De Kindertelefoon.nl

Hey Emmaaa2,

Fijn voor je dat niet alleen jij therapie hoeft, maar dat je moeder je ook zo goed wil helpen! Echt heel fijn dat ze zo lief is en jij steun van haar kan ontvangen.

Ik snap dat je nog heel bang bent en zeker savonds, omdat je elke keer weer wist wat er ging gebeuren en je moet nog wennen aan het idee dat dat nu niet gebeurd. Ik vroeg me af: is het misschien een idee als je samen met je moeder in een kamer slaapt? Dat dat je een wat veiliger gevoel geeft misschien? Maar aan de andere kant vind je het misschien ook fijner om alleen te zijn?

Wel echt superfijn dat je een lieve vriendin hebt, en ik snap wel dat die het nu nog niet weet. Dat komt inderdaad wel.

Heel veel sterkte en succes gewenst met je therapie, ik denk dat het moeilijk en zwaar zal zijn, maar het gaat je vast en zeker helpen! Want je hebt al laten zien dat je een hele sterke meid bent!

Probeer alles rustig een plekje te geven en gun het allemaal wat tijd, dat lijkt mij het beste.

Sterkte!

Xx Simply Me

  Hi Emmaaa2,

ok, nu snap ik het. Dankjewel voor de uitleg.

Bij jongens of iig bij twin en mij moesten we 2 wattenstaafjes, eentje in ons kont en eentje in onze keel…

De eerste keer had de dokter ze allebei gedaan. Als we nu weer gaan dan doet de dokter alleen onze keel en die andere mogen en kunnen we zelf doen. De eerste keer gingen ze ook nog met een dun soort wattenstaafje in onze piemel, maar daarna moest dat niet meer. Dat voelde wel een beetje raar, maar ok, als het nodig is

oh ja, das bij ons ook zelfde en verder wij moeten altijd ook urine laten testen, maar bij meisjes is die urinetest niet zo betrouwbaar; dat hadden we net gelezen en dan doen ze alleen met dat wattenstaafje en bloed

ok, mama zal ook wel geschrokken zijn en natuurlijk moesten ze haar even 'bij' praten en vragen stellen.

Oei, ook foto's van jou...

hopelijk wordt dat snel wat beter

het is goed dat iedereen ‘geholpen ‘ wordt, alhoewel iedereen op een andere manier hulp zal krijgen, want iedereen heeft een andere 'rol’. Gelukkig kun je snel beginnen, want dat is wel belangrijk 

heel herkenbaar, maar met de tijd gaat dat beter worden. Weet dat het niet jouw schuld is. Hij heeft dus niet het recht om boos te zijn op jou

dat kunnen we ons voorstellen, maar probeer toch af en toe iets te drinken te eten, ook al is dat niet allemaal gezond, dus als je wel zin hebt in iets lekkers ipv van iets gezonds, dan is dat voor een keertje ook niet erg. Een lege maag voelt ook niet lekker en dan voel je je slap en misselijk. Kijk maar wat lukt

misschien kun je op een gegeven moment iets leuks met haar gaan doen, zodat je een beetje afleiding hebt en vertel haar dat wat je kwijt wilt en dan zal ze beter begrijpen waarom je je voelt zoals je je nu voelt

Groetjes,

M&M's en twin

Heey Emmaaa2, ik leef heel erg met je mee op dit moment, omdat ik het heel heftig vind. Ik snap heel goed dat je bang bent dat je weer in zo’n situatie (met je vader)  komt. Ik weet niet hoe het voelt als je in zo’n situatie met je vader zit, maar het lijkt me heel eng. Ik hoop dat je vader beseft dat hij een grote fout heeft gemaakt. Ik vroeg me af of je vader nog bij jullie woont en zou je willen dat hij nog bij je woont?  (ik weet niet wat je zelf hoopt, het is natuurlijk afschuwelijk wat hij met je heeft gedaan, maar hou je nog van hem? Ik wil je niet kwetsen) 

Ik zou zeggen zoek nu rust en als je even niet lekker in je vel zit, doe dan iets waardoor je je beter voelt (misschien even tekenen, als je daarvan houdt of iets anders?) 

het verdriet mag er zijn, laat het gaan, het is oké om je even verdrietig te voelen (zolang je maar niet dagen/ uren aan het huilen bent) en als je huilt kan je ook even troost zoeken bij anderen (misschien een goede vriendin of als ze niet in de buurt is even bellen met haar?)  De spanning mag er ook zijn, het is logisch dat je je zo voelt. Negatieve emoties mogen er ook zijn. Het is natuurlijk niet fijn om je zo te voelen maar bedenkt ook dat alles beter en fijner gaat worden na dat je vader fysiek ‘beter’ is en nadat je minder last van je angst hebt. 

heel veel succes en sterkte toegewenst!

