Mijn doodlopende pad.
A
Ik heb sinds 5 maanden dat het in mijn prive leven (dus familie en vrienden) dat het heel slecht gaat. En nu sinds een maand ben ik ook mijn beste vriend verloren. Mijn ouders en mijn zussen hebben het heel zwaar. Mijn ouders denken dat het beter is om maar nergens over te praten en geven vooral mijn zussen aandacht. Maar ik heb niemand meer. Mijn vriendinnen heb een vriend en geven hun alleen maar de aandacht. Op school heb ik het ook niet makkelijk en nu ben ik mijn beste vriend verloren en ik voel me sinds dat is gebeurt leeg,alleen en verdrietig. Ik heb nu al een maandje ook dat ik heb van “het hoeft allemaal niet meer” en ik vind het heel naar dat ik altijd maar moet doen of alles goed gaat. Ik heb ook NIEMAND om hierover te praten. Ik ben denk ik in een doodlopend pad want doorgaan met mijn leven gaat ook niet. Ik weet niet wat ik moet doen:( heeft iemand tips? Of enkele hulp ideeen? Ik wil weer gelukkig zijn
A
Hoi,
Ik zou zeggen, praat met je mentor.
Die weet vast wat je kan doen.
Ik wil je veel sterkt en succes wensen.
Groetjes,
Jeremyprive.
Ik zou zeggen, praat met je mentor.
Die weet vast wat je kan doen.
Ik wil je veel sterkt en succes wensen.
Groetjes,
Jeremyprive.
A
Hey,
Is er misschien iemand op school waar je mee kan praten?
Mijn ouders zijn ongeveer hetzelfde, hoe minder er word gezegd, hoe beter het is.
Maar dat is dus gewoon helemaal niet waar!
Ga naar iemand die je vertrouwt, het helpt echt om te praten!
Je zou ook naar de huisarts kunnen gaan, die heeft beroepsgeheim en mag dus niks tegen je ouders zeggen (dacht ik?)
liefs,
Xxjee
Is er misschien iemand op school waar je mee kan praten?
Mijn ouders zijn ongeveer hetzelfde, hoe minder er word gezegd, hoe beter het is.
Maar dat is dus gewoon helemaal niet waar!
Ga naar iemand die je vertrouwt, het helpt echt om te praten!
Je zou ook naar de huisarts kunnen gaan, die heeft beroepsgeheim en mag dus niks tegen je ouders zeggen (dacht ik?)
liefs,
Xxjee
A
Hey!
Doordat er de laatste tijd nogal nare dingen gebeuren qua vriendschap en bij jouw familie voel jij je slecht in je vel.
Iedereen gaat anders om met tegenslagen, in het algemeen is het beter om er over te praten, maar sommige mensen (zoals blijkbaar jouw ouders) kiezen ervoor om dingen te verwerken door er over te zwijgen.
Weet wel dat het meestal echt wel het beste effect heeft als je er over praat met mensen.
Je vertelt dat je er met niemand over kunt praten. Is dat omdat je niemand weet of omdat je het niet goed durft?
Er zijn een heleboel mensen die er op getraind zijn om anderen te helpen, en die dat met plezier zullen doen. Zij hebben ook beroepsgeheim en zullen dit dus aan niemand vertellen als jij dit niet wilt, en wanneer ze niet vermoeden dat jij in ernstig gevaar bent.
Zo'n mensen zijn bv.
Als je nog niet 'in real life' met iemand durft praten is het ook een heel goed begin om eens te bellen (https://tel:08000432) of te chatten met de kindertelefoon. Ook bij awel kun je terecht, dit topic is al een goed begin van het zoeken naar hulp!
Je hebt het gevoel dat je ouders meer aandacht geven aan je zussen.
Heb je dit al eens met hen besproken? Je kunt dit eens benoemen en vertellen dat jij dit niet zo fijn vindt.
Je kunt misschien ook gewoon vragen om samen iets te gaan doen, met het gezin, of jij met je ouder(s).
(bv. "Papa, er is x film in de bioscoop, zouden we daar samen naar kunnen gaan kijken?"), zo krijg je wat qualitytime met hen en heb je minder het gevoel alleen te zijn.
Ook bij je vriendinnen kun je dezelfde dingen toepassen, er dus over praten en vragen om eens iets met alleen jullie te gaan doen.
Succes!
Groetjes
Lot
Doordat er de laatste tijd nogal nare dingen gebeuren qua vriendschap en bij jouw familie voel jij je slecht in je vel.
