Hoi allemaal… Momenteel ben ik erg depressief met angstklachten en heb ik zelfmoordgedachten… Over het kleine stukje van depressie en angst heb ik al met mijn mentor gepraat. Over zelfmoordgedachten etc niet. Hij vroeg of ik hulp wilde. Ik wilde dat toen niet. We hadden afgesproken het aan te kijken tot de eerste PTA-week. Gezien ik in een andere klas ben overgeplaatst, zou het misschien beter kunnen gaan. De PTA-week begint volgende week en het gaat totaal niet beter met mij. Ik ben bang dat als ik dit tegen mijn mentor vertel dat ik hem 1. daarmee lastigval, en hem er maar mee irriteer en 2. dat hij me doorverwijst naar het zorgteam en misschien zelfs nog meer professionele hulp en dan 3. dat hij mijn ouders gaat bellen wat ik echt niet wil... Ik ben daarom eigenlijk van plan gewoon te zeggen dat het beter gaat… Hebben jullie ervaring met dit soort dingen? Heb jij gepraat met je mentor? Werd je gelijk doorverwezen? En je ouders werden die gebeld? Hoe is het zorgteam bij jou op school? Hoe werkt dat…? Kunnen jullie me meer vertellen…? Liefs
… Ik ben bang dat als ik dit tegen mijn mentor vertel dat ik hem 1. daarmee lastigval, en hem er maar mee irriteer en Natuurlijk niet, daar is hij toch voor. Hij bood de vorige keer uit zichzelf al hulp aan, waarom zou je hem er nu ‘mee lastigvallen’ als je die nu wel aanneemt. Hij wilt jou graag helpen, laat dat dan ook toe.
Je valt hem juist z'n hele leven lastig als je er straks niet meer bent, en hij een enorm schuldgevoel heeft omdat hij denkt dat hij je niet heeft geholpen.
2. dat hij me doorverwijst naar het zorgteam en misschien zelfs nog meer professionele hulp Ik snap dat je hier tegenop ziet, maar denk je zelf ook niet dat dit misschien wel verstandig/fijn is. Ik denk dat je uiteindelijk blij bent dat je het toch hebt gedaan. Je voelt je nu enorm kut, dat wil je zelf toch ook niet. Waarom zou je dan de hulp van zo'n team niet aannemen. Ze doen het voor jou hè. Ze willen jou helpen om je beter te laten voelen. Zorg iig dat je alles hebt geprobeerd voordat je er een eind aan maakt.
en dan 3. dat hij mijn ouders gaat bellen wat ik echt niet wil... Waarom is dit erg? Zij hebben toch ook het beste met jou voor. Laat ze je nou helpen. Als jij er straks niet meer bent, liggen ze er elke nacht van wakker dat ze niks aan je gemerkt hebben, dat ze je niet hebben geholpen. Maar die kans heb je ze niet eens gegeven. Dat gigantische schuldgevoel gun je ze toch niet. Laat ze je nou helpen, dat zal enorm opluchten. Je staat er dan niet meer alleen voor.
Ik ben daarom eigenlijk van plan gewoon te zeggen dat het beter gaat… Waarom zou je dit doen!?!?!? Je krijgt hulp aangeboden, waarom sla je dit dan af. Je wilt jezelf toch ook beter voelen? Er is zoveel hulp te krijgen als je met zulke problemen zit. Neem deze nou aan. Bel of chat eens met 113 of met de Kindertelefoon, dit kan zelfs anoniem. Waarom zou je dit niet doen???
Hebben jullie ervaring met dit soort dingen? Heb jij gepraat met je mentor? Werd je gelijk doorverwezen? En je ouders werden die gebeld? Hoe is het zorgteam bij jou op school? Hoe werkt dat…? Kunnen jullie me meer vertellen…? Liefs Ik heb hier geen ervaring mee, maar je mentor zal alles doen om je te helpen. Misschien is dat idd zo'n team inschakelen maar als jij duidelijk zegt dat je dat niet wilt, helpt hij je meer door gewoon te luisteren. Als je gewoon eerst alles verteld aan hem, kan je daarna afspreken wat jullie daarna gaan doen, wat de vervolgstappen worden. Maar dat komt dan wel, lucht nou eerst je hart maar bij hem.
