Hey ,
Ik ben 13 jaar oud en ik zit met een paar probleme. Ik voel me deze maanden al heel erg sad en ik weet niet wat ik heb. Sinds 3 weken geleden snij ik mezelf ook op men linkerarm en ik doe dit elke dag. Mijn ouders weten niks hiervan en ik had vorig jaar al depressie maar ht gaat niet zomaar weg en ik ben het weer aan het krijgen. Ik vind het heell kut want ik vind het soms zelfs leuk om mezelf te snijden!! ik doe het soms ook zonder dat ik weet waarom en (...) Ik heb wel een vriendje die elke dag fotos van men armen vraagt maar niemand snapt hoe ik me voel. Ik heb nooit met mensen hierover gepraat. Ik wil gewoon hulp. Kan iemand met me praten of advies geven?
Bericht aangepast door de Kindertelefoon ivm regel 9
mezelf snijden & Depressie
A
A
Hey!
Je voelt je de laatste tijd erg slecht en bent begonnen met jezelf te verwonden, zonder dat je echt weet hoe dit komt.
Het feit dat je zelf al snapt dat dit niet oké is, is al een stap in de goede richting!
Automutilatie is een verslaving, en daarbij komt het hormoon dopamine vrij. Dopamine zorgt ervoor dat we ons tevreden, voldaan, gelukkig,.. voelen, dat is de reden waarom verslavingen bestaan, en dus waarschijnlijk ook waarom je het gevoel hebt jezelf snijden leuk te vinden.
Het is echt heel belangrijk om hier tijdig mee te stoppen, voor het een ernstige verslaving wordt met blijvende littekens en emotionele gevolgen. Je krijgt daarnaast problemen met je omgeving omdat je dit zo veel mogelijk probeert te verstoppen, en hoewel er op korte tijd na het snijden een geluksgevoel optreedt, word je er op lange termijn alleen maar depressiever van. Reden genoeg om hier dringend mee te stoppen dus!
Je hebt er al heel goed aangedaan om dit te vertellen aan je vriendje, en super dat hij ervoor probeert te zorgen dat jij jezelf niet meer snijdt!
Ondanks dat dit al een heel goede steun voor je kan zijn, is het toch belangrijk om hier ook eens over te praten met iemand die hiervoor opgeleid is, zoals een psycholoog of leerlingenbegeleid(st)er.
Deze mensen kunnen je helpen zoeken naar wat er precies in je omgaat wanneer je jezelf pijn doet, en je helpen hiermee te stoppen.
Voor veel jongeren is het moeilijk om iets dergelijk aan hun ouders te vertellen.Het is dus zeker ook begrijpelijk als jij dat nog niet gedurfd hebt.
Het is echter wel zo dat het ontzettend goed kan zijn om je ouders hier toch over te vertellen, het lucht op, zij kunnen je steunen,...
As je het moeilijk vindt om de eerste stap te zetten naar een hulpverlener kun je proberen dit via een leerkracht te doen, vragen aan een vriend(in) om mee te gaan, via ene briefje, via een mail,...
Vorig jaar had je ene depressie, ben je hiermee gediagnosticeerd en in behandeling voor geweest? Zo ja dan doe je er goed terug contact op te nemen met de mensen die je toen geholpen hebben.
Groetjes
Lot
Je voelt je de laatste tijd erg slecht en bent begonnen met jezelf te verwonden, zonder dat je echt weet hoe dit komt.
Het feit dat je zelf al snapt dat dit niet oké is, is al een stap in de goede richting!
Automutilatie is een verslaving, en daarbij komt het hormoon dopamine vrij. Dopamine zorgt ervoor dat we ons tevreden, voldaan, gelukkig,.. voelen, dat is de reden waarom verslavingen bestaan, en dus waarschijnlijk ook waarom je het gevoel hebt jezelf snijden leuk te vinden.
Het is echt heel belangrijk om hier tijdig mee te stoppen, voor het een ernstige verslaving wordt met blijvende littekens en emotionele gevolgen. Je krijgt daarnaast problemen met je omgeving omdat je dit zo veel mogelijk probeert te verstoppen, en hoewel er op korte tijd na het snijden een geluksgevoel optreedt, word je er op lange termijn alleen maar depressiever van. Reden genoeg om hier dringend mee te stoppen dus!
Je hebt er al heel goed aangedaan om dit te vertellen aan je vriendje, en super dat hij ervoor probeert te zorgen dat jij jezelf niet meer snijdt!
Ondanks dat dit al een heel goede steun voor je kan zijn, is het toch belangrijk om hier ook eens over te praten met iemand die hiervoor opgeleid is, zoals een psycholoog of leerlingenbegeleid(st)er.
Deze mensen kunnen je helpen zoeken naar wat er precies in je omgaat wanneer je jezelf pijn doet, en je helpen hiermee te stoppen.
Voor veel jongeren is het moeilijk om iets dergelijk aan hun ouders te vertellen.Het is dus zeker ook begrijpelijk als jij dat nog niet gedurfd hebt.
Het is echter wel zo dat het ontzettend goed kan zijn om je ouders hier toch over te vertellen, het lucht op, zij kunnen je steunen,...
As je het moeilijk vindt om de eerste stap te zetten naar een hulpverlener kun je proberen dit via een leerkracht te doen, vragen aan een vriend(in) om mee te gaan, via ene briefje, via een mail,...
