Hey allemaal,
De laatste tijd gaat het een stuk minder goed met me. Het is geleidelijk aan steeds erger geworden. Het is erg moeilijk te beschrijven, maar soms (wat steeds vaker en langer wordt) dan gaat het echt gewoon niet meer. Er is dan een soort leeg, pijnlijk gevoel, en dan zijn mijn gedachten gewoon zo'n chaos. Ik begin nu ook steeds vaker mezelf pijn te doen met mijn nagels en andere scherpe voorwerpen.
Maar het zijn vooral mijn gedachten die me zo naar maken. Ze hebben geen rem, gaan altijd maar door, en bedenken de meest verschrikkelijke dingen. Hoe mensen of karakters (soms uit verhalen die ik schrijf) gemarteld worden (meestal mentaal), hoe vrienden/familie allemaal nare dingen meemaakt of hoe ikzelf dat soort dingen meemaak. Ook gaan die gedachten steeds vaker over op zelfmoord. En soms dan wil ik het gewoon zo graag, er niet meer zijn. Dat alles voorbij is. En het komt soms ook veel te dichtbij. Er zijn nog allemaal andere dingen die gebeuren, maar die schrijf ik maar niet op, anders wordt het te lang.
Het is me wel eindelijk gelukt om het aan iemand te vertellen, waar ik heel erg blij mee ben. Ze is altijd echt heel aardig en begrijpend, en het heeft zo opgelucht om het aan haar te kunnen vertellen. Ze staat er ook voor open om te praten, wat ik ook soms doe en wat heel erg helpt, maar ik wil haar niet te veel met mijn problemen belasten. Ze zegt wel dat het niet erg is, maar toch…
Ik weet het allemaal echt niet meer, alles maakt me zo in de war en ik wil er eigenlijk gewoon niet zijn.
Sorry voor als het onduidelijk of raar is opgeschreven.
Groetjes iemand.
