Ik ben een meisje (15)
-ik voel me een jongen en sta op wachtlijst voor gesprekken daarover. van mijn ouders mag ik geen kort haar en jongenskleren enz );
-ik heb add ofzo en moet gekke medicijnen tegen stress en voor concentratie slikken ik heb bijwerkingen zoals trillen en hoofdpijn, ik heb al meerdere malen aangegeven dat ik wil dat dat stopt maar die dokter luistert naar mijn ouders.
-ik mag bijna niks thuis (halfuur per dag op telefoon al mijn berichten worden gelezen, 9 uur naar bed niet kiezen wat ik op brood doe enz) en er wordt constant op mij gezeurd (vroeger sloegen mijn ouders mij heel vaak)
-ik was onder behandeling (voor stress en add dingen) bij een super aardige vrouw en zij hielp me met van alles maar omdat ze tegen mijn ouders was mocht ik er niet meer heen, ik had een super goede band met haar en mis haar heel erg
-ik sta op een wachtlijst voor weer een andere behandeling voor dezelfde dingen nu heb ik in afwachting voor dat gesprekken met iemand die ook vind dat het thuis moet veranderen ze zegt ook dat waar ik behandeld wordt mijn ouders waarschijnlijk ook geholpen moeten worden. alleen weet ik bijna zeker dat mijn ouders daar weer weggaan
-ik sta op nóg een wachtlijst voor een speciale school (speciaal onderwijs) omdat ik super veel stress krijg van het normaal onderwijs. Ik heb alleen super veel vrienden op mijn school en daar ken ik niemand
-daardoor voel ik me verschrikkelijk en heb ik het gevoel dat mijn leven niks is en ik het moet stoppen