Hallo! Ik wil heel graag mijn gevoelens uiten hier en ik wil ook proberen kort te houden. Ik heb best wel wat problemen en ik weet echt geen uitweg meer.
Ik begin heel random want ik weet niet waar ik moet beginnen.

Ik voel me al jaren niet in deze samenleving, wat ik ook doe is het gewoon niet goed. Ik voel me al sinds 2017 niet goed (denk ik).

Ook vrienden, school en familie en mijn hoofd. Ik word gewoon gek.
Ik luister in mijn leven teveel muziek, verschillende soorten en dan ga ik dingen verbeelden en mensen verbeelden. Fantaseren. Ik voel me al jaren alleen. Ik weet gewoon niet meer hoe ik mezelf kan zijn en uiten tegenover mijn ouders. Ik ben helemaal mezelf kwijt. Er wordt om heen teveel dingen gezegd over me zowel negatief en positief en het overbelast mij. Mijn moeder

Ik zit veel in mijn kamer nog al eigenlijk te masturberen zowel 2,3 per week om even rust te krijgen en uit de bubbel te komen...AWKWARD ahum en om alleen te zijn. Ik heb hele erge seksuele verlangen.

Ik denk teveel na, plannen kan ik ook niet. Ook op school niet. Het gaat gewoon niet goed met me. Thuis voel me ik gewoon niet goed meer. Ik kan mezelf alleen opvrolijken om muziek te luisteren en er op te dansen, maar dat wil ik niet meer omdat ik mijn tijd verspil aan onbelangrijke zaken.
Als ik eenmaal belangrijke gesprekken heb dan gedraag ik me zo raar.
Het is bewezen dat ik communicatiegebrek heb terwijl ik erover nadenk dat het niet zo is.
Nou moet ik alles gaan vertellen wat ik heb gedaan.
Ik haak ook in het verleden. Er is teveel chaos. Ik ben heel erg emotioneel nu maar af en toe moet ik over het verleden denken en nu.
Mijn conditie is ook best laag, Ik zit teveel voor mijn beeldscherm enzo. Blijkbaar ben ik een introvert maar ik maak mijn leven gewoon kapot als ik niks doe. Ik wil geen introvert zijn. Ik heb veel gepieker, negatieve zelfbeeld. Ik wil gewoon niet zo door het leven gaan. Ik leef gewoon in mijn hoofd, Ik denk aan veel dingen zoals 'Ik wil zo niet zijn' en 'Waarom doe ik zo, waarom lieg ik'. Soms heb ik gevoel dat ik dingen voor andere mensen doe en wat andere over mij zullen denken. Nu denk ik over het verleden over dingen die niet waar zijn en dat ik gwn een K*T verleden heb gehad. Ik heb nooit over mijn problemen gehad en nu nog steeds niet. Ik denk teveel. Help! Ik denk steeds dat ik dingen wel of niet goed doe.

Soms in mijn kamer zit ik eigenlijk naar een nepvriendin te praten, dus ik praat gewoon tegen een muur en ik wil graag van die gewoonte af.

Ik heb nu een broertje gekregen, vind ik superleuk. Maar niet leuke is dat mijn opa een jaar geleden overleden is en ik zie hem nu echt vaker in mijn dromen 😞.

En nou kom ik alleen maar in de problemen door andere mensen. Veel mensen maken mij zo. Ik hoor teveel dingen over mensen (die me advies geven enzo) en dan moet ik aan mijn moeder vertellen wat ik heb gedaan.

Ik heb verder nu echt niet meer met iemand te praten. Mensen zijn best erg egoïstisch ass h*ll en willen ook nooit luisteren naar je. De keiharde realiteit voor me is dat ik gewoon in een mentale stoornis wereld leef en af en toe andere persona heb. Nu alles wat ik lees op internet geloof ik en dit en dat.

Ik heb echt veel emotionele bedoelingen. Ik wil dat gewoon iemand naar mijn luistert.

En vooral mijn ouders zijn mijn problemen. Mijn moeder vertelt veel dingen over mij die niet waar zijn en helpt mij om een gesprek te beginnen terwijl ik het niet wil. Ik kan nooit echt mijn emoties uiten heb het gevoel, omdat ze gaan denken dat ik gedragsproblemen veroorzaak.
Ook ben ik wel duidelijk tegenover hun dat ik iets niet wil (laat maar zeggen grenzen houden) om mijn ziel te redden, maar dan ga ik me weer schuldig voelen tegenover hun en gaan ze weer zeiken dat het niet zo is bij mij. Ook vragen ze af wat ik allemaal aan het doen ben en dit en dat.
Ik voel en ben ook wel schuldig van wat ik gedaan heb.
Ik heb ook veel gepieker en gezeik van mijn ouders in mijn hoofd vooral mijn moeder.
Mijn ouders zijn gescheiden en ik heb een zus en een halfbroertje.
Maar merendeels als ik over zaken wil praten willen ze niet luisteren of ze 'ZIjN beZiG' en dan word ik alleen maar bozer en verdrietiger.
Ik heb nog nooit in mijn leven geweten wat ik mag doen enzo.
Ik vraag ook veel dingen over mezelf af van wat kan ik doen enzo.
Mijn hart en mijn brein is gewoon niet goed meer.

