Ik moet leren loslaten.
Maar ik kan het niet.
Ik hou me vast aan een dik touw dat nog maar aan een dun draadje hangt.
Ik hou me vast aan onnozele dingen.
Het touw breekt af.
En zo breek ik.
Mijn tranen inhouden lukt niet.
Ik breek.
Ik breek in een miljoen stukjes.
Maar ik heb geen idee waarom ik breek.
Mijn ogen prikken van de tranen.
Er stond niemand om me op te vangen toen het touw afbrak.
Is dat niet mijn eigen schuld.
Ik schreeuwde niet om hulp.
Hoe kon iemand weten dat ik hulp nodig had.
Niet….
