Hoi,
Het gaat nu al zo een half jaar steeds slechter met mij (vooral mentaal), laatste twee à drie weken gaat het echt heel slechts zelfs, eigenlijk zie ik nergens nut meer in ofs. Omdat ik niet weet wat ik moet doen, heb ik mezelf zelfs goed gekrast vorige week. Mijn ouders weten overigens niet dat het slecht gaat met mij. Maar mijn moeder zag dus dat ik krassen had op mijn arm, ik heb toen maar gewoon gezegd dat dat kwam door werk.
Maar eigenlijk wil ik er wel over praten, maar ik ben bang dat mijn ouders stom reageren. Want over die krassen deden mn ouders ook een beetje lacherig. Ik heb wel een goede band met mijn mentor en zou het haar ook wel willen vertellen, maar ik weet niet hoe ik dat dan moet doen. En of ik het eerst aan mijn ouders moet vertellen en hoe dan?
Ik zit gewoon in een dilemma met wat ik moet doen, iemand tips voor een zo'n situatie?
Bladzijde 1 / 1
is er misschien ergens een moment dat je je mentor kan spreken? Wij hebben mentor uur, dan zit je eigenlijk met heel de klas bij je mentor er roept ze af en toe iemand. Als je dat ook hebt z’n mentor uur, dan zou ik haar even apart nemen en het vertellen. Vind je dit niet fijn om te doen/heb je geen mentor uur?
Maak dan even een aparte afspraak. Je kan vast contact met hem/haar opzoeken via de mail of telefoon nummer. Ik zou dan gewoon zeggen dat je graag met een betrouwbaar iemand over een gevoelig onderwerp wil praten. Dan kan je vast wel ergens na/voor school een afspraak maken. Ik zou dan alles oprecht vertellen en ook vertellen dat je het niet tegen je ouders durft te zeggen.
Hopelijk doe je er wat mee
succes
Maak dan even een aparte afspraak. Je kan vast contact met hem/haar opzoeken via de mail of telefoon nummer. Ik zou dan gewoon zeggen dat je graag met een betrouwbaar iemand over een gevoelig onderwerp wil praten. Dan kan je vast wel ergens na/voor school een afspraak maken. Ik zou dan alles oprecht vertellen en ook vertellen dat je het niet tegen je ouders durft te zeggen.
Hopelijk doe je er wat mee
succes
Hoi,
Het klinkt alsof je het momenteel liever aan je mentor wil vertellen dan aan je ouders. Dat is helemaal oké. Misschien heb je wel eerst een gesprekje nodig met je mentor voordat je het je ouders durft te vertellen.
Het kan zijn dat je ouders lacherig deden over de krassen, omdat ze niet goed wisten wat ze er van dachten. Misschien waren ze bv opgelucht toen je vertelde dat het door werk kwam en niet door zelfbeschadiging. Dat betekent niet dat ze ook lullig gaan reageren als je vertelt dat je je slecht voelt! Maar ik begrijp dat het misschien fijner voelt om je mentor als tussenstap te nemen. Ook goed dat je hier naartoe bent gekomen!
Je kan je mentor een mailtje sturen dat er iets is waar je graag over wil praten. Dan kunnen jullie een momentje inplannen om samen even te praten. Je kan ervoor kiezen om in het mailtje al te zetten waar je het over wil hebben. Misschien vind je dat makkelijker, omdat je mentor dan al een beetje weet waar het over gaat. Ik kan me ook voorstellen dat je dit juist liever niet hebt. Dat is natuurlijk ook helemaal oké. Je hoeft in principe geen reden op te geven voor een gesprekje.
Je kan naar het gesprekje een briefje meenemen, voor als je het lastig vindt om het te vertellen. Dit hoeft natuurlijk ook niet!
Ik zou je mentor dus gewoon een mailtje sturen!
Gr. Pin
Het klinkt alsof je het momenteel liever aan je mentor wil vertellen dan aan je ouders. Dat is helemaal oké. Misschien heb je wel eerst een gesprekje nodig met je mentor voordat je het je ouders durft te vertellen.
