Hi Kian / Kanoniem,
Oh wow, wat een verhaal.
Hoe zitten mensen in elkaar? Waarom kunnen ze niet gewoon tegen jou doen. Je klinkt als een leuke jongen die zijn best doet om vrienden te maken en gewoon een beetje plezier in het leven zoekt.
Wat een vervelende klasgenoten heb jij. Of iig toch een aantal, die jou het leven zuur maken. Ik snap niet dat mensen zo in elkaar zitten.
Ik kan me voorstellen dat niet iedereen vrienden is met iedereen. Je hebt nu eenmaal met de één sneller een klik als met de ander, bv. omdat die bij je in de buurt woont of omdat je op dezelfde sport zit ofzo, maar zo heeft iedereen wel zijn eigen vrienden. Verder vind ik het normaal om gewoon met iedereen in de klas om te gaan. Dus er af en toe mee te praten of samen werkstukken te maken en het gewoon fijn te hebben met zijn allen.
Waarom wordt er sws gepest? Dat is zo naar.
Ik snap dat je op een gegeven moment de moed begint op te geven, maar je bent er nog. Je bent een vechter, maar het zou wel fijn zijn als er meer mensen hun best voor jou zouden doen.
Kun je er op school met iemand over praten? Je mentor / vertrouwenspersoon ofzo? En helpen die je ook als je het al geprobeerd hebt of blijft het bij loze woorden?
Het doet me echt pijn om dit te lezen.
Mij maakt het niet uit waar mijn vrienden vandaan komen, niet uit welk land en ook niet of ze op jongens of meisjes vallen of van die dingen.
Ik val zelf op jongens maar ik heb genoeg vriendschappen met jongens, zonder dat het over seks of verliefd zijn op, gaat.
Waar jij vandaan komt, zou op zich niet een reden mogen zijn om over jou te oordelen. Ik zou je het liefst nu gewoon een knuffel geven. Gewoon je vast houden om je weer te laten voelen hoe het is als iemand om je geeft.
Iedereen verdient het om van gehouden te worden en jij dus ook. Ik wil je weer zien lachen en dat je de wereld weer aan kunt. Jij hoort niet altijd alleen te zijn en alleen maar naar muziek te luisteren.
Ik wil dingen met je doen. Ik weet dat we geen gegevens uit mogen wisselen en dat dit in de praktijk misschien niet kan, maar ik zou willen dat er iemand in jouw buurt is, die dit in mijn plaats met jou wilt doen.
Gewoon samen dingen doen, soms stom huiswerk, maar ook grapjes maken met elkaar, sporten als je dat leuk vindt, gaan zwemmen als het lekker weer is, bij elkaar eten en een keertje logeren, kattenkwaad uithalen en al die dingen die ik zo normaal vind, dat je dat met elkaar doet.
Zelfs meiden kijken, ik zou het met je doen, als je dat leuk vindt, alhoewel ik beter ben met jongens, maar dat geeft niet. Ik wil dat iedereen het naar zijn zin heeft en niet alleen is en alles zelf alleen op moet lossen.
Waar komt die haat vandaan? Jij hebt ze toch niks misdaan? Ja, misschien een keertje wat terug gezegd of een keertje een duw of klap gegeven. Maar dat zou iedereen doen als ie zo gepest zou worden.
Wel stom dat anderen het wel zien als je iemand een klap geeft en niet waardoor het komt en het ook niet vragen.
Misschien ben jij niet zo iemand die anderen openlijk wilt beschuldigen van de dingen die ze jou aan doen. Je bent wat dat betreft misschien te bescheiden en wilt anderen niet zwart maken. Maar je hebt in mijn ogen alle reden om te vertellen wat anderen jou aan doen. Diegenen tegen wie je het vertelt, zouden je gewoon moeten geloven.
Begrijp me goed, het is niet jouw schuld dat anderen zo tegen jou doen. Je hebt het niet verdiend.
Ik lees dat je het vertrouwen in andere mensen een beetje verloren hebt. Je hebt het vaak geprobeerd, maar keer op keer heb je je neus gestoten en ja, dan zou ik de moed ook wel een beetje kwijtraken.
Hoe kun je dit allemaal oplossen? Tsja, jij doet je best, maar als er niet iemand voor je opstaat en je openlijk gaat steunen blijft het moeilijk.
Kun je met je adoptieouders proberen er nog eens over te praten? Misschien ook nog een keertje met school, misschien samen met je adoptieouders?
Misschien is het een optie om bv. na de zomervakantie naar een andere school te gaan en daar een nieuwe start te maken. Als de mentor daar jouw verhaal kent, kunnen ze het misschien van het begin af aan in de gaten houden en als het nodig is, jou helpen als er iets tegen zit?
