ik ben 14 jaar oud en ik zit al heel lang opgescheept met dit. ik moet het gewoon kwijt maar ik kan niemand vertrouwen. ik weet niet hoe ik moet beginnen.. ik zal beginnen bij de scheiding van mijn ouders. toen ik 7 was gingen mijn ouders scheiden. ik was het enige meisje in de klas (groep 4) dus ik voelde me ook behoorlijk eenzaam ondanks dat de jongens altijd heel lief voor me waren. mijn ouders maakten veel ruzie en ik had veel ruzie met mijn broers en zussen. na de scheiding van mijn ouders stortte mijn zus helemaal in. ze had iets meegemaakt en niemand wist wat. ze durfde er niet over te praten. met niemand! ik had met haar de beste band. we echt deden echt altijd alles samen. uiteindelijk ben ik er achter gekomen dat mijn zus is verkracht. ze had niet veel vrienden dus ze reed altijd alleen terug naar huis vanuit school. totdat ze door 3 jongens van de fiets werd afgerukt en is verkracht. toen ik thuis een beetje oude kasten aan het opruimen was vond ik haar dagboek. ik heb het er met mijn zus over gehad en ze is blij dat ik het weet maar ze wil de namen niet zeggen van de 3 jongens. in haar dagboek zag ik staan dat het om bekende gaan uit de familie. ik schrok heel erg. niemand weet dat ik dit weet. ik kan het tegen niemand zeggen en dat is nog lang niet alles! 2 jaar nadat mijn ouders gingen scheiden kwam er op school een jongen naar me toe en hij zei: lekker voor je dat je ouders gescheiden zijn. ik had zoveel pijn nog nooit gevoeld van binnen. het was zo vreselijk dat te horen! vanaf dat moment heb ik die jongen heel erg gepest. hij had zijn excuses al aangeboden maar andere kinderen hadden hem weggestuurd voordat ik wat kon zeggen. een paar weken later kreeg ik plotseling een bericht dat die jongen was overleden. ik schrok zo erg! het was nog maar een jongen uit groep 5. in die tijd overleed ook mijn opa. dat is het ergste wat me is overkomen. hij was de enige die mij nog een beetje liefde gaf. ik had niemand! opa betekende meer voor me dan mijn ouders bij elkaar. ik zou heel mijn gezin willen ruilen om hem terug te krijgen. hij was zo bijzonder! het duurt te lang om te vertellen wat hem zo bijzonder maakte maar hij was de enige liefdevolle, grappige, creatieve, vriendelijke man die ik ooit heb gekend. owja ik ben vergeten te vertellen dat mijn moeder op mijn 2e MS (chronische ziekte) kreeg. dat is een spierziekte waarbij je bijna niks meer kan. inmiddels is bekend geworden dat ze ook het jc-virus heeft. dat is dodelijk in combinatie met MS! het is misschien moeilijk te begrijpen maar na alles wat er ooit door de scheiding van mijn ouders is gebeurt, heb ik een grote hekel aan mijn ouders gekregen. vooral aan mijn vader. hij heeft een nieuwe vriendin en al zijn aandacht gaat alleen maar naar zijn vriendin. het erge is nog dat die vriendin al 2x is gescheiden en toen ik haar leerde kennen was ze nog getrouwd. toen mijn vader thuis wegging is zij ook weggegaan bij haar man. een jaar later waren ze opeens samen. ik haat hun!! hun rijke leven, hun regels, hun cadeautjes ipv gewoon een klein beetje liefde enz. mijn oudste broer heeft een ongeluk gekregen een paar jaar geleden. het was op het randje van dood en leven. ik werd in die tijd gewoon bij mijn tante gedumpt tegen mijn wil in. ik was 11 en hun hadden 1 meisje van 6. ik moest op mijn 11e met barbies spelen. ik had daar niks anders dan die rotbarbies van dat stomme arrogante nichtje van me. dit verhaal heeft nog lang geen eind. ik moet nog veel meer kwijt maar ik kan nie meer. ik weet niet wat ik wil en waarom ik leef. ik voel me zo nutteloos. ik kan gewoon niet eens meer al mijn zorgen netjes op een rijtje krijgen.
