Ja, tweede topic dat ik dus weer eens aanmaak..

dit gaat meer over hoe alles wat ik doe ‘verkeerd’, ‘apart’, ‘speciaal’ of anders wel ‘raar’ is. Hiervoor kijken mensen me dan bijvoorbeeld voor aan (en reageren ze erop).

Laat ik alvast mijn rollercoaster aan dingen die ik heb/ben zeggen:

1. Autisme
2. (Hoog)begaafd (hoogstwaarschijnlijk)
3. Angststoornis
4. Perfectionisme + Faalangst (Beide sinds groep 5/6 al)
5. Epilepsie

Angststoornis: Ik heb dus 24/7 de gedachte wat iemand van me denkt en wat ze daarop als reactie zouden gaan kunnen doen bijvoorbeeld, en dan ga ik alvast zo staan, zitten, doen, dat ik alvast klaarsta voor hetgeen wat ze/de persoon zou kunnen gaan doen (ook klaar staan met het reageren op wat ze zouden kunnen zeggen). Maar door mijn angststoornis kan ik dus wel janken als ik kritiek/een verbetering krijg, aangezien ik het als iets ‘slechts’ zie en dus alsof iemand mij haat: Ik ben dus héél veel gepest, waar school ‘gezellig genoeg’ nooit wat aan heeft gedaan, en daardoor heb ik dit hoogstwaarschijnlijk ontwikkeld.

Ik snap dat dat vervelend is! Kritiek wordt als het goed is gegeven zodat jij ervan kan leren, want niemand is perfect. Misschien zou je je dat moeten bedenken als je kritiek krijgt. Ik snap dat dat lastig is want ik herken dat probleem. Als je kritiek krijgt moet je sowieso altijd jezelf afvragen of het wel terecht is wat diegene zegt.

Autisme: Ik weet niet zo goed wat ik hierbij moet zetten, misschien dat ik soms dingen niet begrijp, maar dit kan ook komen doordat ik in ‘andere wegen’ denk of ga nadenken, en dus bijvoorbeeld andere (en meer) oplossingen vind of kan vinden. Maar dit kan je ook linken aan (hoog)begaafdheid. Maar met autisme kan ik niet zo goed voorspellen hoe & wat i.v.m. bepaalde situaties op sociaal vlak.

Sociaal gezien kan ik je geen advies geven, sorry!

(Hoog)begaafdheid: Dit is dus ook een redelijk lastige, omdat ik hier al extreem lang, ten minste, voor mij is dat een ‘extreem lange periode’, omdat ik vrijwel zelf alles heb ontdekt, net als autisme en angststoornis (die ook nu op papier staan als diagnose), en was het dus best pijnlijk dat (hoog)begaafdheid niet uit de IQ-test kwam. Maar ik kan wel 8 factoren opnemen die fout gingen tijdens de test (kreeg ook een mental breakdown, en stresste me kapot omdat ik alles goed en perfect MOET hebben).

Je hoeft sowieso niet alles goed en perfect te hebben, mensen maken fouten en dat kan niemand veranderen. Als jij jezelf vertelt dat je iets perfect moet doen, heb je de eerste fout al gemaakt.

Perfectionisme + Faalangst: Dit kwam al redelijk goed naar voren bij de vorige dingen die ik uitlegde, denk ik, maar ik ben dus bang om iets fout te doen, omdat het perfect moet, en als iets niet perfect is, is dat gewoon en kan + wil ik niet verder, omdat ik voor mijn gevoel dus al gefaald hebt, dit is niet alleen met school, maar in elke situatie praktisch gezien wel.
Hiermee kan ik je niet helpen behalve met het advies om een psycholoog te zoeken. 

Oké, dit is dus wat ik allemaal of waarschijnlijk allemaal heb, wat nu? Hulp zoeken.
Nou, ik zit met het probleem dat ik alles moet bewijzen aan letterlijk IEDEREEN. Familie, vrienden, buitenstaanders, school, enzovoorts. Met iedereen moet ik alles bewijzen met wat ik kan, en al laat ik het zien, boeit het ze niks. Tot dat ik dan een keer ‘succes’ behaal, dan staan ze te grijnzen en me helemaal blij te feliciteren. Dit is zo pijnlijk.

Ze zeggen dit niet per se zo direct, maar ik kan precies uit hun lichaamstaal opmaken hoe en wat ze over mij denken. Al legt iemand iets tegen iemand iets uit (familie tegen familie), dan begrijpen ze soms elkaar niet bijvoorbeeld, en dan leg ik uit wat diegene bedoeld, dan kijken ze me raar aan van: “Hoe weet/wist jij dit wel te begrijpen?” En dan gaat mijn leven weer verder, waar mensen gewoon op mij neerkijken. Maar ook met nieuws bijvoorbeeld, dat ik iets wel begrijp, anders interpreteer en dus daarop anders reageer (hoe rechtvaardig iets wordt behandeld).

