Hoi,
Ik ben 14 jaar oud, al sinds ik mij kan herinneren maakten mijn ouders continu ruzie. 6 jaar geleden ging ouder 1 (moest tijdelijk zijn, maar werd permanent) ergens anders wonen. Soms woonde ik bij ouder 1 en soms bij ouder 2.
Na een jaar moesten ouder 1 en ik samen met mijn zusje & broertje in een instelling gaan wonen. Hier hebben we 9 maanden gewoond, in de eerste weken gingen we in het weekend naar ouder 2. Ouder 2 mishandelde mij en zij tegen mij dat ik nooit geboren had moeten worden en dat ik voor een trein moest springen. Ook zei ouder 2 dat het mijn schuld was van de scheiding. Ze gaf me geen eten en soms moest ik zelfs buiten slapen in een tent. Na een paar weken ging het echt niet meer. Ik hoefde niet meer naar ouder 2, maar na een paar weken kon ik het niet meer uithouden. Ik moest terug voor de dieren omdat in de instelling huisdieren verboden waren. Na nog een paar weken hel besloot ik om het contact te verbreken. Dit was erg moeilijk, niet dat ik de ouder miste maar ik miste de dieren. Dieren zijn het enige waar ik nog voor leef en waar ik op kan vertrouwen.
Na negen maanden kregen we eindelijk een eigen huis met eindelijk weer dieren. Op de eerste basisschool waar ik heen ging werd ik vanaf groep 1 al gepest. Dit ging net zolang door totdat ik naar een andere school ging. Na een week werd ik ook hier gepest omdat ik anders was. Ik ben hoogbegaafd. Toen ik naar de eerste klas ging dacht ik eindelijk van deze hel af te zijn, maar ook hier begon het pesten snel opnieuw.
Ik ontwikkelde ptss (posttraumatische stress stoornis). Ik kan niet tegen prikkels en ik word heel angstig als er mensen heel dicht op me komen zitten. De enige manier waarop ik nu rustig kan worden is door bij dieren te zijn, maar op school en op de fiets kan dit niet. Ik heb nu bijna dagelijks paniekaanvallen op de fiets en ook op school begin ik er last van te krijgen. Ik ben hypermobiel en heb daardoor veel pijn. Ik mag van de dokter niet gymmen, waardoor het pesten extra erg is.
Ik ben door mijn trauma's continu bang. Ik wil nu vaak naar mijn kamer om rustig te worden. Ouder 1 denkt dan gelijk dat er iets mis met mij is. Ouder 1 schreeuwt bijna altijd tegen me en ik kan nooit iets goed doen. Daarom vertrouw ik ook ouder 1 niet. Omdat ik geen vrienden heb kan ik het ook niet aan hun vertellen. Ik had eerder een mentor die ik wel vertrouwde, maar die ging weg. Toen kreeg ik een andere mentor aan wie ouder 1 gelijk alles vertelde. Hierdoor kreeg ik geen kans om die te vertrouwen (Ik ben iemand die iets moet vertellen wanneer ik daar klaar voor ben en als iemand anders dat al voor mij doet ben ik gelijk het vertrouwen kwijt) Er is nu dus op dieren na niks of niemand die ik kan vertrouwen.
Kan iemand mij helpen? Heeft er iemand tips?
Groetje anoniem1908