Ik vind het lastig. Ik zou bijna zeggen, ik hoop dat je bij mij in de klas komt. Niet dat ik een heilige ben en alles voor iedereen kan oplossen, maar ik weet zeker dat mijn klas niet zo doet tegen anderen kinderen.
Ik hoop dus dat je bij kinderen in de klas komt die gewoon normaal zijn en die dus niet pesten.
Wat kan ik nog doen? Ik weet het niet. Toveren, ja, dat zou leuk zijn, dan maakte ik dat je tussen vrienden op zou kunnen groeien enzo.
Het enige dat ik kan is je een hug geven en je sterkte wensen voor nu, in de hoop dat het goed komt. Eigenlijk heb ik er wel vertrouwen in dat het goed komt.
Heb je al eens met de Kindertelefoon gebeld of gechat? Misschien helpt dat? Proberen waard, toch?
Kijk op de site hoe het werkt:
https://www.kindertelefoon.nl/13-18/chat/
0800 0432 gratis en anoniem , elke dag tussen 11.00-21.00 uur
Is er een andere plek dan school waar je nieuwe vrienden zou kunnen maken? Is er een sport of hobby die je leuk vindt en waardoor je dan met hen in contact kan komen? Misschien is een bijbaantje iets voor je? Dan ben je in een andere omgeving, met andere mensen en wie weet wat dat oplevert, je verdient er ook nog iets mee, dus win-win hoop ik.
Als je nog vragen hebt, stel ze gerust.
PS ik kan niet altijd gelijk terug antwoorden, zoals je vast wel begrijpt. Maar ik ga altijd mijn best doen.
Groetjes 🙂
,
M&M’s
Beste @Kindertelefoon,
ik plaatste net een reactie in dit topic en op zich ging dat goed. Alleen toen wilde ik iets in de tekst wijzigen (een PS toevoegen) en toen ik het op wilde slaan kreeg ik een foutmelding. Ik zal zo een screenshot hiervan sturen via Rapportage op deze reactie.
Omdat ik mijn oorspronkelijke reactie niet meer zie staan, ook na herhaalde pogingen, plaats ik mijn reactie zelf hieronder nog een keertje, MAAR dan met de GEWIJZIGDE tekst. Dus graag onderstaande tekst aanhouden, als jullie iets terug plaatsen.
Groetjes,
M&M's
Hi Kanoniem,
Oh wow, wat een verhaal.
Hoe zitten mensen in elkaar? Waarom kunnen ze niet gewoon tegen jou doen. Je klinkt als een leuke jongen die zijn best doet om vrienden te maken en gewoon een beetje plezier in het leven zoekt.
Wat een vervelende klasgenoten heb jij. Of iig toch een aantal, die jou het leven zuur maken. Ik snap niet dat mensen zo in elkaar zitten.
Ik kan me voorstellen dat niet iedereen vrienden is met iedereen. Je hebt nu eenmaal met de één sneller een klik als met de ander, bv. omdat die bij je in de buurt woont of omdat je op dezelfde sport zit ofzo, maar zo heeft iedereen wel zijn eigen vrienden. Verder vind ik het normaal om gewoon met iedereen in de klas om te gaan. Dus er af en toe mee te praten of samen werkstukken te maken en het gewoon fijn te hebben met zijn allen.
Waarom wordt er sws gepest? Dat is zo naar.
Ik snap dat je op een gegeven moment de moed begint op te geven, maar je bent er nog. Je bent een vechter, maar het zou wel fijn zijn als er meer mensen hun best voor jou zouden doen.
Kun je er op school met iemand over praten? Je mentor / vertrouwenspersoon ofzo? En helpen die je ook als je het al geprobeerd hebt of blijft het bij loze woorden?
Het doet me echt pijn om dit te lezen.
Mij maakt het niet uit waar mijn vrienden vandaan komen, niet uit welk land en ook niet of ze op jongens of meisjes vallen of van die dingen.
Ik val zelf op jongens maar ik heb genoeg vriendschappen met jongens, zonder dat het over seks of verliefd zijn op, gaat.
Waar jij vandaan komt, zou op zich niet een reden mogen zijn om over jou te oordelen. Ik zou je het liefst nu gewoon een knuffel geven. Gewoon je vast houden om je weer te laten voelen hoe het is als iemand om je geeft.
Iedereen verdient het om van gehouden te worden en jij dus ook. Ik wil je weer zien lachen en dat je de wereld weer aan kunt. Jij hoort niet altijd alleen te zijn en alleen maar naar muziek te luisteren.
