Hoi,
ik ben een meisje van 16 en wil graag mijn verhaal delen, ik heb alles een beetje proberen samenvatten
het grootste deel gaat over mijn fobie
als jullie willen mogen jullie hieronder ook jullie verhaal doen (het liefst ook mensen met een fobie/angst/...Maar dat hoeft niet persé)
ik ga in de toekomst ook een vragenlijst maken voor mensen met een fobie/angst/...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
eerste middelbaar
Drie jaar geleden had ik geen idee wat mij te wachten stond. Ik ging voor het eerst naar de middelbare school en was waarschijnlijk de gelukkigste persoon van de hele klas: ik werd niet meer gepest, had leuke vrienden,.. Het werd tot mijn verbazing zelfs alsmaar beter! Ik leerde meer en meer nieuwe mensen kennen en had al gauw een hele leuke beste vriendin,ik voelde mij super!
tweede middelbaar
de school was weer begonnen, na 1maand kwam er plots een nieuwe jongen in ons klas
ik vond hem al leuk toen ik hem de eerste keer zag, ik kreeg ook al gauw contact met hem (wat normaal nooit gebeurd)
ik werd echt super hard verliefd op hem, en ik -en mijn vrienden- hadden allemaal het gevoel dat hij ook op mij was (maar zij wisten natuurlijk niet dat ik hem leuk vond)
toen kwam er zo'n moment waar wij na een hele poos mochten veranderen van plaats bij de les Nederlands
hij vroeg meteen of ik naast hem wou gaan zitten, ik vond dat natuurlijk goed en leuk
todat ik op een punt kwam dat ik zo verliefd op 'm was dat ik nogal nerveus rond hem was,
in de les Nederlands liep het dan helemaal fout, ik werd plots kei nerveus in de les (omdat ik naast hem zat) ik zat constant te denken dat ik iets verkeerd zou doen, dat ik mijzelf belachelijk zou maken, en van die dingen
maar toen kwam het ergste: mijn buik maakte een kei schamelijk geluid (een soort van binnenwaardse scheet geluid- piep geluid)
ik schaamde mij dood! Wat moest hij wel niet van mij denken spookte er door mijn hoofd? Maar hij had het waarschijnlijk niet eens gehoord...
Maar gehoord of niet, ik kon op niets anders meer focussen en algauw werd ik een luchtballon tijdens elke les Nederlands ( veel gas in mijn buik)
MIJN FOBIE WAS BEGONNEN: een fobie voor scheten en lichamelijke geluiden
mijn moeder leerde ondertussen een nieuwe vriend kennen, ze kregen een kind
we moesten verhuizen want ons appartement was te klein, ze kozen voor iets helemaal anders dan waar ik vroeger woondde (1 uur rijden)
derde middelbaar
Een nieuwe school,nieuwe woonplaats,ik kende niemand en moest nieuwe vrienden maken
mijn fobie was all snel geëvolueerd van 1 les Nederlands tot de hele dag mijn fobie
ik zat elke dag met buikpijn en gas in mijn buik, bang dat mijn lichaam een geluid zou maken
en soms deed het dat ook: door de angst kreeg ik gas en door het gas laat ik dan een soort van scheet, en daardoor krijg ik dan weer angst...
bij de eind exames kreeg ik dan een paniekaanval,een hartslag van 160 per minuut
ik dacht dat ik een hartaanval ging krijgen ofzo maar het kwam van de stress, ik heb dan ook de eindexames niet mee gedaan
dit heb ik zo 1 jaar volgehouden, ik wist ook niet dat ik een fobie had, dit ben ik dan online teweten gekomen
vierde middelbaar(nu)
vanaf dag 1 wou ik jiet naar school, ik liep er letterlijk huilend naar toe, ik kon het niet meer aan
de eerste 3 dagen zat ik op het secretariaat mij te verstoppen, hopend dat ik zoveel mogenlijk les zou gaan missen
er kwam toen hevige ruzie thuis en toen is alles uitgekomen, nouja ongeveer
zij denken namelijk dat ik een sociale fobie heb (dat heb ik gezegd omdat ik me schaamde voor het echte verhaal, nu nog steeds) dat lijjkt wel ongeveer zo omdat ik zelfs niet meer durf afspreken met vriendinnen enzo, maar het is TOTAAL iets anders
ik zit nu al 1 maand thuis en ga beginnen met therapy
--------------------------------------------------------------------------------------
bedankt om te lezen x
Bladzijde 1 / 1
Hoi. Ik heb ook zoiets helaas en ik zit er echt mee. Heeft therapie nog geholpen? En hoe is het nu met je
Hi! Het is al lang geleden maar ik hoop dat je mijn reactie toch nog leest, ik heb hetzelfde gehad als jou voor een lange tijd. Wat een vreselijk gevoel he? En niemand die het begrijpt. Ik had ook allemaal trucjes voor mezelf gecreëerd, maar die angst.. zo vreselijk... wat bij mij echt (na veel psychologen etc.) heeft geholpen zijn de boeken van Eckhart tolle, een nieuwe aarde en de kracht van het nu. Hij leert je een bewustzijn op deze angst te geven ipv je mee te laten slepen in de angst. Dat was voor mij al echt een verademing en het gaat steeds beter, al heb ik in sommige situaties nog last, maar ik geloof heel sterk dat we het van de angst kunnen overwinnen. Uiteindelijk is het maar een wolkje energie die losgelaten moet worden.
