Hey hey,🦋

Soms kan je het gevoel hebben dat je alleen bent en er alleen voor staat. Maar je bent niet alleen! Je bent zoveel meer waard dan dat je denkt en dat je op deze site zit zegt al dat je mentaal sterk bent. Ik ben al een lange tijd aanwezig op deze site en heb ook me eigen site gemaakt om kinderen en mensen te helpen. Zelf ben ik 17 en heb ik veel meegemaakt en veel ervaringen. Maar je kan het beste mensen helpen als je hun vertrouwen hebt en je denkt nu vast van ja maar hoe weet je dit je kan ook zomaar dit en dat zeggen. nou hier is mijn verhaal :) 

Net zei ik dat ik veel heb meegemaakt, maar ja wat is veel? Nou dit is mijn verhaal......
Het begon toen rond mijn eind 5de ik werd gediagnostiseerd met het autisme spectrum (autisme). Mijn ouders wisten niet hoe ze ermee om moesten gaan dus ik kreeg veel hulp. Ik werd op een groep voor me autisme gezet van de bascule maar toen moest ik daar weg omdat me neef daar al zat, toen ging ik naar een andere groep voor me autisme bij de bascule. Bij alle 2 de groepen was ik 5 dagen in de week en ook in de vakantie. Zelf heb ik ook een zusje van 15 die ook autisme heeft en adhd en nog wat andere dingen. Ik en mijn zusje hebben veel ruzie en ik en mijn ouders ook. Vandaar was er veel hulp. Steeds had ik gesprekken en mensen in me huis  maar ze keken niet echt naar me om het was meer van: ´ hoe gaat het met je? ´ en als ik zei goed of slecht ze antwoorden steeds met oké en vroegen niet door. Ze vroegen ook niet hoe het op school ging of thuis. Verder waren de gesprekken ook veel met me ouders en werd ik er niet bij betrokken. In de tussentijd had ik ook gesprekken bij de bascule. En had ik drama therapie met me zusje Na een tijde ongeveer rond me 8ste denk ik ging ik ervan af en ging ik naar een andere groep voor me autisme genaamd kids at home daar was ik in totaal 3 jaar. Dat was elke zaterdag en tussendoor had ik nog steeds gesprekken voor me autisme en thuis. Rond me 11de ging ik naar Buro Ozo. Eerst ging het daar goed ik had veel vrienden en ging eerst elke dag erheen, omdat het niet goed ging thuis. Maar toen kwam de klap op de vuurpijl. Ik werd uithuisgeplaast. Ik woonde toen 4 maanden bij me oma en tante 2016 3 dagen voor kerst. Eerste voelde ik me op me gemak maar ondanks dat het thuis niet goed ging kreeg ik heimwee en werd ik eerste kerstdag 2016 depressief en kreeg me eerste paniekaanval. Steeds meer voelde ik me bij me oma niet thuis en niet fijn. Ook had ik 2 keer in de week infidele gesprekken en tussendoor gesprekken met me ouders. Ook ging ik toen maar 1keer in de week naar buro ozo. Na 4 maanden bij me oma en tante wonen ging ik naar een woongroep van het leger des heils. Eerst had ik veel heimwee en moest ik wennen ik was toen 11 of 12 en ik woonde met jongeren kinderen van 5, 6, 10 , 11, 12. Tussen door had ik veel gesprekken en therapie bij Molenman, muziektherapie, en muziek therapie, maar niks hielp ik werd tussen alles door meer depressief en begon mezelf te snijden en krassen ik wist geen einde raad meer en heb veel zelfmoord pogingen gedaan. Dit gaat door tot het heden dus dat betekend dat ik nog steeds suïcidale ben. Ook had ik elke dag een jaar lang 3 paniek aanvallen per dag en sloot ik me 5 keer in de week 3 tot 4 uur op in de badkamer en was ik een jaar verslaafd aan snijden Maar nu is het minder en slik ik 100 mg antidepressiva. Ook had ik een half jaar geen contact met me ouders en had ik begeleid bezoek, weinig bezoek, mocht niet naar huis met de feestdagen en ga zo maar door. Ook had ik geen contact met de rest van me familie. Toen gingen me ouders scheiden zo anderhalf jaar gelden en sinds een jaar zit ik op de woongroep waar ik nu op zit naar zelfstandigheid. Ik heb nu veel gedoe met me moeder, dus ik zie haar weinig en me zusje ook. Ik zie me vader nu 3 keer in de week = ik logeer daar om het weken. Ik Ben nu nog steeds depressief en heb weinig energie en veel trauma’s, maar ik ga elke week naar therapie van de bascule en heb 1 keer gesprekken met een ambulant begeleider. Ook is Buro ozo gestopt voorbij omdat de baas van Buro Zoveel achterbaks en schijnheilig doet ik zou het daar dus niet aanraden. Als je iets zegt wat zij heeft gedaan wat echt niet kan zet ze je in een hoekje en ze kan alles maken wat ze wil en ze komt er mee weg ik zou eerder kids at home aanraden als je adhd ADD odd of autisme hebt. Hoe dan ook Ik ga dit jaar voor me 18de gelukkig op mezelf en het gaat nu al wat beter met me. Maar nog steeds niet heel goed.

Waarom naar een woongroep?
Nou zoals ik al zei was er veel ruzie thuis en dat 4 tot 5 keer per dag. Me ouders konden het niet hendelen aangezien me moeder depressief is en 2 keer een burn-out heeft gehad en oververmoeid is me vader heeft een achterstand en een beperking dus hij kan niet goed denken en huishouden en snapt dingen minder goed. Me zusje heeft Toss (taalontwikkelingsstoornis), dyslexie en adhd en autisme. En ik heb trauma’s, autisme en depressie. In totaal heb ik dus al 11 jaar hulp voor me depressie, thuis en me autisme. In totaal zijn dat meer dan 200 hulpverleners. Me ouders hadden een paar opties gekregen voor dat ik uit huis ging:

1. me ouders scheiden en ieder een kind maar dat wilde me vader niet.
2. me moeder uit huis.
3 me zusje en ik alle 2 uit huis maar dan eer crisis plek
4. ik uit huis.

Dus ik was van alles de dupe geweest en het is dus 4 geworden. Maar ze hebben niet gevraagd wat ik wilde, wat mijn mening was en wat ik ervan vond. Het boeide ze niet en niemand heeft naar me om gekeken. Maar ja In de jeugdzorg kijken ze eerst naar het geld en naar de ouders terwijl ze als eerste naar het kind moeten kijken. Ook weet ik heel goed dat de jeugd zorg verknipt is en sloom maar ja.

Nu gaat het wel beter met me depressie ik slik 100 mg antidepressiva huil wel wat minder en heb minder paniek aanvallen ik heb wel weinig energie en voel me wel vaak leeg en ben ook 24/7 wel echt depri en anders niet 100 procent happy.

liefs D.secretgirl2003