Hi, ik heb momenteel hulp nodig.
Momenteel zit me iets heel erg dwars, en dat zijn mijn neigingen om te moorden. De eerste gedachte kwam ongeveer 2 jaar geleden, toen was ik dus 14. Ik ben nu 16, en ze worden bij de dag erger.
Ik moet zeggen dat ik MADD heb, oftewel Maladaptive Daydreaming Disorder. Wat betekend dat ik meeste van mijn tijd besteed aan dagdromen, ik heb een tweede realiteit gemaakt in mijn hoofd en dit kan voor veel nare ervaringen zorgen. Ookal heb ik veel mensen in mijn hoofd gemaakt, mensen die ik nooit had in mijn leven, zoals mensen die mij accepteren, van mij houden, vader figuren, moeder figuren en meer.
Dit kan mijn gedachten over naartoe laten gaan, maar ik ben bang dat dit niet is gelinkt met mijn stoornis. Ik ben altijd al een 'duister' kind geweest, ik praat makkelijk over moord, bloed en meer. Dit komt omdat mijn ouders er niet voor mij waren, ik vond moordenaars geruststellend. Zoals Jeff the killer, die zijn ouders vermoord had, het deed mij goed om te zien dat andere mensen ook hun familie niet mochten.
Voornamelijk mijn oudere zus en ouders hebben veel stress op mij geleverd en hebben mij veel trauma gegeven, mijn vader is heel erg mentaal afwezig, en is altijd heel fysiek geweest met me. In een sexuele manier. Ik heb hem hier nognooit toestemming voor gegeven maar hij is er nooit mee gestopt. Mijn moeder is mentaal heel erg mishandelend, en maakt vaak 'grapjes' of zegt dat ze heel teleurgesteld is in me. Altijd als ik haar mijn problemen vertel zegt ze, "Maar ik--" en negeert mijn problemen, ze heeft me nog nooit geaccepteerd voor wie ik ben, en over de jaren ben ik alleen maar erger geworden.
Mijn moeder loopt voornamelijk over iedereen heen, ze schreeuwt tegen iedereen, scheld mij uit, noemt mijm depressie luiheid, noemt mij shizofreen, kankerkind, en meedere dingen per dag als ik niet doe wat ze wilt. Ze negeert alles wat ik nodig heb. Mijn zus is alles erboven op, ze is een narcissist en gaslights, ze geeft mij altijd de schuld. Ze heeft me zo erg gepest dat ik een eetstoornis kreeg, ik begon mezelf te snijden door haar en meer. Ze is momenteel 20, en heeft nog nooit om iets anders gegeven dan haarzelf.
Ik ben nooit gewilt, ik ben altijd aan de kant gezet omdat mijn zus alles moest hebben. Ik heb hierdoor, en meer, heel veel haat gekregen voor mijn familie. Ik heb al zoveel keer gefantaseerd om haar te vermoorden, er zijn tijden geweest dat ik haar heb gestikt en meer wilde doen. Ik maak mezelf er mee bang.
Mijn beste vriendin is recent verkracht, zij leeft in Canada, ik in Nederland. Ik wers helemaal gek, mijn dagdromen, centerde allemaal om haar verkrachter heen, het enige wat ik zag was zijn bloed. Het is zo ver gekomen dat ik helemaal gek word. Ik fantaseer niet over vreemdelingen pijn doen, maar meer mensen die echt iets hebben gedaan waar ze gestraft voor moeten worden.
Ik sta momenteel op het punt om te breken, ik kan dit niet meer aan, ik zat een uur geleden op de bank en ik probeerde mijn eigen vingers te breken, ik heb geprobeerd mijn polsen te breken, mijn benen, mijn nek. Ik word gestoord, ik ben er zeker van. En ik wil niet dat mensen bang voor mij worden, zeker niet mijn vrienden of nictje of neefje die heel veel voor mij betekenen. Ik ben bang dat ik knap en er iets mis gaat.
Meestal kan ik niet bepalen wat ik doe, het is alsof mijn zicht blind wordt en ik mijzelf niet kan controleren. Mijn familie wil mij geen hulp geven, en vinden therapie te duur, ik kan dit alles niet meer aan en ben bang dat ik zelfmoord moet plegen om hier van af te komen. Ik heb hulp nodig, wat kan ik doen om dit te stoppen?
zij kunnen je adviseren en verder helpen. Veel kracht en toch ook lichtpunten wens ik jou toe, al klinkt dat nu misschien heel dom van mij, sorry daarvoor .
