Skip to main content

Hallo, ik ben een 13 jarig oud meisje en ik struggle heel erg met mijn mentale gezondheid. Ik ben al een jaartje of twee verslaafd aan zelfbeschadiging Eerst deed ik het af en toe, maar daarna deed ik het sowieso wel twee keer in de week. Het is nu wel minder geworden (ik doe het nog steeds maar minder), maar het gaat nog steeds niet goed met me. Ik heb geen behoefte om met mensen te praten, ik kom niet uit bed, ik eet weinig, denk alleen nog maar aan zelfmrd, en dat soort dingen. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, ik ben mentaal zo uitgeput en niemand ziet het. Heeft iemand tips?

 

Hoi ​@Doedelzak 

We lezen dat je in een lastige situatie zit, wat knap dat de zelfbeschadiging wel al minder is geworden! Maar wat ontzettend vervelend om te lezen dat het verder niet goed met je gaat.
 Hopelijk vind je hier op het forum een plek om je behoefte om met mensen de praten te vullen, maar weet ook dat je er niet alleen voor staat. 

Je kunt met De Kindertelefoon elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wil delen of samen met de Kindertelefoon wil kijken hoe je je situatie kunt verbeteren of manieren te verzinnen om in contact te komen met leeftijdsgenoten. Nogmaals heel goed van je dat je dit durft te vertellen!

Veel sterkte!

Liefs,

Fem, De Kindertelefoon


Hey ​@Doedelzak !  Dat klinkt echt als een soort negatieve kringloop waar jij uit wil! Zelfs als je niet echt veel zin hebt om te praten of iemand te zien, denk ik dat het toch goed is om dat een keer te proberen 🙂. Het kan opluchten en dan merk je ook dat je niet alleen hoeft te zijn met je gevoel. Dat zou een mooie eerste stap zijn. Zoals ​@Fem_  al zegt dat kan bij de Kindertelefoon. En misschien kun je daarna bij een club gaan waar je interesses liggen zodat je mensen leert kennen waar je weer leuke dingen mee kunt doen. Ikzelf heb dat gevonden bij scouting maar het kan bv ook bij een theatergroep of iets met zang of muziek. Het zou al zo mooi zijn om je daar thuis te voelen en gewaardeerd om wie je bent! Het is maar een ideetje ☺️. Veel sterkte en je bent het waard hoor! Liefs Tover xxx


Hey, wat dapper dat je hierover schrijft. Het klinkt echt zwaar wat je doormaakt, en het is belangrijk dat je dit deelt, want het is een eerste stap naar hulp. Het is oké om het niet meer te weten en om je zo rot te voelen, maar onthoud dat je niet alleen bent en dat je het niet voor altijd zo hoeft te dragen.

Zelfbeschadiging kan een manier zijn om je pijn te verlichten, maar het lost de gevoelens niet op. Het is echt belangrijk om met iemand te praten, ook al lijkt dat nu moeilijk. Dit kan een ouder, mentor of iemand anders zijn die je vertrouwt. Hulp zoeken is geen zwakte, het betekent juist dat je de kracht hebt om het aan te pakken.

Probeer kleine stapjes te zetten, zoals een stukje wandelen, een hobby doen die je leuk vindt, of gewoon even naar buiten gaan om frisse lucht te krijgen. Het klinkt misschien simpel, maar het kan echt helpen om jezelf af te leiden en wat energie op te bouwen.

En vergeet niet: het is oké om je niet oké te voelen. Je verdient het om gehoord te worden en om je beter te voelen, en er zijn mensen die willen helpen. Sterkte, je bent echt niet alleen in dit!


Reageer