Liefs van mijjj

Nee hij woont niet bij ons hij is in een cel tot dat er een rechtzaak is en daarna is de kans vrij groot dat hij naar de gavangenis moet zei mama. 
Ik hou wel van hem alleen heeft hij me zoveel pijn gedaan dat ik daar niet echt meer aan kan denken, het enige waar ik aan denk is dat ik pijn kreeg maar hij heeft ook leuke dingen gedaan maar die herrinder ik me minder.

@bbygirl 

bedanlt dat je mee leeft dat is heeel aardig!!

@M en Ms 

Bedankt! 
Als er een watten staafje in iemamds piemel moet hoe kan dat?! Oh wacht er zit natuurlijk een gaatje maar doet dat niet pijn?

ook foto’s van mij toen ik heel klein was en het niet door had als hij een foto maakte, daardoor wist ik het niet. Maar de politie doet nogsteeds onderzoek en ik moet binnen kort alles vertellen aan een advocaat enzo..

@Simply Me 

Mama en ik slapen appart alleen als ik het echt wil slapen we samen maar de mensen die kwamen die zeiden eigenlijk dat je dat minder moest doen. ‍♀️

Hey Emmaaa2,

---Mama en ik slapen appart alleen als ik het echt wil slapen we samen maar de mensen die kwamen die zeiden eigenlijk dat je dat minder moest doen. ‍♀️---

Weet je ook waarom ze dat zeggen?

En het lijkt me lastig voor je een rechtszaak! Want zoals je zelf zegt, het is wel je vader en je hebt ook wel eens leuke dingen gedaan. Maar nu is natuurlijk veel meer dat andere, omdat je vader veel meer negatieve dingen heeft gedaan.

Vind je het moeilijk en zie je er tegenop? En vind je het fijn om met een advocaat te praten of toch niet zo?

En ik weet niet hoe snel ze alles regelen, maar heb je al een therapie gesprek gehad?

Hoe is het verder met je? Heb je al wat minder buikpijn en kan je er iets beter mee omgaan?

Sorry voor alle vragen.., ik hoop dat het wel een beetje goed met je gaat! Ondanks alles wat moet en gebeurd deze dagen en de komende tijd.

Liefs,

Xx Simply Me
 

Hi Emmaaa2 en de rest,

ja dan doen ze een dun soort borsteltje in je plasgaatje. Op zich valt de pijn wel mee, het is vooral dat je je er van tevoren druk om maakt en daarom hadden ze het ook pas op het laatst gezegd en twin wilde eerst dus ik kon zien hoe het werkte, maar dat was niet echt een geruststelling. Wij wilden zelf het samen doen, terwijl ze het liever bij iedereen even apart doen, maar ja, ik kon wel zijn hand vast houden daarom en hij mijne toen ik aan de beurt was.

Twin kreeg van dat gefriemel ook een stijve piemel, dus ja, ik ook, maar achteraf viel het allemaal wel mee. Het was een beetje een vreemd gevoel, maar het duurde misschien maar 10 seconden of misschien nog wel minder dat dat staafje er in zat.

De eerste keer na ons misbruik hadden ze echt uitgebreid van alles getest en nu doen we 2 x per jaar vrijwillig en dan hoeft dat staafje in onze piemels niet meer,alleen een wattenstaafje in je keel en eentje in je kont en urinetest en bloed.. Mama zei net als de dokter dat dat verstandig was, omdat we seks met andere jongens hebben en dat je dan sws voorzichtig moet zijn en je kunt het beter in de gaten houden. We zijn nu ook bezig met hepatitis B vaccinaties. Dan ben je levenslang daar tegen beschermd, dus das wel handig om nu gelijk maar te doen. We moeten over een tijdje onze laatste prik halen. Je kunt er meer over lezen op https://mantotman.nl/nl/alles-over-mannenseks/hiv-en-soas/bescherm-jezelf-en-anderen/beschermd-door-vaccinatie/hepatitis-b-vaccinatie 

ok, das heftig. Het kost tijd om alles uit te zoeken en ja, daar horen die gesprekjes ook bij. Dat is allemaal niet makkelijk, maar bij ons deed iedereen zijn best om ons goed te begeleiden. Dat zal bij jou ook wel zo zijn en je kunt zelf ook altijd aangeven als je vragen hebt of iets niet snapt of als je je gewoon niet fijn voelt en al dat soort dingen.

