De Kindertelefoon.nl

Hoi, 

Ik ben mijn oma verloren toen ik 8 jaar was dat is nu bijna 10 jaar terug maar ik ben mis haar nog elke dag. Iedereen heeft zijn eigen rouwproces dus ik denk dat je zelf moet gaan zoeken wat voor jou werkt. Ik heb 2 jaar terug na het overlijden van mijn hond een tattoo gezet en zo ben ik hier een beetje overheen gekomen. Nu gaik er ook nog een zetten voor mn familie en mn oma. Maar misschien is dit niks voor jou en voel jij je fijner bij andere dingen zoals lezen, tekenen, andere creatieve dingen, gamen of afspreken met vrienden

Heel veel sterkte

Er zijn denk ik niet echt trucjes, als je iemand mist mis je iemand en dat is helemaal niet erg! En dat het nu minder gaat op school komt waarschijnlijk omdat je verdrietig bent, en dat is ook heel normaal. 

Bij 113 kunnen ze je helpen als je zoals je zelf zegt er soms niet meer wil zijn.

Hoi ik heb mijn opa en oma ook verloren aan kanker toen ik 7/8 jaar was en ben nu 16 ik was natuurlijk ook verdrietig mag natuurlijk ook ik denk regelmatig nog wel aan hun. Maar ik dacht dan altijd van kan ik er iets aan veranderen en dan dacht ik gewoon aan de leuke momenten. Wat ik zou doen in jouw positie is proberen te doen wat je opa zei dat hij graag wilde wat je zou doen. Ik zou dan ook denken is het niet meschien beter zo dat ie nu niet meer last heeft van de kanker. Ik hoop dat dit hielp sterkte der mee.

Hey,

Ik heb op mijn 6e verjaardag mijn opa verloren. Slechtste verjaardag ooit. Ik was toen 6, nog niet zo oud. Wij kregen toen een boekje over hoe we moesten omgaan met het verdriet. Zo hebben we hem langzaam losgelaten. Mijn ouders weten het niet maar nu 7 jaar later mis ik hem af en toe nog. Vooral op mijn verjaardag. Ik ben lang verdrietig geweest, maar het gaat vanzelf weer over. Misschien is zo’n boekje wat voor jou.

Sterkte!

Gecondoleerd. Een opa van mij is 2 jaar geleden overleden en ik was daar ook erg verdrietig van. Wat voor mij hielp was er zoveel mogelijk over te praten met mijn ouders en broer en veel aan de leuke herinneringen te denken. Het is heel normaal dat je verdrietig bent en je moet dat zeker niet wegstoppen.

Gecondoleerd Boembabala,

3 jaar geleden is mijn over-grootmoeder overleden. dus ik weet ongeveer wel hoe je je voelt. Je gaf aan dat je probeert niet verdrietig te zijn voor je opa, omdat hij wilt dat je sterk bent. Kijk als je niet verdrietig om hem gaat zijn wanneer je dat wel wilt, ga je gevoelens opkroppen. Als je dat te lang doet breek je mentaal (tenminste dat zou ik doen) en dan kan school of iets misschien ook wel moeilijker worden. Mijn tip is om over hem verdrietig te zijn wanneer je voelt dat dat even moet. Mocht je dat moeilijk vinden, zou je met iemand er over kunnen praten( kan altijd) dat lucht ook nog wel eens op. Sterkte nog met je verlies.