Vroeger had ik alles wat ik had:
een vader een moeder lieve familie en vrienden.
Nu heb ik nog maar de helft van een goede familie en een moeder that's is.
twee jaar ging mijn vader dood, hij was de enige die mijn familie bij elkaar hield.
nu heeft de familie van mijn vaders kant alleen nog maar ruzie met elkaar en val ik erbuiten. de familie van mijn moederskant zijn nog wel lief maar die zie ik nooit.
toen ik naar de middelbare ging dacht ik dat ik vrienden ging maken. dat is ook wel een tijdje gelukt tot ik erachter kwam dat ze allemaal nep waren en dat ze alleen maar vrienden zijn omdat ze zich schuldig voelen om mij. langzamer hand werd ik depressief. dit is echter nog een groot geheim in mijn leven en ik durf het niet te zeggen omdat ik niemand vertrouw en er niemand is die echt van mij houdt. ik doe tweetalig gymnasium (waar ik helemaal niet thuis hoor btw) maar dat is het enige wat mij overeind houdt ga naar school ga veelsteveel leren en ga naar bed. Het enige waar ik langzamerhand nog aan kan denken is janken en
zelfmoord. ik heb geen idee wat ik moet doen.
en met mijn moeder heb ik alleen nog maar ruzie. de enige die door heeft is geschiedenis leraar. die heeft al een keer geprobeerd te vragen wat er was maar ik ben heel goed ondervragen uit te komen en toen heb ik de rest van de dag gespijbeld en gejankt bij het graf van mijn vader.
Bladzijde 1 / 1
Wat ontzettend naar... lijkt me heel moeilijk.
Ik denk dat het beste wat je kan doen, is (misschien een open deur maar) er met iemand over praten. Je kan het er bijvoorbeeld over hebben met je huisarts, een vertrouwenspersoon op school of die geschiedenisleraar. Je huisarts en een vertrouwenspersoon hebben geheimhoudingsplicht. Hen kan je in ieder geval vertrouwen. Zij kunnen je helpen om bijvoorbeeld een geschikte psycholoog te vinden, wat heel erg kan helpen. Je hoeft dit namelijk niet alleen te doorstaan.
Wat misschien ook kan helpen, is familietherapie. Daar kan je dan met je moeder naartoe, zodat jullie elkaar ook weer beter gaan begrijpen. Ook dit kan je met je huisarts overleggen.
Heel veel sterkte, jij kan dit!
Ik denk dat het beste wat je kan doen, is (misschien een open deur maar) er met iemand over praten. Je kan het er bijvoorbeeld over hebben met je huisarts, een vertrouwenspersoon op school of die geschiedenisleraar. Je huisarts en een vertrouwenspersoon hebben geheimhoudingsplicht. Hen kan je in ieder geval vertrouwen. Zij kunnen je helpen om bijvoorbeeld een geschikte psycholoog te vinden, wat heel erg kan helpen. Je hoeft dit namelijk niet alleen te doorstaan.
Wat misschien ook kan helpen, is familietherapie. Daar kan je dan met je moeder naartoe, zodat jullie elkaar ook weer beter gaan begrijpen. Ook dit kan je met je huisarts overleggen.
Heel veel sterkte, jij kan dit!
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