-scheiding ouders
-overleden jongen
-misbruikte zus (ik heb 2 zussen. ze zijn beide misbruikt)
-moeder MS+JC-virus. DODELIJK!
-broer met ADHD. vaak heftige ruzie met vechten
-depressieve zus
-andere zus in kliniek. doet bijna wekelijks zelfmoordpogingen
- ik snij mezelf
-mijn ex-vriendje heeft me gebruikt
-egoistische vader waarbij het alleen om geld draait en zijn vriendin
- de ouders van mijn tegenwoordige vriendje vinden mij geen goede vriendin omdat ze niet willen dat hun zoon problemen en zorgen krijgt.
- waarom zou ik nog leven?
ik heb maar 1 reden: om nog te leven: dat is mijn geloof! maar het wordt steeds minder..
ik dacht dat ik heel de wereld aankon ook al was er zoveel gebeurd. maar ik zit nu in 4 havo en ik heb steeds grotere druk. ik voel me langzaam instorten. over een poosje zal ik het niet meer volhouden en wie weet wat er dan gebeurd...
ik stapel alles op in mijn hoofd. klein voorbeeldje van vanochtend: ik woon in een flat en ik stond beneden in het trappenhuis te wachten op iemand. ik zag een man naar de deur lopen maar hij had zijn handen vol dus deed ik de deur open. ik heb geen harde stem maar ik zijn gewoon vriendelijk en hardgenoeg hallo. die man had wel een harde stem en zei goedemorgen. hij had mij geen hallo horen zeggen en schreeuwde in mijn gezicht nog een keer goedemorgen. ik schrok maar ik zei nog een keer vriendelijk hallo. toen liep die man weg en zei nog: 'pffft sjongejonge zeg! moeilijk he? gewoon even gedag zeggen.'
ik voel me er de hele dag al schuldig over. achteraf heb ik spijt dat ik hem geen grote mond terug heb gegeven want wat had ik nou fout gedaan?
ik weet gewoon niet meer wat ik op deze wereld doe. ik ben voor niemand de nummer 1 dus waarom zou ik leven? de enige van wie ik zielsveel hield, mijn opa, die is dood. dus waarom ik nie?
bedankt voor het lezen. wil je als je een tip heb wat ik zou kunnen doen in de reacties zetten? en nee, praten met iemand helpt niet bij mij omdat niemand me begrijpt of mij serieus neemt.
xx my
Bladzijde 1 / 1
Hii,
Wat erg wat er allema is gebeurd!!
Ga muziek luisteren ( vrolijke muziek, van zielige muziek wordt alles alleen maar erger )
Ga wandelen, ga de natuur in! Dat werkt echt, gewoon even weg bij je problemen.
Ga plantjes verzorgen ( iets als vetplantjes, die blijven makkelijker leven )
En va dingen met een hobby doen. Ga vliegtuigjes knutselen. Ga liedjes coveren. Ehh ga trampoline springen ofzo. Doe iets wat je blij maakt!
En toch geef ik je de tip: ga praten, niet met een random persoon. Maar ga naar een psycholoog. Die zijn er voor opgeleid en die gelooft je vast wel.
~Asy
Ps: Life can be better when you fight for it!
Wat erg wat er allema is gebeurd!!
Ga muziek luisteren ( vrolijke muziek, van zielige muziek wordt alles alleen maar erger )
Ga wandelen, ga de natuur in! Dat werkt echt, gewoon even weg bij je problemen.
Ga plantjes verzorgen ( iets als vetplantjes, die blijven makkelijker leven )
En va dingen met een hobby doen. Ga vliegtuigjes knutselen. Ga liedjes coveren. Ehh ga trampoline springen ofzo. Doe iets wat je blij maakt!
