hi guys ik ben der weer
Ik zit dus ergens echt wel mee, maar het hoort waarschijnlijk gewoon bij opgroeien.
Ik wil niet opgroeien, en het liefste zou ik voor altijd terug willen naar de peuterspeelzaalleeftijd tot eind basisschool leeftijd. Ik mis het close-zijn met mijn broer in die tijd, maar ook het afspreken met je vrienden. Dat je elke dag met je vrienden kon spelen en doen wat je wilde. Ik was echt veel gelukkiger als klein kind, geen zorgen aan mijn kop, geen keuzestress. (vakkenpakket kiezen vorig jaar, over 2 jaar een studie, werk kiezen). Ik was toen zo lekker klein en onschuldig ik mis het gewoon en ik kan niet beschrijven waarom. Ik weet alleen dat ik niet wil opgroeien. Door dit gevoel heb ik dan ook weer het gevoel dat ik niet genoeg van deze tijd op de middelbare geniet en uiteindelijk zit ik op de hbo/uni en dan zal ik nooit meer een jeugd hebben. Dan is het gewoon voorbij dat opgroeien.
Ik denk ook dat ik als ik later kinderen heb het heel zwaar zal vinden om ze langzaam steeds meer los te laten, en te beseffen dat zij ook individuele en onafhankelijke personen worden. Ik vind het ook moeilijk om foto's te zien van mij van vroeger (vooral als die foto's samen met iemand anders zijn zoals mijn broer of vrienden omdat ik dan nog meer de close-heid met mn broer en de onbezorgde vriendschappen mis)
En ik denk dat mijn leven nooit meer zo leuk zal worden als mijn kindertijd (waardoor het leven dat komt het ook niet echt waard lijkt snap je….. dat je dan een baan hebt, je gaat 5 dagen werken van 9 tot 5 dan kom je thuis je hebt 2 dagen weekend, en hoppa weer werken. Dan 2 weken vakantie dan hoppa weer werken. Dat tot je 67 bent en daarna heb je nog tussen de 3 en 10 jaar (even grof genomen) en dan ben je dood.)
K plaats dit niet echt met een reden, wil gewoon weten of jullie dit ook hebben dat ik me er gewoon over heen moet zetten of jullie advies hebben ofzo.
edit: ik haat vooral dat de tijd voorbij is en nooit meer terug zal komen echt helemaal nooit meer