Ik wil dingen met je doen. Ik weet dat we geen gegevens uit mogen wisselen en dat dit in de praktijk misschien niet kan, maar ik zou willen dat er iemand in jouw buurt is, die dit in mijn plaats met jou wilt doen.
Gewoon samen dingen doen, soms stom huiswerk, maar ook grapjes maken met elkaar, sporten als je dat leuk vindt, gaan zwemmen als het lekker weer is, bij elkaar eten en een keertje logeren, kattenkwaad uithalen en al die dingen die ik zo normaal vind, dat je dat met elkaar doet.
Zelfs meiden kijken, ik zou het met je doen, als je dat leuk vindt, alhoewel ik beter ben met jongens, maar dat geeft niet. Ik wil dat iedereen het naar zijn zin heeft en niet alleen is en alles zelf alleen op moet lossen.
Waar komt die haat vandaan? Jij hebt ze toch niks misdaan? Ja, misschien een keertje wat terug gezegd of een keertje een duw of klap gegeven. Maar dat zou iedereen doen als ie zo gepest zou worden.
Wel stom dat anderen het wel zien als je iemand een klap geeft en niet waardoor het komt en het ook niet vragen.
Misschien ben jij niet zo iemand die anderen openlijk wilt beschuldigen van de dingen die ze jou aan doen. Je bent wat dat betreft misschien te bescheiden en wilt anderen niet zwart maken. Maar je hebt in mijn ogen alle reden om te vertellen wat anderen jou aan doen. Diegenen tegen wie je het vertelt, zouden je gewoon moeten geloven.
Begrijp me goed, het is niet jouw schuld dat anderen zo tegen jou doen. Je hebt het niet verdiend.
Ik lees dat je het vertrouwen in andere mensen een beetje verloren hebt. Je hebt het vaak geprobeerd, maar keer op keer heb je je neus gestoten en ja, dan zou ik de moed ook wel een beetje kwijtraken.
Hoe kun je dit allemaal oplossen? Tsja, jij doet je best, maar als er niet iemand voor je opstaat en je openlijk gaat steunen blijft het moeilijk.
Kun je met je adoptieouders proberen er nog eens over te praten? Misschien ook nog een keertje met school, misschien samen met je adoptieouders?
Misschien is het een optie om bv. na de zomervakantie naar een andere school te gaan en daar een nieuwe start te maken. Als de mentor daar jouw verhaal kent, kunnen ze het misschien van het begin af aan in de gaten houden en als het nodig is, jou helpen als er iets tegen zit?
Ik vind het lastig. Ik zou bijna zeggen, ik hoop dat je bij mij in de klas komt. Niet dat ik een heilige ben en alles voor iedereen kan oplossen, maar ik weet zeker dat mijn klas niet zo doet tegen anderen kinderen.
Ik hoop dus dat je bij kinderen in de klas komt die gewoon normaal zijn en die dus niet pesten.
Wat kan ik nog doen? Ik weet het niet. Toveren, ja, dat zou leuk zijn, dan maakte ik dat je tussen vrienden op zou kunnen groeien enzo.
Het enige dat ik kan is je een hug geven en je sterkte wensen voor nu, in de hoop dat het goed komt. Eigenlijk heb ik er wel vertrouwen in dat het goed komt.
Heb je al eens met de Kindertelefoon gebeld of gechat? Misschien helpt dat? Proberen waard, toch?
Kijk op de site hoe het werkt:
https://www.kindertelefoon.nl/13-18/chat/
0800 0432 gratis en anoniem , elke dag tussen 11.00-21.00 uur
Is er een andere plek dan school waar je nieuwe vrienden zou kunnen maken? Is er een sport of hobby die je leuk vindt en waardoor je dan met hen in contact kan komen? Misschien is een bijbaantje iets voor je? Dan ben je in een andere omgeving, met andere mensen en wie weet wat dat oplevert, je verdient er ook nog iets mee, dus win-win hoop ik.
Als je nog vragen hebt, stel ze gerust.
PS ik kan niet altijd gelijk antwoorden, zoals je vast wel begrijpt. Maar ik ga sws mijn best doen.
Groetjes
,
M&M’s
@KT,
zoals in de Rapportage op mijn reactie hierboven beloofd hieronder het screenshot
Groetjes,
M&M's
Hey
Thnx voor je reactie...
Ik ben al 4 keer van school gewisseld en ik wil dat niet nog een keer... Ik vind het niet leuk om te praten want ik weet niet wat ik dan moet zeggen...