Hoi, het is inderdaad heel lang geleden en ondertussen is jouw reactie ook niet van de recentste. Ik wil even laten weten dat julllie reacties een grote steun zijn, zo heb je toch even het gevoel dat je er niet alleen voor staat en dat je het even kwijt kunt aan iemand die je 100% begrijpt. ik wil ook graag een korte update geven (mijn vorige post bevat zoveel datails, rip) Ik ben uiteindelijk heel lang thuis gebleven omdat ik niet meer naar school durfde. Ik begon met medicatie en alles super! Vorig jaar begon het echter opnieuw (niet zo ernstig als hiervoor maar wel storend indd) ik ben zo bang voor wat het nieuwe schooljaar nu te bieden heeft... ik ga het boek zeker lezen omdat ik toch ook wel zelfs de angst wil overwinnen. Zoals je zegt het is maar wat lucht! Alleen verstijf ik helemaal en is het op dat moment niet alleen maar haha ? Hoe gaat het ondertussen met jou??? Hopelijk zie je mijn mailtje, desnoods stuur je maar met een ander account als je je ww niet meer weet ofzo. Oh en die trucjes: zó waar... ik heb ook tegen de leerkrachten gezegd dat ik last heb van paniekaanvallen (wat ik soms wel krijg daardoor) zodat ik tussendoor even kan 'bekomen' als het echt niet meer gaat. Wat zijn jouw trucjes zoal?
Haii,
Ik ben "Net Nieuw" dus ik was er 2 jaar geleden niet om je te helpen, maar ik kan je nu wel mijn fobie vertellen & mijn ervaringen & tips:
Ik heb een angst voor vogels, ik weet dat het raar klinkt maar alle vogels die losvliegen buiten maken me dood bang..
Het is allemaal begonnen toen ik eindelijk in groep 8 kwam ( meer dan 2 jaar geleden haha 😛 ), wij hadden een paar nieuwe verkeersborden waaronder 1 met : pas op broedende kraai.
Ik was doodsbang en elke dag nam ik een enorme omweg om naar school te komen omdat ik niet te maken wilde hebben met die broedende kraai ( en bijna elke dag te laat )
En in de tussen tijd was ik helemaal echt helemaal dood voor alle vogels geworden ( kraaien , uilen , kippen , kwartels , mus , duiven)
Ik was doods bang en heb opgegeven om te fietsen en ging met openbaar vervoer ( en ik hield van fietsen snik snik 😞 ) , en dat ging zo door.
Mijn leraren dachten dat ik niet mijn best deed om op tijd te komen en ze besloten om inplaats van mij vwo plus ( extra moeilijk vwo voor hele hoog intelligente kinderen ) mij maar havo-vwo te geven...
Dat brak me maar ik ben nooit echt een vechter geweest maa meer een opgever en besloot dat ik er niks aan kon doen.
Toen ik naar de middelbare ging was ik doods doods bang dat er vogels zouden zijn etc.
Ik bleef elke pauze binnen en mijn vrienden buiten, mijn mentor dacht dat ik on sociaal was omdat ik niet graag naar buiten wilde gaan.
Het voelde alsof dit mijn hele leven had verkloot, ( oke ik weet dat het nog veel erger kon maar zo voelde het wel )
Op 1 dag bij cultuur en fotografie gingen we uilen fotograferen ( geen idee meer waarom ) en 1 uil mocht op iemands z'n arm ( met een speciale handschoen natuurlijk ) en mijn vriendin FORCEERDE mij om een handschoen aan te doen, en ja ik heb toen ik hem om had opeens een uil op mijn hand gekregen.
Was ik boos op haar? Nee want ze heeft me afgeholpen van mijn fobie.
Die uil kwam op me en het was meer cool en magisch dan eng...
Ik probeerde weer te gaan fietsen naar school en het was leuk en die vogels deden niks!
Dus ja,
ik zeg niet dat je vriendin dat ook bij jou moet doen, maar ik zeg maar dat stapje voor stapje je er af kan komen.
En accepteren helpt ook!
Voel je niet alleen en praat er over en bedenk hoe je dit ( samen ) kan oplossen!
In jouw geval zou ik denken : Iedereen heeft wel is maag geluiden etc
het is volkomen normaal..
ook normaal om er voor te schamen maar wees niet te hard op jezelf!
( Dit is als laatste misschien kan je je eetpatroon of je eten veranderen, en misschien heb je dan minder van die geluiden tijdens de les?
Maarja meer weet ik niet......
Wes goed dat het beter met je gaat!
Stapje voor stapje!!!
