Ik heb de vorige keer verteld dat ik last heb van paniekaanvallen en heel veel stress. Soms is het te veel voor mij en daarom doe ik mezelf pijn. Het is nu ongeveer een week later van de vorige keer dat ik heb geschreven en er is veel gebeurd. Ik heb met mijn Frans docent gepraat en de conclusie was, dat ik hulp moest gaan zoeken. Ik heb daarvoor al contact gehad met de leerling ondersteunder van school en daar heb ik deze week een gesprek mee. Ik kijk er wel heel erg tegen op als ik eerlijk ben. Ik weet niet wat ik moet verwachten, ik weet niet wat ik moet vertellen en wat ik beter niet kan vertellen. Heeft iemand ervaring hiermee? Als ik zou vertellen over dat ik mezelf snijd, zou ze dat vertellen aan mijn mentor of aan mijn ouders? Want daar zit ik niet op te wachten. Ik heb mijn mentor wel een aantal dingen verteld, maar echt niet alles. Dat is te moeilijk voor me. Mijn ouders hebben al helemaal geen idee wat er gebeurd. De enige mensen die alles van mij weten op dit moment is mijn Frans docent, ik kan haar alles vertellen en ze helpt me en ze zegt niks tegen andere docenten, en mijn beste vriendin, zij steunt me en probeert me altijd weer op te vrolijken. Ik hoop dat iemand mij kan helpen in deze situatie. Het is gwn heel moeilijk.