Iedereen gaat anders om met tegenslagen, in het algemeen is het beter om er over te praten, maar sommige mensen (zoals blijkbaar jouw ouders) kiezen ervoor om dingen te verwerken door er over te zwijgen.
Weet wel dat het meestal echt wel het beste effect heeft als je er over praat met mensen.
Je vertelt dat je er met niemand over kunt praten. Is dat omdat je niemand weet of omdat je het niet goed durft?
Er zijn een heleboel mensen die er op getraind zijn om anderen te helpen, en die dat met plezier zullen doen. Zij hebben ook beroepsgeheim en zullen dit dus aan niemand vertellen als jij dit niet wilt, en wanneer ze niet vermoeden dat jij in ernstig gevaar bent.
Zo'n mensen zijn bv.
- Schoolpsycholoog/leerlingenbegeleider
- huisarts
- schoolarts
- ...
Als je nog niet 'in real life' met iemand durft praten is het ook een heel goed begin om eens te bellen (https://tel:08000432) of te chatten met de kindertelefoon. Ook bij awel kun je terecht, dit topic is al een goed begin van het zoeken naar hulp!
Je hebt het gevoel dat je ouders meer aandacht geven aan je zussen.
Heb je dit al eens met hen besproken? Je kunt dit eens benoemen en vertellen dat jij dit niet zo fijn vindt.
Je kunt misschien ook gewoon vragen om samen iets te gaan doen, met het gezin, of jij met je ouder(s).
(bv. "Papa, er is x film in de bioscoop, zouden we daar samen naar kunnen gaan kijken?"), zo krijg je wat qualitytime met hen en heb je minder het gevoel alleen te zijn.
Ook bij je vriendinnen kun je dezelfde dingen toepassen, er dus over praten en vragen om eens iets met alleen jullie te gaan doen.
Succes!
Groetjes
Lot
A
Hey nbd
als eerste zelfmoord is geen optie. Dit is namelijk geen uitweg. Ik snap dat je op het moment niet gelukkig bent en dat is goed te begrijpen. Ik snap de pijn die je hebt omdat je vriend is heengegaan ik denk alleen niet dat hij hetzelfde voor jou wilt en dat jij niet hetzelfde ondergaat. Aangezien je ouders er niet over praten, moet je er met iemand anders over gaan praten wat je dwars zit. Ikzelf zat ook nogal diep in de put maar ik ben gaan praten met iemand over wat me dwars zat. In het begin lijkt dat eng en vervelend je vertelt tenslotte je problemen aan een vreemde. Maar deze kunnen je wel helpen. Dat je ouders vooral je zussen aandacht geven is ook geen goed ding. Misschien als dit kan kun je er met hun over praten het blijven tenslotte je ouders.
ik wens je heel veel sterkte en mijn condolances
groetjes
sylke
als eerste zelfmoord is geen optie. Dit is namelijk geen uitweg. Ik snap dat je op het moment niet gelukkig bent en dat is goed te begrijpen. Ik snap de pijn die je hebt omdat je vriend is heengegaan ik denk alleen niet dat hij hetzelfde voor jou wilt en dat jij niet hetzelfde ondergaat. Aangezien je ouders er niet over praten, moet je er met iemand anders over gaan praten wat je dwars zit. Ikzelf zat ook nogal diep in de put maar ik ben gaan praten met iemand over wat me dwars zat. In het begin lijkt dat eng en vervelend je vertelt tenslotte je problemen aan een vreemde. Maar deze kunnen je wel helpen. Dat je ouders vooral je zussen aandacht geven is ook geen goed ding. Misschien als dit kan kun je er met hun over praten het blijven tenslotte je ouders.
ik wens je heel veel sterkte en mijn condolances
groetjes
sylke
A
heyy x
misschien kan je met die vriendinnen gaan praten en eerlijk zeggen hoe het met je gaat en dat het voor jou voelt alsof je door hun in de steek word gelaten. misschien vind je dit moeilijk, maar je geeft het dan wel een kans.
en weet dat ik en iedereen op het forum er alijd voor je is om te praten en misschien is dat niet in reallife maar wij zullen er altijd voor je zijn!
ik ben trots op je!!
xx
misschien kan je met die vriendinnen gaan praten en eerlijk zeggen hoe het met je gaat en dat het voor jou voelt alsof je door hun in de steek word gelaten. misschien vind je dit moeilijk, maar je geeft het dan wel een kans.
en weet dat ik en iedereen op het forum er alijd voor je is om te praten en misschien is dat niet in reallife maar wij zullen er altijd voor je zijn!
ik ben trots op je!!
xx
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