En toch geef ik je de tip: ga praten, niet met een random persoon. Maar ga naar een psycholoog. Die zijn er voor opgeleid en die gelooft je vast wel.
~Asy
Ps: Life can be better when you fight for it!
Hey hoi,
Jemig, wat een waslijst! Ik voel me er nou zelf rot door (geen zorgen, is een bekend gevoel voor mij). Ik ben ook 14 en wil mensen met dit soort gevoelens helpen. Als je het niet aan mij kwijt wil, dan is dat hartstikke oke, maar weet dat ik er voor je ben. Zelf heb ik een beetje de basisdingen van de puberteit doorgemaakt: gescheiden ouders, gepest en uitgescholden op school, gevoelens van minderwaardigheid, etcetera.
Maar dit gaat natuurlijk niet om mij, sorry. Heb je geen mooie dingen meegemaakt de laatste tijd? Anders denk je daar aan, dat helpt vaak. Probeer dingen te vinden die je blij of gelukkig maken, zoals bijvoorbeeld uit de vorige reactie, een hobby of een andere bezigheid. Misschien vind je het wel leuk om, ik zeg maar wat, te wandelen. Ga dat dan doen! Zoek nieuwe routes, kijk naar leuke plekken die je passeert, wie weet kan je jezelf wel ergens op je weg op wat te drinken trakteren.
Het laatste wat ik wil zeggen is dat je kan opgeven en kan vechten. Ga voor die laatste. Het zal het dubbel en dwars waard zijn
.
Stay positive,
een anonieme gamergirl.
Jemig, wat een waslijst! Ik voel me er nou zelf rot door (geen zorgen, is een bekend gevoel voor mij). Ik ben ook 14 en wil mensen met dit soort gevoelens helpen. Als je het niet aan mij kwijt wil, dan is dat hartstikke oke, maar weet dat ik er voor je ben. Zelf heb ik een beetje de basisdingen van de puberteit doorgemaakt: gescheiden ouders, gepest en uitgescholden op school, gevoelens van minderwaardigheid, etcetera.
Maar dit gaat natuurlijk niet om mij, sorry. Heb je geen mooie dingen meegemaakt de laatste tijd? Anders denk je daar aan, dat helpt vaak. Probeer dingen te vinden die je blij of gelukkig maken, zoals bijvoorbeeld uit de vorige reactie, een hobby of een andere bezigheid. Misschien vind je het wel leuk om, ik zeg maar wat, te wandelen. Ga dat dan doen! Zoek nieuwe routes, kijk naar leuke plekken die je passeert, wie weet kan je jezelf wel ergens op je weg op wat te drinken trakteren.
Het laatste wat ik wil zeggen is dat je kan opgeven en kan vechten. Ga voor die laatste. Het zal het dubbel en dwars waard zijn
.Stay positive,
een anonieme gamergirl.
Het is wel duidelijk dat je niet zo'n fijne jeugd hebt.
Ondanks je vindt dat je niemand kan vertrouwen, raadt ik je toch met klem aan om toch iemand in vertrouwen te gaan nemen, dit kan iemand zijn die je kent of professionele hulp. Het is allemaal teveel om het zelf op te lossen.
Probeer vooral aan de positieve dingen van je leven te denken anders verzwelg je onder de negatieve lawine van gebeurtenissen. Zoek afleiding, begin aan een nieuwe hobby of bedenk iets anders leuks om te doen, zodat je niet gaat ronddwalen in je gedachtes.
Ondanks je vindt dat je niemand kan vertrouwen, raadt ik je toch met klem aan om toch iemand in vertrouwen te gaan nemen, dit kan iemand zijn die je kent of professionele hulp. Het is allemaal teveel om het zelf op te lossen.
Probeer vooral aan de positieve dingen van je leven te denken anders verzwelg je onder de negatieve lawine van gebeurtenissen. Zoek afleiding, begin aan een nieuwe hobby of bedenk iets anders leuks om te doen, zodat je niet gaat ronddwalen in je gedachtes.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