Groetjess,
Ik vind dat gewoon zo moeilijk…. Zelfmoord is niet niks… Het is voor een ander ook zwaar om aan te horen dat iemand niet meer wil leven. Ik wil daar niemand mee lastigvallen. Hoe zou het voor jou/jullie zijn als een vriendin ineens zegt dat ze niet meer wil leven. Dat wil je niet horen 
Ik vind dat gewoon zo moeilijk…. Zelfmoord is niet niks… Het is voor een ander ook zwaar om aan te horen dat iemand niet meer wil leven. Ik wil daar niemand mee lastigvallen. Hoe zou het voor jou/jullie zijn als een vriendin ineens zegt dat ze niet meer wil leven. Dat wil je niet horen
Het is heel vervelend dat jij je zo voelt! Als een vriendin van mij zich zo zou voelen zou ik juist willen dat ze me het verteld op die manier kan ik haar het beste helpen. Niemand wilt dat jij je zo voelt en ze zullen je allemaal willen helpen. Dus wees niet bang om het te vertellen. Ze zullen misschien een beetje schrikken, maar ik weet zeker dat ze er voor je zullen zijn!
Wat zou je doen als een vriendin het vertelde..? Zou je het doorvertellen of niet…? Hoe reageer je dan
Ik vind dat gewoon zo moeilijk…. Zelfmoord is niet niks… Het is voor een ander ook zwaar om aan te horen dat iemand niet meer wil leven. Ik wil daar niemand mee lastigvallen. Hoe zou het voor jou/jullie zijn als een vriendin ineens zegt dat ze niet meer wil leven. Dat wil je niet horen
Zelfmoord is zeker niet niks. Tuurlijk zou ik ervan schrikken als een vriendin dit opeens tegen mij zou zeggen. Maar ik heb dit liever dan achteraf te horen krijgen dat ze er zelf een einde aan heeft gemaakt.
Maar besef je wel dat het in dit geval gaat om volwassenen waar je het mee kan delen. Je mentor, vertrouwenspersoon op school, huisarts, 133- of kindertelefoonmedewerker horen dit echt niet voor het eerst en kunnen hier beter mee omgaan dan een leeftijdsgenoot. Dus denk niet dat het te zwaar voor hen is en dat je ze daar mee lastigvalt. Het is hun werk, ze willen alles doen om je te helpen, maar ze zijn erop getraind om hier ook ‘aftand van te kunnen nemen’ zodat het hun niet zo zwaar valt. Dus dat is geen excuus om geen hulp te zoeken.
Denk je echt dat het beter is om gewoon zonder iets te zeggen te verdwijnen. Is het dan toch niet beter om het te vertellen en om hulp te vragen!?
Het is een hele stap, maar kom op, je hebt even iemand nodig zodat je er niet meer alleen voor staat. Die mentor van je klinkt super betrokken. Hij zal alleen maar blij en opgelucht zijn als hij je kan helpen. En anders kan je altijd nog anoniem bellen of chatten met 113 of met de Kindertelefoon.
Deze hulpinstanties zijn er voor jou. Jij valt ze er echt niet mee lastig!!! Zij zijn alleen maar blij als ze iemand kunnen helpen, daar doen ze het voor.
Wat zou je doen als een vriendin het vertelde..? Zou je het doorvertellen of niet…? Hoe reageer je dan
Hangt voor mij een beetje van de situatie af. Ik zou mezelf de vraag stellen ‘hoe kan ik haar het beste helpen?’
Misschien is dat gewoon luisteren en praten met haar, maar als ze op korte termijn een gevaar voor zichzelf is, zou ik dit denk ik delen om dit te voorkomen. Hangt heel erg van de situatie af denk ik.
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
