Hoi allemaal,
Ik ben 14 jaar en toen ik 10 was kreeg mijn moeder borstkanker er darmkanker, ze is 3 keer geopereerd en ze is bestraald en heeft gemo's gehad. Het was echt een hele moeilijke tijd..
Ze is gelukkig weer beter! Maar in die tijd moest ik van mezelf sterk zijn, voor mijn ouders ik vond dat zij het al moeilijk genoeg hadden, ik wilde er niet over praten en vooral niet huilen.
In maart heb ik een berichtje naar mijn mentor gestuurd of ik met hem over die tijd mocht praten. We hebben inmiddels 12 gesprekken gehad, hij begrijpt me heel goed en het is 1 keer gelukt om te huilen. We hebben ook een gesprek met mijn ouders erbij gehad. Het is nu vakantie (ik moet nog 2 weken) en ik voel me heel rot, alles komt een btje terug. 's avonds lig ik in bed te janken enz. Ik heb heel veel zin om weer naar school te gaan. Gelukkig heb ik dan nog wel gesprekken met mijn mentor van vorig jaar. Is er iemand die tips heeft of misschien een beetje hetzelfde meegemaakt heeft?