Ik vind het leven toch niet meer leuk en ik wil er een einde aan maken ik sport graag en ik vind het ook leuk om te werken dat doe ik veel liever dan naar school gaan?
De wereld is gewoon vreemd...
Nog een tip voor iedereen:
VERTEL NOOIT ALLES AAN JE BESTE VRIEND/VRIENDIN WANT WIE VANDAAG JE VRIEND IS KAN MORGEN JE VIJAND ZIJN
Gr K
Hi K,
Jammer dat het al zover is gekomen dat je niemand meer durft te vertrouwen.
Dat doet me pijn om te lezen.
Maar er is vast wel iemand die naar je wilt luisteren en die je wilt helpen.
Dat je praten moeilijk vindt kan ik me wel voorstellen. Misschien kun je een aantal dingen opschrijven en die mailen naar iemand waar je mee wilt praten? Of je kunt het briefje meenemen naar die persoon.
Als deze het gelezen heeft komt het gesprek vanzelf wel op gang en wordt het vast iets makkelijker. Tenminste dat hoop ik dan toch.
Kennelijk zijn er (te) vaak dingen gebeurd, waardoor je het vertrouwen in anderen bent verloren. Dat vind ik echt heel erg voor je. Maar ik ben van mening dat er mensen zijn die jou willen helpen. Echt.
Het liefst zou ik nu naar je toe komen en er samen over praten. Alleen kan dat niet, dus ja, wat moet ik.
Er zijn nog zoveel dingen in het leven die mooi zijn. Je vindt werken en sporten leuk, das al een begin.
Is werken en daarnaast bv. één dagje in de week zolang dat verplicht is, een oplossing?
Het moet toch mogelijk zijn dat iemand jou helpt. Is er dan echt niemand waar je je verhaal kwijt kunt.
De huisarts misschien, die wil altijd helpen. Dat is zijn/haar werk.
Verder snap ik dat je na 4 x van school wisselen ook daar weinig vertrouwen in hebt, maar je moet iets. Nou ja, van mij moet je niets, maar ik wil zo graag dat het weer goed met je gaat.
Praten helpt, echt. Twin en ik zijn misbruikt er we durfden er eerst ook niet over te praten, maar sinds we dat wel hebben gedaan, gaat het veel beter.
Ik weet dat misbruik anders is als steeds gepest worden, maar praten kan wel helpen.
Ik vind het moeilijk om niet echt iets concreets te kunnen doen.
Ga ajb nog geen afscheid nemen.
Groetjes,
M&M’s
zoals ik al zei snap ik het om gepest te worden maar kan je niet anders 113 met ze chatten als je echt niet meer ziet zitten?
het is belangrijk dat je met mensen erover hebt al is het je beste vriend/vriendin
ik snap dat het lastig is voor je maar hou je sterk en je komt er wel je kan altijd met iemand erover hebben, je ma, mentor, vertrouwenspersoon op school, buurtteam, kindertelefoon, 113 lijn als je echt niet meer ziet zitten om te leven.
hou je sterk je komt er wel!
vriendelijke groetjes S
[quote=Kanoniem]Hoi
Ik ben k en ik ben 16 jaar oud.
Ik ben geadopteerd uit china en ik word daar vaak mee gepest.
Vroeger werd ik heel vaak gepest en uitgedaagd... Ik werd toen af en toe boos en toen ging ik ze slaan alleen toen kreeg ik weer de schuld omdat ze mij zagen slaan... Zo ging het altijd...
Ik word nog steeds regelmatig gepest en uitgescholden ze noemen mij als ze boos zijn: Spleetoog bamibakker kut chinees... Rot op naar je eigenland.... Wat staat erin je nek? Made in china? dit zeggen ze heel vaak ik word er niet goed van...
Ik heb geen vrienden ik voel me heel alleen en eenzaam ik heb een paar maanden terug mezelf gesneden...
Ik voel me zo alleen en gepest dat ik er klaar mee ben en ik wil er een einde aan maken...
Ik heb wil zo snel mogelijk dood.... Dit wens ik al 3 jaar lang ik ga zelfmoord plegen...
Niemand geeft om me ik heb vaak ruzie met mijn ouders ik wil dit niet meer ik zit elke dag alleen thuis muziek te luisteren... Ik doe zo mijn best om vrienden te maken maar ze accepteren mij gewoon niet...
Ik wens dat ik dood was
Mijn hart is gekwetst ik vertrouw niemand meer want ooit gaan ze me toch weer verlaten...
Ik had een paar vrienden maar die hadden me in de steek gelaten toen ik bleef zitten in de derde... nog steeds geen idee waarom?
Help me wat moet ik doen??
Ik kan en wil het niet meer?
