HEY HEY 
Ik heb net dit account gemaakt. Omdat ik het sws leuk vind om mensen te helpen en ik heb zelf veel meegamakt en veel levens ervaring ik zit nu op een woongroep en ja ben voor me vrienden een soort psygiater hahah. Ik heb dit verhaal ook al op een ander account geplaast maar was de naam enzo vergeten. En ja ik vind dat je het beste anderen kan helpen als je je zelf ook opent want de ander doet het dan ook. Maar ja veel lees plezier en het kan heftig zijn dus het lezen is totaal aan jou  
Op dit account ga ik ook vragenlijsten plaatsen en ervaringen van mij en als je zelf dingen heb waar je mee zit kan je natuurlijk altijd met de kindertelefoon appen of bellen!! Want ja je bent niet alleen ookal voelt het zo. Ik ben er sws!! En genoeg anderen!

(PS: IK BEN TROUWENS 17JAAR)

Afbeelding verwijderd vanwege forumregel 6. Plaats op het forum geen persoonsgegevens.

Nou dit is mijn verhaal......
Het begon toen rond mijn eind 5de ik werd gediagnostiseerd met het autisme spectrum (autisme). Mijn ouders wisten niet hoe ze ermee om moesten gaan dus ik kreeg veel hulp. Ik werd op een groep voor me autisme gezet (De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 6.) maar toen moest ik daar weg omdat me neef daar al zat, toen ging ik naar een andere groep voor me autisme.(De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 6.) Bij alle 2 de groepen was ik 5 dagen in de week en ook in de vakantie. Zelf heb ik ook een zusje van 15 die ook autisme heeft en adhd en nog wat andere dingen. Ik en mijn zusje hebben veel ruzie en ik en mijn ouders ook. Vandaar was er veel hulp. Steeds had ik gesprekken en mensen in me hui, maar ze keken niet echt naar me om het was meer van: ´ hoe gaat het met je? ´ en als ik zei goed of slecht ze antwoorden steeds met oké en vroegen niet door. Ze vroegen ook niet hoe het op school ging of thuis. Verder waren de gesprekken ook veel met me ouders en werd ik er niet bij betrokken. In de tussentijd had ik ook gesprekken. (De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 6.) . En had ik drama therapie met me zusje Na een tijde ongeveer rond me 8ste denk ik ging ik ervan af en ging ik naar een andere groep voor me autisme. (De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 6.) daar was ik in totaal 3 jaar. Dat was elke zaterdag en tussendoor had ik nog steeds gesprekken voor me autisme en thuis. (De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 6.) . Eerst ging het daar goed ik had veel vrienden en ging eerst elke dag erheen, omdat het niet goed ging thuis. Maar toen kwam de klap op de vuurpijl. Ik werd uithuisgeplaast. Ik woonde toen 4 maanden bij me oma en tante 2016 3 dagen voor kerst. Eerste voelde ik me op me gemak maar ondanks dat het thuis niet goed ging kreeg ik heimwee en werd ik eerste kerstdag 2016 depressief en kreeg me eerste paniekaanval. Steeds meer voelde ik me bij me oma niet thuis en niet fijn. Ook had ik 2 keer in de week infidele gesprekken en tussendoor gesprekken met me ouders.  (De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 6.) . Na 4 maanden bij me oma en tante wonen ging ik naar een andere woongroep. (De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 6.) Eerst had ik veel heimwee en moest ik wennen ik was toen 11 of 12 en ik woonde met jongeren kinderen van 5, 6, 10 , 11, 12. Tussen door had ik veel gesprekken en therapie (De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 6.) , muziektherapie, en muziek therapie, maar niks hielp ik werd tussen alles door meer depressief en begon mezelf te snijden en krassen ik wist geen einde raad meer en heb veel zelfmoord pogingen gedaan. Dit gaat door tot het heden dus dat betekend dat ik nog steeds suïcidale ben. Ook had ik elke dag een jaar lang 3 paniek aanvallen per dag en sloot ik me 5 keer in de week 3 tot 4 uur op in de badkamer en was ik een jaar verslaafd aan snijden Maar nu is het minder en slik ik 100 mg antidepressiva. Ook had ik een half jaar geen contact met me ouders en had ik begeleid bezoek, weinig bezoek, mocht niet naar huis met de feestdagen en ga zo maar door. Ook had ik geen contact met de rest van me familie. Toen gingen me ouders scheiden zo anderhalf jaar gelden en sinds een jaar zit ik op de woongroep waar ik nu op zit naar zelfstandigheid. Ik heb nu veel gedoe met me moeder, dus ik zie haar weinig en me zusje ook. Ik zie me vader nu 3 keer in de weet ik logeer daar om het weken. Ik Ben nu nog steeds depressief en heb weinig energie en veel trauma’s, maar ik ga elke week naar therapie (De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 6.) en heb 1 keer gesprekken met een ambulant begeleider. (De tekst is verwijderd omdat deze in strijd was met forumregel 6.) . Hoe dan ook Ik ga dit jaar rond me 18de gelukkig op mezelf en het gaat nu al wat beter met me. Maar nog steeds niet heel goed.

Waarom naar een woongroep?
Nou zoals ik al zei was er veel ruzie thuis en dat 4 tot 5 keer per dag. Me ouders konden het niet hendelen aangezien me moeder depressief is en 2 keer een burn-out heeft gehad en oververmoeid is me vader heeft een achterstand en een beperking dus hij kan niet goed denken en huishouden en snapt dingen minder goed. Me zusje heeft Toss (taalontwikkelingsstoornis), dyslexie en adhd en autisme. En ik heb trauma’s, autisme en depressie. In totaal heb ik dus al 11 jaar hulp voor me depressie, thuis en me autisme. In totaal zijn dat meer dan 200 hulpverleners. Me ouders hadden een paar opties gekregen voor dat ik uit huis ging:

1. me ouders scheiden en ieder een kind maar dat wilde me vader niet.
2. me moeder uit huis.
3 me zusje en ik alle 2 uit huis maar dan eer crisis plek
4. ik uit huis.

Dus ik was van alles de dupe geweest en het is dus 4 geworden. Maar ze hebben niet gevraagd wat ik wilde, wat mijn mening was en wat ik ervan vond. Het boeide ze niet en niemand heeft naar me om gekeken. Maar ja In de jeugdzorg kijken ze eerst naar het geld en naar de ouders terwijl ze als eerste naar het kind moeten kijken. Ook weet ik heel goed dat de jeugd zorg verknipt is en sloom maar ja.
Dit is dan mijn verhaal. Nu gaat het dus beter werk al nu een jaar bij de blokker. Heb een stage en school gaat wel oke. Heb nog steeds die gesprekken en met me depressie gaat het ook al wat beter. Met me vader en mij gaat het heel goed en met me moeder en zusje mwa. En ja nu gaat het dan beter maar ik ken mezelf het gaat dan ff goed en daarna heel lang weer slecht dus ik zal altijd moeten blijven vechten en als het slecht gaat met mij gaat het goed met anderen en andersom en het houdt niet op. Dus ja ik zou altijd moeten blijven vechten. Idk of ik het vol hou en hoellang maar vandaag heb ik gelukkig geen last van me depressie.
Hopelijk hadden julie iets aan mij ervaringen en als julie vragen hebben van hoe was het of wat gebeurde er. Let me know! Ik beantwoord ze zo snel mogelijk. 

Joe Joe