Skip to main content

hoi ik ben een meisje van 14

ik heb al 3 jaar diabetes type 1 ofwel suikerziekte, mijn ouders steunen me veel hoor maar de laatste tijd minder, ze schreeuwen steeds en zeggen dat ik veel verantwoordelijker moet zijn en ze dreigen met situaties zoals: ik op mijn 40ste blind ven of dat ik nooit moeder zou worden met deze verantwoordelijkheid. Ik begrijp dat ik 14 ben en moet leren voor me zelf te zorgen maar ik vond dit heel moeilijk en moet gewoon soms aangespoord worden. Ze schreeuwen veel als het een keer mis gaat, als ik hier om moet huilen worden ze nog bozer, ik had net weer zo’n moment ze begonnen te schreeuwen en ik moest huilen, mijn vader zij dat als ik niet stopte met huilen hij mij een reden om te huilen zou geven. Ik werd boos en kwam voor mezelf op en zij wees blij dat jij geen kut ziekte hebt jij kon vroeger eten wat je wilde en je puber leven lijden ik moet de verantwoordelijkheid van een volwassene hebben om jullie tevreden te houden. Mijn vader ging tekeer en wou me slaan maar ik rende naar boven naar mijn kamer, ik ben nu zo bang en weet niet wat ik moet doen en blijf maar huilen

iemand tips?

Woow.., dit klinkt best heftig. JIJ kan er niks aan doen dat je die ziekte hebt!! En iedereen moet soms wel eens aangespoord worden. Ik ook! Voor het leren bijvoorbeeld. Dit kan en mag echt niet wat je vader doet hoor! Hij mag je niet slaan. Om wat voor reden dan ook. Ga naar iemand die je vertrouwd, je mentor, je vrienden/vriendinnen, een vertrouwenspersoon op school, iemand van je sport misschien? Ik wens je heel veel sterkt! Het komt echt wel goed!! <333
 

groetjesssss,

JooJootje


Ik vind je verhaal éénzijdig. Je schrijft alleen maar dat je ouders kwaad worden vanwege je diabetes.

Ik geloof daar niets van, en ik denk dat je een stuk van het verhaal niet vertelt - namelijk jouw stuk. 

Je bent 14 dus nog niet heel verantwoordelijk maar je houdt waarschijnlijk wel erg veel van snoep en ongezond eten - dat hoort bij pubers dus dat is niet heel raar.

Maar dat is wel het eetgedrag dat je niet moet doen bij diabetes.   Het klinkt alsof je ouders eerder ongerust zijn, en merken dat je stiekem snoept, en dat komt eruit als boosheid.

Als het inderdaad zo is dat je jouw aandeel in het verhaal weglaat, dan blijkt daaruit ook dat je een groot stuk eigen verantwoordelijkheid en eigen inzicht mist. En dát is waar je ouders boos om worden - omdat je niet kijkt naar wat je zelf moet doen.

 


Dit is echt niet waar want ik eet gewoon normaal ja ik snoep soms maar dit gaat prima met mijn diabetes, mijn verhaal gaat er over dat mijn ouders boos op mij worden en dat ik me daar rot door voel. Als ik die ziekte namelijk niet had zouden we een stuk minder ruzie hebben


Reageer