Hallo, ik ben een jongen van 15 jaar en Ik voel me alweer somber, je zou wel denken, alweer? Ja alweer, ik zal beginnen bij het begin. Vorig jaar toen ik in de 2e zat, had de docent van Aardrijkskunde een proefwerkcijfer als so op Magister gezet. Ik had eindelijk een voldoende voor Aardrijkskunde (1 van de weinige die een voldoende had voor dat proefwerk), dus ik vroeg in de groepsapp of ik die docent daarover moest mailen. Iedereen natuurlijk "nee,nee" "niet doen anders krijg je problemen". Ik had het toch gedaan. De volgende ochtend, het eerste uur. Komen er een paar naar me toe zo van "je gaat het echt niet mailen hoor, anders heb je grote problemen". Ik had het al gemaild, maar zei dat natuurlijk niet. 2 uur later had die docent het aangepast. En werd ik zegmaar verrot gescholden met zinnen als "krijg toch reknak", draai dat woord maar eens om. De 2 "vrienden" (zijn nu nog wel soort van vrienden) hadden ook een onvoldoende dus hun waren ook boos op me, de hele klas haatte me. Diezelfde middag had ik het tegen mijn ouders verteld en die volgende dag werd het tijdens de mentorles opgelost. Aan het einde van dat schooljaar appte ik een meisje uit mijn klas dat ik haar leuk vond. Zij mij niet, nouja oke, maar ik zei ook dat ze het tegen niemand moest doorvertellen. Ze zei dat ze het alleen tegen haar beste vriendin had gezegd, en dat die het niet door zou vertellen. Dat is dus wel gebeurd, dit schooljaar hoorde ik vaak mijn naam achter me dus ging ik is goed luisteren en ja hoor, hun hadden het erover. Die "vrienden" deden niks, ik weet wel zeker dat ze het gehoord hadden. Daardoor voelde ik me voor het eerst echt somber en... Begon ik... Me... Te snijden in mijn armen..... Wanneer ik thuis kwam, ging ik naar mijn kamer, pakte ik mijn koptelefoon en zette ik sad muziek op en ging ik zitten denken, is dit mijn schuld? Waarom voel ik me zo? Waarom ik? En ja ik gaf mezelf de schuld. Na ongeveer anderhalve week somber te zijn zette ik het op mijn instagram story, de vervelende klasgenoten hadden dat gelezen en eentje bood zijn excuses aan, de rest niet. Daarna voelde ik me weer wat beter. Maar de week voor oud een nieuw begon het rot gevoel weer en begon ik me weer te snijden om mezelf beter te voelen. Een week later voelde ik me weer "normaal", nu is het weer raak, ik voel me alweer somber, ik ben me ook weer aan het snijden en luister weer ssd muziek en ik stel mezelf weer vragen als: Waarom voel ik me zo?, Het is allemaal mijn eigen schuld, als ik die mail nooit had gestuurd had ik me nu nooit zo gevoeld, had ik nou maar niet dat meisje om verkering gevraagd, Moet ik niet gewoon opgeven. Nee opgeven kan ik niet, ik wil niemand pijn doen, dat is ook waarom ik dit ook nog nooit tegen mijn ouders heb gezegd, Ik wil hun niet ongerust maken. Ik wil me niet zo voelen, ik kan er niks aan doen, ik heb/had ook een vriend op instargram, hij was de eerste aan wie ik vertelde dat ik me sneed. Hij vond me gelijk raar en zei dat ik niet goed in mijn hoofd was, hij zei ook dat hij niet met sad mensen om kan gaan, dus hij blockte me, daardoor voelde ik me en voel ik me nog steeds slechter. Ik heb nog steeds alle dingen die naar mij werden geroepen in mijn hoofd zitten, ik hoop dat ik me nooit meer zo hoef te voelen. Ik weet niet of dit een depressie is of dat dit gewoon somberheid is? Ik hoop hier antwoord op te krijgen en ik hoop dat de mensen die mijn verhaal lezen me niet raar vinden.
Mijn somberheid en is dit alleen somberheid of kan dit ook een teken van depressie zijn?
Hey, Ik ben Roos. Je voelt je rot, ik neem aan een soort schuldgevoel. Een schuldgevoel die andere mensen je hebben aangepraat. Jij bent niet raar, en sommige gevoelens zijn er gewoon en kan je verhelpen. Dat jij die email hebt verstuurd is terecht en je had groot gelijk. Ze zijn boos omdat ze een onvoldoende haalde door eigen schuld. Maar wij mensen hebben altijd een hekel om ons zelf de schuld te geven van iets en zoeken dus iets of iemand anders om de schuld aan te geven. Zij namen jou maar eigenlijk zijn ze boos op hunzelf. Verdriet is moeilijk maar je moet proberen om te kijken naar de dingen die je wel hebt. Waar word je gelukkig van? Welke mensen zie je graag?! Ik weet zeker dat jij heel sterk bent en je negatieve gedachten om kan zetten naar positieve gedachten.. De keren dat het lukt mag je echt heel trots zijn op jezelf en de keren dat het niet lukt neem je als een les... Ik weet dat je een prachtig mens bent en dat je veel kunt betekenen in mensen hun leven. Toch adviseer ik je om er met iemand er over te praten.. En als je dat echt niet lukt zou je het misschien kunnen opschrijven.. Of een berichtje sturen onder dit topic. Ik weet niet of ik meteen kan reageren maar ik ben er voor je. You're worth it 
God bless you. - Roos
Trek je niks aan van wat hun zeggen je bent een prachtig persoon! Ga alsjeblieft met je ouders of je mentor of een volwassene praten! Ik heb dat toen ook gedaan toen ik me niet lekker in m’n vel voelde en nu gaat het echt een stuk beter met me! En jij komt er vast ook weer boven op, dat weet ik zeker! Als je maar in jezelf blijft geloven en je niks aantrekt van wat hij zeggen!
Hey, Ik ben Roos. Je voelt je rot, ik neem aan een soort schuldgevoel. Een schuldgevoel die andere mensen je hebben aangepraat. Jij bent niet raar, en sommige gevoelens zijn er gewoon en kan je verhelpen. Dat jij die email hebt verstuurd is terecht en je had groot gelijk. Ze zijn boos omdat ze een onvoldoende haalde door eigen schuld. Maar wij mensen hebben altijd een hekel om ons zelf de schuld te geven van iets en zoeken dus iets of iemand anders om de schuld aan te geven. Zij namen jou maar eigenlijk zijn ze boos op hunzelf. Verdriet is moeilijk maar je moet proberen om te kijken naar de dingen die je wel hebt. Waar word je gelukkig van? Welke mensen zie je graag?! Ik weet zeker dat jij heel sterk bent en je negatieve gedachten om kan zetten naar positieve gedachten.. De keren dat het lukt mag je echt heel trots zijn op jezelf en de keren dat het niet lukt neem je als een les... Ik weet dat je een prachtig mens bent en dat je veel kunt betekenen in mensen hun leven. Toch adviseer ik je om er met iemand er over te praten.. En als je dat echt niet lukt zou je het misschien kunnen opschrijven.. Of een berichtje sturen onder dit topic. Ik weet niet of ik meteen kan reageren maar ik ben er voor je. You're worth it God bless you. - Roos
Bedankt voor de reactie, maar ik wil er niet met iemand over praten, vooral niet met mensen die ik vaak in het echt zie, ik wil hun niet ongerust maken, het is immers mijn eigen schuld dat ik me zo voel.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