ik weet niet wat ze erover tegen Emma hebben gezegd, maar bij ons was het zo dat ze wilden dat we zoveel als mogelijk  ons normale leven weer op gingen pakken. Dus, als het ging om naar school te gaan, dan gingen we. Zelfde met sporten en met vrienden omgaan. Zo veel en goed mogelijk de draad weer oppakken en daarnaast hadden we gesprekken met een psycholoog. Ze wilden ook dat we daardoor weer vertrouwen kregen in anderen en niet te afhankelijk zouden worden van alle goed bedoelde hulp, die ons uiteindelijk misschien niet verder zou helpen. Natuurlijk was het goed dat we getroost werden door papa en mama, maar dat we daarna wel alleen durfden te gaan slapen. Voor ons was het misschien 'makkelijker’ omdat ons misbruik niet thuis gebeurd was en ons huis was altijd al een veilige plek voor ons. We kunnen ons voorstellen dat het voor jou lastiger is, omdat het gebeurde op de plek waar je woont. Wat de beste aanpak voor jou is dat zullen de hulpverleners wel met jou bespreken en het kan dat die aanpak een beetje anders is dan bij ons. Luister vooral naar de mensen die jou helpen en stel ze vragen, alles wat je wilt weten. Sterkte.

Dankjewel voor je update iig.

Groetjes,

M&M's en twin

Ja hetzelfde als @M en Ms ze willen dat ik zo veel mogelijk zelf kan doen zoals slapen want het moet zo normaal mogelijk zijn. Ik ben namelijk vanaf jong kind af ‘misbruikt’ en daardoor is er een kans ofzo iets dat je achter gaat lopen op je leeftijd of juist terug ofzo dus als ze me behandelen als een jong kind dat kan het zijn dat ik me weer jong ga voelen ofzo iets ik begreep er helemaal niets van maar goed.

ja een beetje het gaat vooral allemaal een beetje snel voor mij.

nee nog niet

nee niet echt nog steeds veel buikpijn, hoofdpijn en moe en geen eetlust etc

@bbygirl 

Nee vroeger 5-8/9 jaar vond ik mijn vader ook gewoon echt lief. Als ik hem moest omschrijven was hij altijd lief en grappig. Omdat ik dacht dat het normaal was en omdat het toen nog enigszins onschuldig was. Ik wist nooit zo goed waarom hij me daar aanraakte of andere korte dingetjes deed.. ik werd altijd wel helemaal stil maar ik dacht er niet over na waarom of wat hij deed, want dat snapte ik nog niet. Maar daarna begon hij met echt in mij gaan en dat deed veel pijn en ook op school werd er soms over gepraat zoals kinder sekuele voorlichting en toen wist ik dat het niet hoorde maar ik dacht dat het aan mij lag en dat het bij mij hoorde. Dus ik vond hem lief maar nu weet ik het niet zo goed.

Dankje voor de uitleg!

Ja ze doen allemaal heel erg hun best maar het gaat wel iets te snel. Ik snap dat het zo snel mogelijk moet maar ik wil eigenlijk niet in therapie enzo

Graag gedaan. Bij mij was het ongeveer ook zo.

Hey @Emmaaa2 ,

Het is 9 dagen geleden dat je hebt gebeld en ik vroeg me af hoe het nu met je gaat?

Lukt het allemaal een beetje?

Xx Simply Me

Hey,

Hiervoor kan je aangifte doen bij de politie.

Bij de politie nemen ze je echt wel serieus hoor.

Het gebeurt bij veel meer kinderen net zoals jij.    (jammer)

En hou je sterk!
Misschien moet je een keer zeggen dat je het niet wilt?

Misschien denkt hij dat je het wel fijn vind en is dat de reden dat hij doorgaat.

Het slimste is denk ik om aangifte te doen!