Maar een van manier kijk ik alleen maar in het verleden.
Niemand wilt me meer begrijpen en ik heb nu echt een lage zelfbeeld, terwijl ik zelf ook niks aan wat kan doen.
Ik voel me erg onbegrepen.
Moet alleen maar huilen van alle ellende in mijn leven. Ik wil ook niet meer thuis zijn, omdat ik vrijheid wil, maar aan de ene kant wil ik thuis blijven omdat ik bang ben voor de buitenwereld. Ik word weer steeds naar beneden gehaald.

Ik vraag me af wat nu de realiteit is enzo.
Ik krijg alleen maar de schuld en dit en dat. Ik denk ook van ja, doe niet zo tegen me ofzo. Ik heb veel stemmen in mijn hoofd.
Ik verlies mijn zelfcontrole.
Ik een jaar of 2 vechten voor depressie. Heb ik geen depressie meer en dan ben ik weer in de ongelukkige loop. Ben erg ongelukkig. En dan wil ik positief in het leven gaan en dan weet ik weer dat ik toch weer negatief ga denken ook omdat paar dingen wat mensen gaan zeggen tegen me ook waar is enzo.
Ik zit ook naar andermans mening te luisteren, wat ze van me vinden.
Mijn problemen worden nooit opgelost. I hate it.


Ik heb van alles wat geprobeert in het leven.
Mijn hoofd is erg psychologisch ingedeeld. Ik word voor gek verklaart, vat vele dingen persoonlijk op. Heb eigenlijk gewoon geen leuke leven gehad en nu nog steeds niet.
Heb nee gezegd terwijl ik ja bedoelde en dat ook andersom.

Ik zit in mijn leven echt met veel dingen te kampen en het is echt niet leuk gewoon.
Niemand kan weten wie ik echt ben.
Ik zit nu in een gevangen wereld en zelfmoordgedachten. Ik had depressie, maar nu niet meer, maar ik weet gewoon niet hoe ik met de wereld moet omgaan. Ik zit teveel in gedachten. Alsof depressie mijn echte leven is ofzo. Alsof ik niks ben, waardeloos. Alles wat ik zie onthou ik, wat ik doe, leugens of ben ik gewoon gek, verleden.
Ik wil gewoon een nieuw leven starten HELP!

Ik heb gevoel dat ik mezelf alleen maar nog gekker maak en dat ik ook wel zo. Ik maak mezelf gewoon ongelukkig. Ik heb dingen vertelt die ik zo niet bedoelde.

Mijn moeder vertelt me veel dingen zoals over 'Je bent gewoon wie je bent enzo en al die hulp en adviezen van haar, maar ik luister daar niet naar. Ik ben ook erg schuldig tegenover haar, maar ook telkens weer kapot. Ene kant ben ik bang om haar te verliezen. Ik wil haar niet kwijt, Ook heb ik veel gehuild daarover.
Ze heeft onder mijn ogen mij vroeger geslagen terwijl het niet mijn fout is. Ze maakt mij in de problemen nu nog steeds. Ik zit vol met onduidelijkheden. Er worden mij veel dingen vertelt wat ik moet doen zoals op school en mijn ouders tegelijk en vrienden. Ik word van alle kanten opgestuurd.

Ook al vraag ik iets aan mijn moeder dan wilt ze de taak niet uitvoeren of reageren en dan word ik helemaal geïrriteert van. Ze wilt vaak nooit luisteren. Ze is wel ook bezig met andere taken en wordt ze veel gebeld terwijl ik haar nodig heb. Ik kan nooit mijn gevoelens uiten bij haar en als ik een keer zeg dat ik het niet fijn vind gaat ze boos reageren dat ik 'normaal' moet doen. Not my fault.

Hoe kan ik in de tijd van nu leven en weten wat ik graag wil in het leven en naar mijzelf luisteren?


Nou zo kan ik verder gaan met deze verhaal. Ik wil graag een steun achter mijn rug graag.
dankjewel voor het lezen en begrip. Sorry dat mijn verhaal onduidelijk is.

Dit is een verhaal, advies, hulp en ervaring tegelijk.
Mijn vingers doen pijn. ouch.