daar ben ik weer. Deze gaat niet superlang duren ofzo maar ik wilde de vraag wel even stellen.
Er is weer best veel gebeurd afgelopen week/ 2 weken en ik wil nu eigenlijk een beetje mezelf worden, en niet de stereotype jongen die ik al de afgelopen 12 jaar en 11 maanden ben.
Heeft iemand tips om me meer meisjesachtiger te voelen zonder dat het al te veel opvalt?
Gr. Iwemw
Als je graag meisjesachtiger wilt worden, zou je je kunnen richten op dingen waar een hoop meisjes zich graag mee bezig houden. Make-up bijvoorbeeld, of een hobby als dansen.
Als je dit in het begin liever rustig aan doet, zou je kunnen beginnen met het lakken van je teennagels. Daarna zou je je haar in een vrouwencoupe kunnen doen. Dit kan eventueel met kort haar, als je het liever niet te opvallend doet.
Je zou ondergoed met kant kunnen dragen. Dat hoeven anderen niet te zien, tenzij jij dat wilt. Een string of bralette zouden je een sierlijk gevoel kunnen bezorgen.
Groetjes
Kenshin
@Kenshin Dankjewel voor je antwoord.
Ik heb dat stukje met teennagels lakken heel vaak opnieuw overdacht, maar ik ben eigenlijk veel te bang dat iemand dit gaat zien. Ideeën hiervoor?
Gr. Iwemw
hey
je zou eerst met doorzichtige nagelak kunnen proberen. en daarna lichte kleurtjes zo als rozig... dat het nog steeds niet op valt. maar zo lang jij je sokken nooit uit doet kan niemand zien dat je gelakte nagels hebt.
ik zou als je het geheim wilt houden het contant betalen want dan ziet je moeder het ook niet.
je zou ook gewoon meisjes dingen kunnen doen zo als kenshin zij... je kan gaan tekenen...
ik hoop dat dit helpt. ligt niet echt in mijn straatje meisjes dingen doen
ik moet kijken wat voor dingen ik probeer te ontwijken
groetjes
blue
je zou eerst met doorzichtige nagelak kunnen proberen. en daarna lichte kleurtjes zo als rozig... dat het nog steeds niet op valt. maar zo lang jij je sokken nooit uit doet kan niemand zien dat je gelakte nagels hebt.
Maar ik ben bang dat als ik dan toevallig een keertje per ongeluk mijn sokken uitdoe iemand het dan ziet >_<
ik zou als je het geheim wilt houden het contant betalen want dan ziet je moeder het ook niet.
Ja dat is mijn ik-wil-niet-dat-mijn-ouders-het-zien-maar-ik-wil-het-wel-kopen tactiek sowieso al ;)
je zou ook gewoon meisjes dingen kunnen doen zo als kenshin zij... je kan gaan tekenen...
Jup dat doe ik al veel tijdens bio was ik de enige jongen van de klas (jongen van de buitenkant..) die een goed cijfer had voor een appel tekenen XD
Dankjewel voor je antwoord
Gr. Iwemw
hey
ik snap wel de angst dat ze het kunnen zien. doet me denken aan toen ik stiekem mijn packer had besteld. ik durfde hem niet te dragen omdat ik bang was dat het op viel. en een week later waren toevallig mijn "ouders" op vakantie. en de leerlingen mochten thuis blijven omdat het warm was... dus ik met alle moet dat ding aan naar school en voor de mensen die er waren viel het niet op dus toen ben ik over de angst van dat iemand er achter zou kunnen komen.
leuk dat jij als "jongen" goed kan tekenen... ik kan als "meisje" super goed tekenen... maar ik kom ook uit en schilder familie. mijn opa verkoopt zelfs zijn eigen kunst en geeft tekenles. maar ja tekenen en ik gaan alleen samen als ik niet te veel last heb van gender dysphoria. anders woord ik strond chagarijnig haha.
groetjes
blue
Zoals Blue zei kan je beginnen met doorzichtige nagellak. Die voegt erg subtiel elegantie toe. Als je er vroeg of laat aan toe bent om met nagellak gezien te worden, zou zonder sokken door het huis lopen een stille hint kunnen zijn naar je huisgenoten toe.
Oh trouwens, tekenen vind ik niet per se iets voor meisjes? Via sociale media kom ik regelmatig voorbij kunstwerken, overwegend tekeningen, die door een jongen of man gemaakt werden. Make-up hoeft trouwens ook niet enkel voor meisjes “gereserveerd” te zijn.