Gr k
Vertrouw niet zomaar mensen ik weet hoe het voelt om in de steek gelaten worden door mensen daarom is het fijn dat er kinderforum bestaat! :)
we zijn hier om je tips te geven en te helpen!
Hoi!
Jammer dat het zo ver gekomen is. Jij verdient veel beter, en het wordt (het is al lang tijd) dat mensen rond jou dat inzien.
In je vorige topic (https://forum.kindertelefoon.nl/emotionele-problemen-en-gevoelens-29/voor-de-trein-33147) heb je je verhaal al eens uitgelegd. Het is heel goed dat je toen en nu ook hulp zoekt hier. Jij bent ondanks dit blijven doorzetten, je bent een vechter.
Misschien helpt het dat ik mijn 'situatie' even uitleg, en vertel hoe ik ermee omga.
Een hele dag door word ik genegeerd, vernederd, word alle schuld van gebeurtenissen en mijn pijn bij mij gelegd, enzovoort. Het is niet echt pesten, maar het doet pijn. Momenteel heb ik ook niet echt iemand om mee te praten.
Ik heb nog nooit zo hard aan zelfmoord gedacht. Vroeger dacht ik er ook aan, maar deze keer is het anders, het zit dieper.
Ondanks al die negativiteit probeer ik door te zetten, voor wie-weet-wat-voor een toekomt mij nog te wachten staat. Er zijn goede mensen op de wereld, jij bijvoorbeeld, en @M en Ms, alleen is het een kwestie van die tegen te komen. Je kan die tegenkomen als je blijft leven. Er is nog hoop, je bent nog jong, er kan nog vanalles gebeuren.
In het leven wisselen negatieve en positieve delen elkaar af. Misschien zitten wij nu in een negatief deel, en volgt er, vroeg of laat, een positief deel. Hoe rot de dingen nu ook kunnen voelen, het kan beteren.
Iemand in vertrouwen nemen is een risico. Je weet inderdaad niet hoe de toekomst eruit ziet. Het kan echter een enorme steun zijn als je iemand vindt die je kan vertrouwen. Soms ben je bang, gaat die angst niet weg, en moet je, ook al is het met een angstig gevoel, naar iemand toestappen. Het kan meevallen, en dan heb je een vertrouwenspersoon.
Dat jij zo veel pijn hebt en jezelf pijn doet omdat anderen jou niet naar waarde weten te schatten, is heel onrechtvaardig. Ik word er verdrietig en boos van. Als je verdriet of woede voelt opkomen, kan het helpen die op te schrijven of te tekenen.
Voor nu denk ik dat het vooral belangrijk is dat je hier niet alleen mee blijft zitten. In je vorige topic zei je dat je het lastig vond dat je huisarts je ouders kende. Zie je het zitten naar een andere huisarts te gaan, of een psycholoog te contacteren? Je huisarts kan je doorverwijzen naar een psycholoog.
Het is niet eerlijk. Jij verdient zo veel beter dan dit. Ik hoop dat vroeg of laat, liefst vroeg, mensen rond jou inzien dat ze heel lang niet hebben ingezien wat voor goede vriend jij kan zijn.
Groetjes
x
Hey
Thnx agirl2002 and divirgent11
Hoe moet ik door blijven zetten als ik telkens tehoren krijg niemand mag je en dat soort dingen.... Ik wil niet meer leven... Waarom gaan jullie nog door? Mijn toekomst ziet er voor nu helemaal niet leuk uit ik heb geen vrienden en ik weet niet of het lukt om bij de politie te komen en wat moet ik dan doen? Ik weet het echt niet meer ik zit te diep in een pit waar ik nooit meer uitkom...
Ik wil niet naar een vertrouwenspersonen of huisarts ik weet niet wat ik moet zeggen... Ik heb ook geen vrienden dus dan kan ik er ook niet over praten...
Ik heb gisteren tegen mijn adoptie ouders gezegt dat ik teveel aan me hoofd heb en ik niet goed in me vel zit toen mocht ik vandaag en morgen mij ziek melden... Dat vond ik heel lief alleen dan moet ik maandag en de rest wel weer naar school... Ik wil dat niet ik word daar uitgescholden en buitengesloten niemand wil naast me zitten en als ik dan vraag waarom niet geven ze geen antwoord????
Hoe kan ik uitleggen dat ik liever niet meer na school ga tot aan de zomervakantie en dat ik dan naar de zomervakantie naar vmbo ga en dan daar me best probeer te doen?
Gr thnx nog voor jullie reacties
Heel goed dat je aan je ouders gezegd hebt hoe je je voelde. Ze hebben begrepen dat je even een pauze nodig had.
