Ik heb toen ik 12-13 was mijn eigen zusje aangeraakt op niet nette manieren terwijl wij logeerde (meer dan een keer). Ik heb haar ook gefilmd in de douche. Mijn zusje weet hier denk ik niet over omdat ze sliep terwijl ik het deed. Ze heeft wel een gezien dat ik door haar sleutelgat keek en mij hier ook op aangesproken. Toen ben ik best snel gestopt met wat ik deed.

Dit is ondertussen al bijna 3 jaar geleden. Terwijl ik dit nog deed wist ik dat het fout en niet netjes was, maar ik heb pas afgelopen zomervakantie echt gerealiseerd hoe verschrikkelijk erg dit wel niet was.

Ik ben nu erg voorzichtig en netjes als het ook maar iets met dames te maken heeft.

Ik weet niet hoe ik hier mee moet leven, ik heb het in de zomervakantie tegen mijn moeder verteld omdat ik toen niet meer normaal kon functioneren omdat ik mezelf gewoon een verschrikkelijk persoon vond. Wij hebben toen besloten dat het geen goed plan zou zijn om dit aan mijn zusje te laten weten omdat dit haar enorm zou slopen.

Ik denk nog bijna dagelijks aan wat ik toen heb gedaan. (iedere keer denk ik:’bijna iedere vrouw heeft wel een nare ervaring met een man die haar aanrand of niet netjes doet. en ik heb die ervaring aan mijn zusje gegeven.’) zeker in de zomervakantie, maar ook nog een tijdje daarna, dacht ik bijna iedere dag:’als iemand er achter komt kan ik altijd nog zelfmoord plegen’).

De laatste paar maanden heb ik er niet veel aan gedacht(een/twee keer per week). Maar de laatste tijd steeds meer als ik even niks te doen heb(idëen over zelfmoord zijn wel helemaal weg), ik denk dat dit komt omdat ik langsaam een vriendin van mij leuk begin te vinden(nog nooit verliefd geweest). Natuurlijk wil ik een eerlijke relatie als het er op aan komt. ik denk er dus meer aan omdat ik vooruitzicht heb op het aan haar te vertellen, omdat ik er dus nog steeds super erg mee zit.

Ik denk dat de enige manier hoe ik me hier beter over ga voelen is dat ik het aan haar vertel en hoop dat ze begrip zal tonen/mij vergeven, deze kans schat ik enorm klein.

Ook de kans van een relatie met die vriendin is waarschijnlijk niet super groot, Maar ik zit dan nog steeds met mijn gedachtes die blijven afdwalen naar die ene gedachte van mijn fouten.

Hoe kan ik mezelf dit ooit vergeven?(of in ieder geval mezelf beter voelen)