Gr. Kenshin
Hey meisje,
Je kan misschien aan een vrouwelijke vriendin vragen wat zij graag doet in haar vrije tijd en eventueel vragen of je mee kan doen. Ik weet niet of je ouders het al weten maar je kan het bijv. Ook subtiel aan je moeder vragen. Kijk eens om je heen: wat doen de meisjes zoal in jou omgeving?
En misschien kan je weleens een rokje kopen en als je alleen thuis bent of een slot hebt op je slaapkamerdeur het aantrekken en jezelf gwn bekijken: hoe zie je eruit met een rokje?
Hoop dat je hiermee verder kunt,
Hoooi
Een rokje zou ik best graag eens willen dragen, maar ik heb geen slot op mijn slaapkamerdeur en ik weet niet waar ik een rokje zou kunnen verstoppen, heb je hier tips voor?
Gr. Iwemw
Misschien dat je in de badkamer dat rokje zou kunnen aantrekken. Je zou jezelf daar goed kunnen bekijken in de spiegel, en eventueel wat foto’s kunnen nemen.
Gr. Kenshin
Dat is wel een goed idee ja, thx!
Ik zou nu best graag een rokje willen kopen maar ik weet niet hoe. Ik ga het zeker niet online doen want dan kunnen ze (mijn ouders) het zien maar ik durf ook zeker niet een kledingwinkel in te gaan en er dan een kopen want ja… van buiten ben ik nu eenmaal een jongen… Tips hiervoor?
Gr. Iwemw
Je zou een online bestelling kunnen plaatsen en die in een winkel laten leveren. Zolang je ouders je online betalingen niet nakijken (of doen ze dat?), zouden ze hier niet achter kunnen komen.
Zou je samen met een vriendin kunnen shoppen? Als je het afrekenen eng vindt, zou zij dat voor jou kunnen doen. Eventueel zou je kleding van vriendinnen kunnen lenen, zodat je het een en ander past voordat je uitgaven doet.
Gr. Kenshin
Nou ik weet niet of ze het nakijken maar ik denk bijna zeker van wel.
Eigenlijk heb ik geen vriendin alleen maar vrienden. Buiten mijn ouders (die het volgens mij al lang vergeten zijn, weet zowieso niemand het. Ik zou wel graag een meisje als vriend willen, weet jij of iemand anders hier misschien iets op?
Gr. Iwemw
hey
ik zeg ff hoe ik het zou doen. of het een idee is moet jou gevoel natuurlijk bepalen.
je gaat naar een winkel met rokjes bvb de c&a en je gaat een beetje rond kijken tussen de rokjes. als er dan zoon winkel persoon komt en zegt dat dit niet de mannen is of ze je kunnen helpen zeg je. ik zoek een leuk rokje of jurkje voor m'n vriendin. als je dat zegt kijken ze niet raar op en gaan ze je helpen. maar dan kan je natuurlijk niet gaan passen
zo heb ik het ook ongeveer gedaan. ik wouw vraag een wat makkelijkere broek hebben. dus ben toen naar een winkel gegaan. en ging zoeken. en toen kwam er een persoon en vroeg kan ik je helpen want je staat bij de mannen. zij ik: dat hoeft niet ik zoek een broek waar me telefoon in kunnen. en toen was ik daar meteen over heen. na de eerste keer is het wel eng maar niet meer doods eng zo als nu. want je hebt het dan al een keer gedaan.
is het niet een idee dat je zegt: mam mijn broek is versleten mag ik dit weekend even kijken voor een nieuwe? en dan ga je niet alleen voor dat rokje maar dan ga je meteen kijken voor een nieuwe meisjes spijkerbroek. dan moeten er natuurlijk geen hartjes of glitters op zitten. maar je moet wel goed op letten bij rokjes en broeken of je beneden niet een te opvallende bobel hebt zitten. want we willen niet dat je je oncomfortabel gaat voelen als je die gaat dragen. dat is gewoon een grood na deel van kleding kopen met genderdysphoria.
ik hoop dat je hier iets mee kan
groetjes blue
Blue gaf nuttige tips mee. Je zou inderdaad “voor een vriendin” kunnen winkelen. Desnoods zeg je dat die vriendin vrijwel dezelfde taille als jij heeft, zodat de kans groter is dat je met de juiste maat naar buiten wandelt.