~ Broke
Ik ben "Net Nieuw" dus ik was er 2 jaar geleden niet om je te helpen, maar ik kan je nu wel mijn fobie vertellen & mijn ervaringen & tips:
Ik heb een angst voor vogels, ik weet dat het raar klinkt maar alle vogels die losvliegen buiten maken me dood bang..
Het is allemaal begonnen toen ik eindelijk in groep 8 kwam ( meer dan 2 jaar geleden haha 😛 ), wij hadden een paar nieuwe verkeersborden waaronder 1 met : pas op broedende kraai.
Ik was doodsbang en elke dag nam ik een enorme omweg om naar school te komen omdat ik niet te maken wilde hebben met die broedende kraai ( en bijna elke dag te laat )
En in de tussen tijd was ik helemaal echt helemaal dood voor alle vogels geworden ( kraaien , uilen , kippen , kwartels , mus , duiven)
Ik was doods bang en heb opgegeven om te fietsen en ging met openbaar vervoer ( en ik hield van fietsen snik snik 😞 ) , en dat ging zo door.
Mijn leraren dachten dat ik niet mijn best deed om op tijd te komen en ze besloten om inplaats van mij vwo plus ( extra moeilijk vwo voor hele hoog intelligente kinderen ) mij maar havo-vwo te geven...
Dat brak me maar ik ben nooit echt een vechter geweest maa meer een opgever en besloot dat ik er niks aan kon doen.
Toen ik naar de middelbare ging was ik doods doods bang dat er vogels zouden zijn etc.
Ik bleef elke pauze binnen en mijn vrienden buiten, mijn mentor dacht dat ik on sociaal was omdat ik niet graag naar buiten wilde gaan.
Het voelde alsof dit mijn hele leven had verkloot, ( oke ik weet dat het nog veel erger kon maar zo voelde het wel )
Op 1 dag bij cultuur en fotografie gingen we uilen fotograferen ( geen idee meer waarom ) en 1 uil mocht op iemands z'n arm ( met een speciale handschoen natuurlijk ) en mijn vriendin FORCEERDE mij om een handschoen aan te doen, en ja ik heb toen ik hem om had opeens een uil op mijn hand gekregen.
Was ik boos op haar? Nee want ze heeft me afgeholpen van mijn fobie.
Die uil kwam op me en het was meer cool en magisch dan eng...
Ik probeerde weer te gaan fietsen naar school en het was leuk en die vogels deden niks!
Dus ja,
ik zeg niet dat je vriendin dat ook bij jou moet doen, maar ik zeg maar dat stapje voor stapje je er af kan komen.
En accepteren helpt ook!
Voel je niet alleen en praat er over en bedenk hoe je dit ( samen ) kan oplossen!
In jouw geval zou ik denken : Iedereen heeft wel is maag geluiden etc
het is volkomen normaal..
ook normaal om er voor te schamen maar wees niet te hard op jezelf!
( Dit is als laatste misschien kan je je eetpatroon of je eten veranderen, en misschien heb je dan minder van die geluiden tijdens de les?
Maarja meer weet ik niet......
Wes goed dat het beter met je gaat!
Stapje voor stapje!!!
~ Broke
Hoi hoi, daar ben ik weer! Pfoe lang geleden is dit weer zeg. Ik ben inmiddels 18 jaar oud en mijn fobie is veeeel minder erg geworden. Sinds ik op het hbo zit heb ik andere zorgen. Ik merk nu steeds meer dat er veel meer belangrijkere dingen zijn dan scheten. Scheten is echt niks vergeleken met andere dingen. Echter heb ik het nog steeds maar dan heeeel soms. Ik had het vroeger heel erg. Ik huilde elke avond en elke ochtend voordat ik naar school moest. Naar buiten durfde ik toen ook niet. Nu is het zo anders, uiteindelijk hoop ik natuurlijk dat ik helemaaal geen fobie meer heb. Kan eigenlijk niet geloven dat ik al ongeveer 6 jaar zo’n fobie heb. Kortom, mijn fobie is veel minder geworden! Hoop dat het voor jou hetzelfde geldt. Hoe is het met je? Heb je er nog steeds even veel last van? Groetjes x
hey ik weet niet of je nog op deze site zit maar ik ben in de les en bij vriendinnen ofzo ook altijd bang dat ik scheten laat. Ik durf met niemand er over te praten, is er iets wat helpt, een tip ofzo want ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik hoop dat je dit ziet.
Gr, XXX
Hey xxx2007. Ik heb sinds dit schooljaar hetzelfde probleem, maar ik ben blij dat ik dus niet de enigste ben. Bij mij ontstond de angst ook doordat ik nerveus was en sinds dien ben ik alleen maar bang. Dit schooljaar is heel hard geweest voor mij. Zeker testen en examens waren lastig omdat het dan extra stil was in het klaslokaal. Ik probeer nu gewoon tijdens de les aan andere dingens te denken en me vooral niet te stresseren want dat is uiteindelijk de oorzaak niet? Constant denken; wat als mijn buik nu rommelt??
ik hoop dat niet alleen ik maar ook alle mensen die hier last van hebben er uit geraken
Xxx
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