Het kan zijn dat je ouders lacherig deden over de krassen, omdat ze niet goed wisten wat ze er van dachten. Misschien waren ze bv opgelucht toen je vertelde dat het door werk kwam en niet door zelfbeschadiging. Dat betekent niet dat ze ook lullig gaan reageren als je vertelt dat je je slecht voelt! Maar ik begrijp dat het misschien fijner voelt om je mentor als tussenstap te nemen. Ook goed dat je hier naartoe bent gekomen!
Je kan je mentor een mailtje sturen dat er iets is waar je graag over wil praten. Dan kunnen jullie een momentje inplannen om samen even te praten. Je kan ervoor kiezen om in het mailtje al te zetten waar je het over wil hebben. Misschien vind je dat makkelijker, omdat je mentor dan al een beetje weet waar het over gaat. Ik kan me ook voorstellen dat je dit juist liever niet hebt. Dat is natuurlijk ook helemaal oké. Je hoeft in principe geen reden op te geven voor een gesprekje.
Je kan naar het gesprekje een briefje meenemen, voor als je het lastig vindt om het te vertellen. Dit hoeft natuurlijk ook niet!
Ik zou je mentor dus gewoon een mailtje sturen!
Gr. Pin
Hoi, dankjewel voor jullie reactie.
Zou ze het niet raar vinden, en vinden dat ik om aandacht vraag ofs? Dat is namelijk het laatste dat ik wil.
Zou ze het niet raar vinden, en vinden dat ik om aandacht vraag ofs? Dat is namelijk het laatste dat ik wil.
Hey,
Natuurlijk vraag je geen aandacht! Je voelt je slecht en hiervoor ga je hulp vragen. Dat is alleen maar normaal! En super knap!
Ik denk echt niet dat ze het raar vindt hoor :)
Gr. Pin
Natuurlijk vraag je geen aandacht! Je voelt je slecht en hiervoor ga je hulp vragen. Dat is alleen maar normaal! En super knap!
Ik denk echt niet dat ze het raar vindt hoor :)
Gr. Pin
Sorry, maar ik vind het gewoon een stap.
Hoe start je zo een gesprek? Is het handig om van te voren al te zeggen waar het over gaat? Of wat?
Bedankt voor je reacties! x
Hoe start je zo een gesprek? Is het handig om van te voren al te zeggen waar het over gaat? Of wat?
Bedankt voor je reacties! x
Hey,
Het is heel begrijpelijk dat je het spannend vindt om deze stap te nemen. Niks geks aan!
Je kan inderdaad van te voren vertellen waar je het over wil hebben. Op die manier kan je mentor je op weg helpen als je zelf niet zo goed weet hoe je moet beginnen.
Je kan ook een briefje schrijven met steekwoorden of eventueel een briefje met een lopende tekst, zodat je het kan voorlezen of aan je mentor kan geven.
Ik denk dat het sowieso handig is om er niet te lang omheen te draaien en wel een beetje direct te zijn. Dus dat je duidelijk vertelt wat er speelt, zodat je mentor dat sowieso duidelijk heeft.
Helpt dit een beetje?
Gr. Pin
Het is heel begrijpelijk dat je het spannend vindt om deze stap te nemen. Niks geks aan!
Je kan inderdaad van te voren vertellen waar je het over wil hebben. Op die manier kan je mentor je op weg helpen als je zelf niet zo goed weet hoe je moet beginnen.
Je kan ook een briefje schrijven met steekwoorden of eventueel een briefje met een lopende tekst, zodat je het kan voorlezen of aan je mentor kan geven.
Ik denk dat het sowieso handig is om er niet te lang omheen te draaien en wel een beetje direct te zijn. Dus dat je duidelijk vertelt wat er speelt, zodat je mentor dat sowieso duidelijk heeft.
Helpt dit een beetje?
Gr. Pin
Ja dankjewel, nu alleen nog een moment vinden dat het niet veel opvalt en anderen het door hebben.
Hey,
Je zou in een tussenuur of voor of na school af kunnen spreken. Dan hoeft het niet per se in de (mentor)les, waardoor niet iedereen ziet dat jullie gaan praten.
Gr. Pin
Je zou in een tussenuur of voor of na school af kunnen spreken. Dan hoeft het niet per se in de (mentor)les, waardoor niet iedereen ziet dat jullie gaan praten.
Gr. Pin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