Je legt je problemen hier goed en duidelijk uit. Als je een gesprek moeilijk vindt, kan je je ouders, of een vertrouwenspersoon, een brief of mail schrijven. Over die brief kan je nadenken zolang je wilt, en je geeft hem pas af als de brief weergeeft hoe je je voelt. Misschien is dat de manier hoe jij je kan uitdrukken.
Jouw mentale gezondheid komt nu op de eerste plaats. Als jij vermoedt dat een pauze van school jou kan helpen, is dat het bespreken waard. Je ouders hadden begrip voor je situatie, ze hebben je laten thuisblijven, dus dat wil zeggen dat ze naar je kunnen luisteren.
Heel stom dat de mensen rond jou je geen kans geven. Jammer voor hen, ze ontlopen een goede vriend.
Hoi
Niemand zal begrijpen wat er aan de hand is als ik wel werk en niet naar school ga...
Ik had gezegt tegen mijn ouders dat ik last van me oren heb wat ook echt zo is en last van verkoudheid dat is ook zo
Alleen daar heb ik een spray voor met bijwerkingen en nu denkt mijn moeder dat het aaan de bijwerkingen ligt waardoor ik me slecht voel maar daar komt dat niet door...
Ik voel me gewoon niet goed ik weet niet wat ik dan moet zeggen tegen mijn ouders/docenten
Mijn moeder zei dat ik niet zomaar de rest van het schooljaar vrij kan nemen....
Gr
Hoi
Ik ben depressie
Wat moet ik ermee ik wil niet meer naar school
Gr
Het kan dat sommigen niet begrijpen wat er met je aan de hand is. Dat is ok. Je doet best wat juist voelt, ook al begrijpen sommigen dat niet.
Jij zou niet zomaar de rest van het schooljaar vrij nemen. Jij zou vrij nemen om jezelf tijd te gunnen om je beter te gaan voelen. Doorgaan in de huidige situatie lijkt me weinig zinvol, aangezien je er heel ongelukkig van wordt. Jij voelt op dit moment het beste aan wat goed voor je is.
Als jij mijn zoon was, zou ik aanraden dat je tijd nam voor jezelf. Ik kan me voorstellen dat je moeder je niet laat thuisblijven als ze niet weet wat er aan de hand is. Daarom kan het nuttig zijn haar te vertellen wat er aan de hand is.
Je kan zeggen wat je hier geschreven hebt. Naar wat jij hier geschreven hebt, begrijp ik dat je in een heel moeilijke situatie zit, en zou ik je aanraden tijd voor jezelf te nemen.
Je bent van plan te gaan werken. Dat toont aan dat je niet niets gaat zitten doen, maar jezelf gaat proberen te helpen, door te focussen op de dingen die je blij maken. Dat lijkt me nuttig, en van belang nu, aangezien je je niet goed voelt op school.
Je luisterde graag muziek. Een liedje dat mijn gevoel goed kan uitdrukken is Sad Cliff van Oh Joon Sung. Hopelijk vind je er wat steun in.
https://www.youtube.com/watch?v=PMvGfGdVFNw
Hoi
Ik heb inderdaad tijd voor mezelf nodig ik luister altijd muziek als ik terug fiets dat vind ik heerlijk savonds lekker muziek en fietsen.... Alleen dan denk ik vaak aan zelfmoord want dan fiets ik en zie ik de wereld en de lucht... En dan denk ik ik wil zelfmoord plegen naar alles wat er is gebeurd... Begrijp je dat??
Ik wil me moeder niet iets vertellen ik durf het niet... Ik wil het liefst ff tijd voor mezelf hebben of even op vakantie naar een ander land of naar het strand en dan savonds daar muziek luisteren.
Maar hoe moet ik vertellen dat ik me niet goed voel ik durf het niet help?
Groetjes K
- Deze tekst is aangepast door de Kindertelefoon -
Oja ik moet wel door want ik ga naar vmbo na dit schooljaar dus dan wil ik die diploma...
- Deze tekst is aangepast door de Kindertelefoon -
Het kan goed zijn tijd voor jezelf te nemen. Jezelf rust geven, op vakantie gaan en de zorgen even laten rusten kunnen goed doen.
Je lost er echter je problemen niet mee op. De pauze die je jezelf geeft kan je moed geven om je problemen aan te pakken. Ik vermoed dat zolang het pesten aan de gang is, je je zo naar gaat blijven voelen. Daarom is het belangrijk na je pauze dingen aan te pakken.
