Skip to main content

hallo allemaal,

ik zit de laatste tijd behoorlijk met mezelf in de knoop. ik ben een maandje terug mijn opa verloren en ik heb het hier heel zwaar mee. hij heeft altijd tegen me gezegd dat die heel trots op me is en ik weet dat hij dat is. maar hij aaide me altijd over me wang als die zag dat ik bijvoorbeeld wat stiller was. dat mis ik zo erg, het stelde me altijd gerust. 2 weken daarna ben ik mijn beste vriend kwijtgeraakt, hij zei dat die me los wilde laten en geen contact meer met me wilde. dit heeft mijn hart gebroken. ik was er altijd voor hem en ik hem heb nooit laten gaan ook al had ik me redenen om dat wel te doen. ik geef nogsteeds ontzettend veel om hem en het is ontzettend moeilijk om dit te accepteren want ik heb dit nooit zo gewild. ik ben ontzettend onzeker geworden. hij kende me door en door maar blijkbaar ben ik niet leuk genoeg om te blijven. ik mis hem zo ontzettend erg. ik weet dat het tijd nodig heeft Ens maar ik wil hem terug

Hoi

 

Je bent twee belangrijke personen verloren. Eerst je opa, dan je beste vriend. 

 

Afscheid hoort bij het leven. Da’s een droevige waarheid. Er wordt gezegd dat je niet verdrietig hoort te zijn om het einde, maar wel dankbaar voor het feit dat het plaatsvond. Met andere woorden; je niet richten op het treuren over het verlies van je grootvader en beste vriend, maar je concentreren op de mooie herinneringen. Da’s echter makkelijker gezegd dan gedaan. 

 

Je beste vriend heeft afstand van je genomen. Niet fijn. Heb je een idee wat de reden hierachter zou kunnen zijn? Ik kan me namelijk voorstellen dat je beste vriend met zichzelf in de knoop zou kunnen zitten, en dat hij jou daardoor loslaat. Misschien zou je hem een berichtje kunnen sturen in de aard van: Ik zal je ruimte geven, zonder je uit het oog te verliezen. Neem je tijd, maar weet dat je altijd welkom bij me bent. Op die manier houd je de mogelijkheid tot contact open. 

 

Blijf je echter niet vasthouden aan deze vriend. Wil hij afstand en lijkt hij niet terug te komen? Dan heb jij alle recht om hem los te laten, en andere vriendschappen te versterken. Vriendschappen evolueren nu eenmaal, en hoewel een beëindigde vriendschap kan kwetsen, is het belangrijk om door te kunnen gaan. 

 

Kan je bij iemand terecht met deze gevoelens? Het lijkt me namelijk prettiger om wat er in je omgaat met iemand te kunnen delen. Is er een familielid, docent of professional waar je je goed bij voelt?

 

Gr. Kenshin


Reageer