Wat ik zelf doe, is op voorhand op de site kijken. Kleding die ik graag zou passen kan ik op die manier sneller terugvinden in de winkel, zodat ik niet eerst nog een hele speurtocht door moet. Ook zou je thuis met een meetlint je taille en dergelijke kunnen opmeten, zodat je een idee hebt van de maat.
@Blue
‘dat hoeft niet ik zoek een broek waar me telefoon in kunnen’
Goede smoes. Degene die bij mij werkt is ‘met mijn lange benen vind ik enkel broeken in de mannenafdeling’. Ook draag ik overwegend losse broeken.
_
‘Buiten mijn ouders (die het volgens mij al lang vergeten zijn, weet zowieso niemand het.’
Waaruit leidt je af dat je ouders het vergeten zouden zijn?
Gr. Kenshin
kenshin jou smoes is ook goed hoor! maar ik ben maar 1.60 dus ik zou hem nooit kunnen gebruiken . bij mij zijn mannen broeken altijd te lang of de broeken moeten echt 90 tot 120 euro koste dan zijn er wel die goed zitten.
groetjes blue
Waaruit leidt je af dat je ouders het vergeten zouden zijn?
Gr. Iwemw
hey
ik denk dat ze het niet vergeten zijn. jij was toch de gene die eem verklaring af moest leggen waarom jij een meisje zou zijn?
volgens mij kon jij geen duidelijke punten bedenken. en moest je er wel mee komen. ik denk omdat je je gevoel niet uit kan leggen. en geen duidelijke punten hebt dat ze het geparkeerd hebben. totdat jij er weer over begint. een ouder kan zo iets niet snel vergeten. want het gaat om je kind die zich niet gelukkig voelt.
als ik het fout heb moet je het zeggen!
groetjes blue
Hii,
Sorry, ik had je reactie niet gezien waar je me in tagde. Ik weet niet of ik te laat ben maar je kan het eventueel opvouwen en bijv. Tussen je sokken leggen of in een lege tas in je kast opbergen o.i.d.
Nogmaals veel succes en veel plezier met rokjes
Xx simonesz
P.s. wat vervelend van je ouders! Maar ik zou in jou geval er 'schijt' aan hebben en gewoon stiekem wat meidenkleren kopen.
P.p.s je kan bijv. Een meisjes trui kopen die niet AL te vrouwelijk is. Misschien geeft je dat stiekem een goed gevoel terwijl het niet te veel opvalt.
‘Omdat ze het volgens mij bewust vergeten zijn omdat ze het gewoon niet wíllen…’
Wat jammer. Ik kan me voorstellen dat je ouders je een “eenvoudiger” leven toewensen, een zonder gender dysphoria en stressvolle shoppingsacties, maar wie weet weten ze na enkele gesprekken en research wel begrip op te brengen. Zou je met hen hierover in gesprek durven gaan, of een webpagina in verband met transgender zijn doorsturen?
Gr. Kenshin
Hey,
Ik snap dat je je oncomfortabel voelt op de vrouwenafdeling, terwijl je er niet zo uit ziet. Als vrouw naar de mannenafdeling gaan, wordt sowieso meer getolereerd dan andersom.
Echter denk ik dat je echt geen smoesjes hoeft te bedenken. Kleding is genderneutraal, in mijn ogen. Daar bedoel ik mee dat ik vind dat iedereen het moet kunnen dragen.
Als iemand je erop aanspreekt kun je een smoes bedenken, maar je zou ook "gewoon" kunnen zeggen dat je voor jezelf rondkijkt en heel goed weet dat je op de vrouwenafdeling bent. Dat kan hen toch niks schelen, als je maar wat koopt
Zelf kom ik al tijden op de mannenafdeling met m'n vrouwenlichaam. Al probeer ik er wel mannelijk uit te zien... Ik ben vooral bang om bekenden tegen te komen, maar nu eigenlijk niet meer. Als iemand me erop aanspreekt, zou ik doodleuk zeggen dat ik niks te zoeken heb op de vrouwenafdeling.
Wat ik hier allemaal mee bedoel te zeggen, is dat je het kan verbergen, maar dat het vaak veel fijner voelt om ervoor uit te komen. Je denkt dat je ouders het niet goed vinden als je rokjes draagt, maar door het wel gewoon te doen, laat je ze juist zien hoe serieus je bent.