Kan je met je ouders ergens naartoe? Jullie kunnen afspreken dat jullie eerst op een ontspannende vakantie gaan, en dan praten, en jouw problemen gaan aanpakken.
Door de natuur wandelen, eventueel zonder muziek, aangezien de natuur vol muziek zit, kan ook heilzaam zijn. Fietsen en muziek luisteren is ook goed, zolang je het fijn vindt, en het je niet nog ongelukkiger maakt.
De wereld en de lucht zal je niet meer zien als je zelfmoord pleegt. De wereld en de lucht verdienen het om door jou gezien te worden. Er zijn nog zo veel locaties waar jij naar de lucht en de wereld kan kijken, bv. een zonsondergang boven de zee, of over bergtoppen.
Na en tijdens nare gebeurtenissen kunnen zelfmoordgedachten zich opdringen. Dat herken ik. Het kan echter beteren, hoewel dat moeilijk kan zijn om in te zien. Het is niet hopeloos, en jij hebt zeker nog kansen om gelukkig te worden.
Kan je een dagje, of enkele dagen naar het strand? Even uitwaaien en die wind door je haar voelen geeft je vast nieuwe energie. Het is echter niet de bedoeling dat je daar voor een trein springt. Het is de bedoeling dat je tot rust komt, om moed te verzamelen om door te zetten.
Het zou zonde zijn te stoppen nadat je je diploma hebt. Aan je diploma heb je een ticket naar wat je blij maakt, namelijk werken. Dat baantje dat je fijn vond, zou je daar later graag wat mee doen?
Ik ben heel, heel slecht in conversaties. Schrijven werkt beter voor mij. Jij schrijft je problemen en gevoelens hier duidelijk op, en daarom denk ik dat een brief of schriftje een goed communicatiemiddel voor jou kan zijn. Schrijf maar op wat er in je omgaat, en geef dat af aan bv. je moeder. Op die manier hoef je niet te spreken, maar spreekt de brief voor je.
De trein is niet de enigste optie. Het is de pijnlijkste optie. De ook moeilijke, maar veel minder moeilijke oplossing is hulp zoeken. Vind je de brief een idee? In die brief kan je ook vragen of je even op vakantie mag. Je kan beginnen met een dagje naar zee.
Hoi
Ik wil bij de politie alleen daar moet ik wel nog een paar jaar door...
Maar hoe zeg ik tegen mijn ouders dat ik me zo voel en dat ik naar het strand wil misschien voor een dag of 2 dagen
Mijn moeder en vader zouden dat niet goed vinden maar hoe moet ik dat vertellen...?
Gr K
Als ik het goed begrijp, zijn het vooral de jaren opleiding waar je tegenop ziet. Om die opleiding dragelijker te maken, heb je leerlingenbegeleiders. Zij zijn er om je te begeleiden als het moeilijk gaat.
Ik geloof dat je geschreven had dat je het niet goed kon vinden met de leerlingenbegeleiders en mentor op je huidige school. Ga je volgend jaar van school veranderen? In dat geval krijg je misschien een mentor en begeleiders waar je je wel goed bij voelt.
Als je tegen je ouders zegt dat je op vakantie wilt, zonder verdere uitleg, zou ik het begrijpen dat ze dat niet toestaan. Als je er echter bij vertelt hoe je je voelt en hoe het met je gaat, kan het dat ze de vakantie toestaan. Het vertellen vind je lastig, dat begrijp ik. Vind je een brief geen fijn idee?
Je kan dit topic en je vorig topic laten lezen door je ouders. Op die manier zijn ze mee met een groot deel van het verhaal. Dat hoef je natuurlijk alleen te doen als je het zelf een fijn idee vindt. Als je je account en topics hier liever voor jezelf houdt, is dat natuurlijk ook ok.
Ik kan je alleen schrijven. Misschien zou mijn stem meer tot je doordringen, maar dat gaat niet. Daarom dit liedje: https://www.youtube.com/watch?v=bwB9EMpW8eY
Deze stukjes tekst zou ik graag tegen je zeggen, en ik hoop dat de muziek ze goed overbrengt:
'Hands, put your empty hands in mine
And scars—show me all the scars you hide
And hey, if your wings are broken
Please take mine so yours can open, too
'Cause I'm gonna stand by you'
Nog wat van het refrein:
'Even if we're breaking down, we can find a way to break through
Even if we can't find heaven, I'll walk through Hell with you
Love, you're not alone, 'cause I'm gonna stand by you'
Misschien vind je hier steun in: https://www.youtube.com/watch?v=xo1VInw-SKc
Vooral het stukje:
'And all those things I didn't say
Wrecking balls inside my brain
I will scream them loud tonight
Can you hear my voice this time?'