Vorig jaar had je ene depressie, ben je hiermee gediagnosticeerd en in behandeling voor geweest? Zo ja dan doe je er goed terug contact op te nemen met de mensen die je toen geholpen hebben.
Groetjes
Lot
A
Ten eerste als je vriendje vraagt om foto's van je armen dan is hij of een creep en niet te vertrouwen of hij wil je helpen.
Voor zelf beschadiging moet je bij iemand zijn doe dssr behandeling voor kan geven en jij bent nog jong dus om dat achter de rug van je ouders te doen is een beetje lastig. Kijk of je iemand weet in je directe omgeving of miss iemand die je helemaal niet kent of die er verstand van heeft en je kan helpen
Voor zelf beschadiging moet je bij iemand zijn doe dssr behandeling voor kan geven en jij bent nog jong dus om dat achter de rug van je ouders te doen is een beetje lastig. Kijk of je iemand weet in je directe omgeving of miss iemand die je helemaal niet kent of die er verstand van heeft en je kan helpen
A
xLotx Dankjee voor je steun 🙂 Ik wil ook gwn kunnen praten hierover met iemand met jou kan ook al deugd doen. Ik weet dat het niet slim is het te verbergen maar ik wil niet dat iemand het ziet. Ik weet niet hoe ik dit tegen men ouders moet zeggen en ik weet niet of ik dat zelfs wil. Ik wil er oprecht vanaf maar het lukt me niet. Ik wil ook psychische hulp enzo maar da ga nie als men ouders niks weten. Ik voel me heel kut momenteel en elke avond als ik me armen bekijk word ik meteenn sad en ik heb spijt daarvan maar ik kan niet stoppen tis een soort verslaving geworden ofzo. xx
A
Oh en nee Ik was vorig jaar met men depressie alleen naar psycholoog ma da was voor iets anders dus eigenlijk niet nee.
A
Graag gedaan, daar zijn we hier voor hé 😉.
Als je je er veiliger bij voelt eerst online te praten kun je ook steeds contact op nemen met de KinderTelefoon zelf via chat of telefoon. Weet wel dat zij jou ontzettend goed de juiste richting uit kunnen sturen, maar dit geen vervanging voor 'real-life' hulp.
Het zou natuurlijk veel beter zijn als je dit aan je ouders vertelt, maar ik snap het heel goed dat dat niet iets is wat jij nu graag wil doen.
Normaal gezien is het mogelijk om een gesprek te hebben met een schoolpsycholoog zonder dat je ouders hier vanaf weten, dit moet je wel even navragen voor jouw school.
Als je ouders weten van je voormalige depressie, is het misschien een idee om te zeggen dat je graag nog wat extra psychologische begeleiding hiervoor wil hebben? (of je laat dit door bv. een schoolpsycholoog zeggen).
Komaan, probeer die eerste (tweede, want dit hier was al een heel goede eerste stap!) stap te zetten, ik geloof in je!
Groetjes
Lot
Als je je er veiliger bij voelt eerst online te praten kun je ook steeds contact op nemen met de KinderTelefoon zelf via chat of telefoon. Weet wel dat zij jou ontzettend goed de juiste richting uit kunnen sturen, maar dit geen vervanging voor 'real-life' hulp.
Het zou natuurlijk veel beter zijn als je dit aan je ouders vertelt, maar ik snap het heel goed dat dat niet iets is wat jij nu graag wil doen.
Normaal gezien is het mogelijk om een gesprek te hebben met een schoolpsycholoog zonder dat je ouders hier vanaf weten, dit moet je wel even navragen voor jouw school.
Als je ouders weten van je voormalige depressie, is het misschien een idee om te zeggen dat je graag nog wat extra psychologische begeleiding hiervoor wil hebben? (of je laat dit door bv. een schoolpsycholoog zeggen).
Komaan, probeer die eerste (tweede, want dit hier was al een heel goede eerste stap!) stap te zetten, ik geloof in je!
Groetjes
Lot
A
Als je je er veiliger bij voelt eerst online te praten kun je ook steeds contact op nemen met de KinderTelefoon zelf via chat of telefoon. Weet wel dat zij jou ontzettend goed de juiste richting uit kunnen sturen, maar dit geen vervanging voor 'real-life' hulp.
Het zou natuurlijk veel beter zijn als je dit aan je ouders vertelt, maar ik snap het heel goed dat dat niet iets is wat jij nu graag wil doen.
Normaal gezien is het mogelijk om een gesprek te hebben met een schoolpsycholoog zonder dat je ouders hier vanaf weten, dit moet je wel even navragen voor jouw school.
Als je ouders weten van je voormalige depressie, is het misschien een idee om te zeggen dat je graag nog wat extra psychologische begeleiding hiervoor wil hebben? (of je laat dit door bv. een schoolpsycholoog zeggen).
Komaan, probeer die eerste (tweede, want dit hier was al een heel goede eerste stap!) stap te zetten, ik geloof in je!
Groetjes
Lot
mja kijk eigenlijk weten ze alleen dat ik het moeilijk had op school vorig jaar van die depressie. Maar nu voel ik me kut door dingen die er gebeuren met men vriendje enzo. Het is me trouwens gelukt om 2weken "clean" te blijven maar nu heb ik die neiging weer 😞 ik durf t nie tegen mijn oudders te zeggen ikwil ze er ook geen pijn mee doen. xx jinthe (ikweet trouwens niet of je een melding krijgt als je reageert lol)
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