Ik voel me ook gewoon zo alleen, ik heb eigenlijk maar 2 vrienden, eentje die is ooit verhuisd, daar heb ik geen contact meer mee, en de twee vrienden die ik nu bedoel heb ik wel nog contact mee. Maar meestal begrijpen mensen mij niet. Alleen héél soms, zoals die ene vriend, die is verhuisd. Als ik weet dat iemand ook iets heeft, of ja, of ik weet het niet, dan merk ik het meestal toch wel, dan kan ik goed/beter met ze praten, ondanks dat het bij mensen die wel (hoog)begaafd zijn, iets veel makkelijker is, omdat je elkaar 30x beter begrijpt

Kun je geen groep zoeken met hoogbegaafde mensen, of een bijeenkomst, dan kun je misschien nieuwe vrienden maken? (:

Ik heb ook geen school, al 2 jaar niet, ik doe staatsexamens dit jaar en word 18 dit jaar. Top. Echt totaal geen zin in beide. Ik werd weggestuurd, omdat ze mij ‘raar vonden lopen van de trap’, jaja, dat is het onderwijs tegenwoordig en de scholen die je dan wegsturen kunnen dat dus zeggen (ze hadden speciale begeleiding, die dus niet werkte of niet met mij aan de slag wou gaan). Maar school is ook gewoon véél té makkelijk en saai…… het is zo makkelijk met wat je moet doen of wat je moet weten, het is voor mijn gevoel gewoon ‘standaardkennis’, en ik zie eigenlijk het VWO als het makkelijkste niveau (je moet alleen meer doen), en basis als moeilijk, ik denk dat sommigen wel begrijpen waarom. Maar ik was van de MAVO naar de HAVO gegaan, ik keek één keer in dat boek, en begreep meteen alles, en zei dat ook tegen een leerling, die al langer op HAVO zat, die keek me aan van: ‘wat, makkelijk?’ En zei dat ook, maar toen had ik alweer geen zin in school. Dit is oprecht gebeurt, dit is geen opschepperij of wat voor troep dan ook.

vat dit niet bot op, want zo is het niet bedoelt. Jij zegt dat vwo basiskennis is en super makkelijk en saai. Dat dat voor jou zo is wil nog niet zeggen dat het de waarheid is. Ik doe vwo en leer  snachts door, ik blok om goeie cijfers te halen en dat doen heel veel vwo´ers, dan is het niet zo leuk om te zeggen dat het gemakkelijk is. 

Maar mensen kijken ALTIJD op me neer als één of ander ‘dropje’, wat ik ook zeg of doe, en dus behalve als ik (volgens hun zeggen of volgens de wereld met een alles ‘oplossende oplossing’ kom en) dus ‘succes’ behaal en dat laat zien. Mijn familie ziet me als niks, mijn vrienden begrijpen me (meestal) niet, en voor de rest gebeurt er gewoon vrij weinig en voel ik me zéér alleen. En school maakt me ongelukkig. Doordat dit allemaal gebeurt wil ik juist nog grager en eerder HET EXTRÉME behalen, en DE BESTE worden, wat mijn perfectionisme + faalangst weer eens bevorderd.

Misschien moet je het hier wel met iemand over hebben, vrienden, ouders, psycholoog.

En door dit alles, krijg ik stress, spanning en noem maar op, en hierdoor krijg ik epilepsie. Waardoor ik laatst nog bijna dood ging, doordat ik verkeerd viel.

Dit is ‘mijn wereld’, nou, eigenlijk gewoon wat er gebeurt, is gebeurt en wat ik graag zou willen oplossen, maar ja, hoe? Ik heb zelf geen idee. Dat is de reden van de maak van dit topic.

Ik heb ook geen idee, sorry!

Dus: Ik denk anders, doe anders, heb het sterke gevoel dat mijn familie me gewoon niet begrijpt, en omstanders en vrienden ook niet. En ondertussen had ik al ‘geen zin meer’ in het leven, nu ik dit allemaal zo cijfer, is het eigenlijk veel erger dan ik dacht, en kan ik overal, met alles wat ik heb, wel linkjes leggen met de ‘aandoeningen’ (met Epilepsie, Faalangst + perfectionisme, (Hoog)begaafdheid, Autisme en de angststoornis), maar niet met de situaties die zich voordoen met mijn familie, omstanders en dus ook weer vrienden, waarvan ik er al veel ben verloren, omdat ze geen vrienden bleken te zijn.

Please. help met advies, tips e.d.

Het spijt me dat ik je niet kan helpen, hopelijk kunnen andere forummers dat wel. Ik denk dat sommige problemen iets te complex zijn en dat je daarvoor professionele hulp moet vragen.

Ajuus!