Alle dingen die zich nu opstapelen in je hoofd, kan je verlichten door ze met iemand te delen. Dat kan eng lijken, en misschien wil je later woorden terugnemen, maar dat je jezelf uit, doet vaak goed. Soms moet je je verstand op nul zetten, naar iemand toegaan, en het er allemaal uitgooien. Vaak voel je je opgelucht achteraf.
Hoi
Ik heb gezegt dat ik me niet goed voel alleen ik ben naar de dokter met me moeder geweest en ik zei dat ik hoofdpijn en veel aan me hoofd had en vermoeid was alleen ze zei tja doe wat de dokter zegt ze begrijpt mij niet het gaat erom wat er in het verleden is gebeurd en wat er nog steeds gebeurt ze snapt me niet
Wat moet ik zeggen zodat ze me begrijpt dat ik me echt slecht voel
Ik weet het niet want ze begrijpt me niet
Ik ben elke dag gewoon heel moe ik maak geen hw meer en ik leer ook nie meer voor school want ik lig elke dag alleen opzolder met muziek... Zoals nu
Help wat moet ik zeggen
Gr K
Hoi
Ik kende de liedjes al ik luister fight song heel vaak.
Gr
Heb je aan de dokter kunnen zeggen wat er allemaal gebeurd en gebeurd is, bv. het pesten?
Dat heb ik niet gezegt
Maar wat kan ik tegen mijn ouders zeggen ik heb nu t gevoel dat ze me iets beter begrijpen ik meld me vaker ziek nu alleen dat valt op een gegeven moment op... Wat kan ik tegen de docent zeggen? Zou ik zeggen dat ik me niet goed voel en teveel aan me kop heb?
Gr
Je hebt het gevoel dat je ouders je iets beter begrijpen. Dat is fijn. Ik vermoed dat je ouders het vermoeden hebben dat er iets niet goed zit, maar dat ze niet precies weten wat. Als ze niet weten wat er is, kan het moeilijk voor ze zijn zich in te leven in jouw situatie.
Zeggen dat je je niet goed voelt en te veel aan je hoofd hebt kan nuttig zijn. Nog nuttiger lijkt het me te vertellen over het pesten, zodat daar iets aan gedaan kan worden. Het lijkt me fijner als de nare opmerkingen van de pesters stoppen. Schaam je je voor het pesten?
Hoi
Soms schaam ik me ervoor want ik vind het echt heel kut als andere dan raar naar me gaan kijken.
Ik had ook gechat met113 maar dat hielp niks het duurde veel te lang 45minuten en niks nuttigs uit dan dat ik het tegen mensen moest vertellen...
Gr
Ik vind het heel dapper van je dat je gechat hebt met 113. Jammer genoeg heb je niet het gevoel dat dat geholpen heeft. Ze hebben je gezegd dat je het aan iemand moet vertellen. Dat lijkt me goede raad, maar ik begrijp dat het lastig is.
Natuurlijk is het vervelend als anderen naar naar je kijken. Dat snap ik, en dat zullen je ouders vast ook snappen. Ik denk dat het belangrijk is dat je de raad die 113 je gegeven heeft opvolgt. Hierover vertellen lijkt me de weg naar verbetering.
Dit liedje verwoord een beetje wat ik jou wil zeggen:
https://www.youtube.com/watch?v=kHue-HaXXzg
De stukjes lyrics die ik hier toepasselijk vind:
'A kingdom of isolation
And it looks like I’m the queen'
Jouw problemen, zorgen en dingen die je ongelukkig maken hou je verborgen voor anderen. Dat is jouw 'Kingdom of Isolation'. Jij bent 'the queen', of king in dit geval, van jouw 'Kingdom of Isolation', en jij kan kiezen of je je openstelt naar anderen toe.
De dingen die je ongelukkig maken verborgen houden, vergt veel energie en maakt je ongelukkig. Daarom:
'Let it go, let it go
Can’t hold it back anymore'
Als je jezelf opent naar anderen toe, en ze over je problemen vertelt, hoewel het eng kan aanvoelen, zal je je daarna waarschijnlijk beter voelen. Het lijkt me fijn begrip en steun te ontvangen voor je situatie. Als anderen weten wat er aan de hand is, kunnen ze zich beter in jouw situatie inleven.
Zou je kunnen vertellen wat je zo eng vindt aan het vertellen? Vind je het eng dat anderen weten wat er in je omgaat, ben je bang van hun reactie, of weet je niet hoe je het moet vertellen? Het kan ook iets helemaal anders zijn, en misschien kan je het zelf moeilijk beschrijven.
