Hoi

Je bent twee belangrijke personen verloren. Eerst je opa, dan je beste vriend. 

Afscheid hoort bij het leven. Da’s een droevige waarheid. Er wordt gezegd dat je niet verdrietig hoort te zijn om het einde, maar wel dankbaar voor het feit dat het plaatsvond. Met andere woorden; je niet richten op het treuren over het verlies van je grootvader en beste vriend, maar je concentreren op de mooie herinneringen. Da’s echter makkelijker gezegd dan gedaan. 

Je beste vriend heeft afstand van je genomen. Niet fijn. Heb je een idee wat de reden hierachter zou kunnen zijn? Ik kan me namelijk voorstellen dat je beste vriend met zichzelf in de knoop zou kunnen zitten, en dat hij jou daardoor loslaat. Misschien zou je hem een berichtje kunnen sturen in de aard van: Ik zal je ruimte geven, zonder je uit het oog te verliezen. Neem je tijd, maar weet dat je altijd welkom bij me bent. Op die manier houd je de mogelijkheid tot contact open. 

Blijf je echter niet vasthouden aan deze vriend. Wil hij afstand en lijkt hij niet terug te komen? Dan heb jij alle recht om hem los te laten, en andere vriendschappen te versterken. Vriendschappen evolueren nu eenmaal, en hoewel een beëindigde vriendschap kan kwetsen, is het belangrijk om door te kunnen gaan. 

Kan je bij iemand terecht met deze gevoelens? Het lijkt me namelijk prettiger om wat er in je omgaat met iemand te kunnen delen. Is er een familielid, docent of professional waar je je goed bij voelt?

Gr. Kenshin