Gr. Pin
Hallø,
bedankt iedereen voor de reacties ;)
volgens mij kon jij geen duidelijke punten bedenken. en moest je er wel mee komen. ik denk omdat je je gevoel niet uit kan leggen. en geen duidelijke punten hebt dat ze het geparkeerd hebben. totdat jij er weer over begint. een ouder kan zo iets niet snel vergeten. want het gaat om je kind die zich niet gelukkig voelt.
Mijn ouders zijn volgens mij een beetje anti-LHBTQ+ want mijn moeder moet (gek genoeg) altijd als er iets in verband met dat opkomt altijd iets anders erop zetten en mijn vader heeft nogal de neiging om er (niet altijd even leuk) op te reageren. Dus ik weet het niet precies…
Nogmaals veel succes en veel plezier met rokjes
Ahahah thx <3
P.p.s je kan bijv. Een meisjes trui kopen die niet AL te vrouwelijk is. Misschien geeft je dat stiekem een goed gevoel terwijl het niet te veel opvalt.
Ja ik denk dat dat hem word, dat is wel een goeie eigenlijk :)
Zou je met hen hierover in gesprek durven gaan, of een webpagina in verband met transgender zijn doorsturen?
Ah nee dat zou ik eerlijk gezegd echt niet durven…
Hey,
Ik snap dat je je oncomfortabel voelt op de vrouwenafdeling, terwijl je er niet zo uit ziet. Als vrouw naar de mannenafdeling gaan, wordt sowieso meer getolereerd dan andersom.
Echter denk ik dat je echt geen smoesjes hoeft te bedenken. Kleding is genderneutraal, in mijn ogen. Daar bedoel ik mee dat ik vind dat iedereen het moet kunnen dragen.
Als iemand je erop aanspreekt kun je een smoes bedenken, maar je zou ook "gewoon" kunnen zeggen dat je voor jezelf rondkijkt en heel goed weet dat je op de vrouwenafdeling bent. Dat kan hen toch niks schelen, als je maar wat koopt
Zelf kom ik al tijden op de mannenafdeling met m'n vrouwenlichaam. Al probeer ik er wel mannelijk uit te zien... Ik ben vooral bang om bekenden tegen te komen, maar nu eigenlijk niet meer. Als iemand me erop aanspreekt, zou ik doodleuk zeggen dat ik niks te zoeken heb op de vrouwenafdeling.
Wat ik hier allemaal mee bedoel te zeggen, is dat je het kan verbergen, maar dat het vaak veel fijner voelt om ervoor uit te komen. Je denkt dat je ouders het niet goed vinden als je rokjes draagt, maar door het wel gewoon te doen, laat je ze juist zien hoe serieus je bent.
Gr. Pin
Ik heb dit bericht even helemaal erin gezet, omdat dit antwoord serieus ff mijn dag gemaakt heeft. Misschien lijkt het alsof ik nu overdrijf (dat is niet zo) maar het heeft me echt geïnspireerd omdat er zoveel zelfvertrouwen uit blijkt. Thxxx
Gr. Iwemw
Wat jammer dat je het gevoel hebt dat je moeder zich niet positief opstelt naar de LGBTQ-community toe. Hoe staat je vader hier tegenover denk je?
Wat Pin zei klopt. Je kan evengoed open zijn rond je gender, voorkeur voor kledij, en dergelijke. Dat lijkt me absoluut het prettigst, en een gezonde instelling.
Gr. Kenshin
Wat jammer dat je het gevoel hebt dat je moeder zich niet positief opstelt naar de LGBTQ-community toe. Hoe staat je vader hier tegenover denk je?
Wat Pin zei klopt. Je kan evengoed open zijn rond je gender, voorkeur voor kledij, en dergelijke. Dat lijkt me absoluut het prettigst, en een gezonde instelling.
Gr. Kenshin
Gr. Iwemw
hey
kan het niet zijn dat jou vader zo reageerd er op omdat je ouders 1 lijn moeten trekken.
zou je een keer durven om bvb samen met he vader even te gaan wandelen en het dan te vragen hoe hij daar in staat. meestal werkt het bij mannen om een gesprek te voeren als ze niet hoeven stil te zitten en luisteren. op deze manier heb je ook de eventuele spanning van thuis ook niet om je heen. en je moeder kan zich er niet tegen aan bemoeien.
groetjes
blue
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.