Hoi allemaal,
Ik ben een meisje van 16 jaar en zit nu in 6 gymnasium. Iets meer dan een jaar geleden heeft mijn gezin te horen gekregen dat mijn vader kanker heeft. Hij had op het moment van die mri een tumor van 3 cm in zijn hoofd en meteen was eigenlijk al duidelijk dat het niet te genezen was. Hij heeft toen een operatie gehad waar alles weggehaald was zonder veel schade aan zijn hersenen. Daarna was er bestraling en een chemo kuur.
Na een tijd was er weer een scan en 3 maanden geleden ook. Deze scans waren goed, er was geen nieuwe groei te zien. Deze is er weer een scan geweest waar we de uitslag van hebben gekregen. Deze was heel slecht. Er zat een nieuwe tumor (2x xo groot) met een kleine uitzaaiing. Dit was heel slecht nieuws. De artsen willen het wel opnieuw opereren, maar dit is wel heel erg risicovol, omdat zijn spraak en arm ermee aangetast kunnen worden want daar in de hersenen zit het. Ik ben hier matuurkijk heel erg van gesrokken.
Eerst had ik dit op school niet verteld, omdat ik niet heel veel goede vrienden heb ofzo voor mijn gevoel en ik ben fucking introvert dus ja dat gaat niet heel makkelijk. Maarja uiteindelijk moest ik janken in de pauze dus heb ik het gelukkig wel verteld. Dat lucht wel op.
Verder weet ik alleen totaal niet wat ik moet. Ook denk ik heel veel na (onder andere over hoelang we nog hebben met papa en hoesnel het erg wordt qua uitval en epileptische aanvallen ( die kan hij ook krijgen en daar ben ik ook doodsbang voor)) over alles. Ook heel veel over school, dit klinkt heel egoïstisch, maar ik zit in mn examenjaar en ik wil absoluut niet zakken voor mijn examen. Ik haat die school echt. Hier krijg ik echt heel veel stress van enzo. Ook qua studiekeuze en open dagen want hier gaat geen tijd voor zijn waarschijnlijk. Ik heb de afgelopen 3 dagen in mn bed gehuild savonds, maar ik durf mijn stress en angst enzo niet te vertellen aan vrienden of mn ouders. Ik wil wel graag praten met vriendinnen maar wat ik al zei, niemand vraagt echr vaak wat aan me en ik durf er niet zelf over te beginnen want iedereen heeft wel zn eigen shit. Ook durf ik niet te vragen om iemand om mee te praten.
Als je tot hier gekomen bent, heel erg bedankt. Heeft iemand tips om dit door te komen enzo. Alle adviezen zijn welkom!! Vragen hoor ik graag. Bedankt alvast <3
En echt, praat er over, huil, schreeuw, boks in een kussen, teken, schrijf enzovoorts. Een andere jongen hier op het forum ( 
.
