Vraag

medicatie en vriendinnen vertellen

  • 1 January 2020
  • 5 reacties
  • 103 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties

Ik heb een intake gesprek gehad met een psycholoog, die waren ergens wel fijn, maar ook eng. Het is eng om de controle weg te geven. In het adviesgesprek daarna kwamen ze tot de conclusie dat ik waarschijnlijk depressief was. En dat ik wekelijkse gesprekken zou hebben en 7 januari een afspraak plannen met de psychiater voor medicatie. Omdat als dat soort dingen in de familie zitten ze eerder medicatie gebruiken. (Mijn oma was 3,5 jaar zwaar depressief toen ze zichzelf ophing, ze had al eerdere depressieve fases gehad in haar leven. Dat is nu 1 jaar, 3 weken en 1 dag geleden. )

Maar nu snap ik het dus niet meer. Ben ik depressief of niet? Waarom zouden ze medicatie overwegen te geven aan iemand waarvan ze niet precies weten wat het probleem is? Zit ik überhaupt diep genoeg in de put om depressief te zijn? Ben ik nu gewoon aan het zeuren?

Een klasgenoot begint volgens mij wat dingen te vermoeden. Niemand van school behalve mijn mentor weet van ook maar iets van dit. En ik wil het ook niet, want mensen zien het toch alleen maar als aandachtszoekerij. Ze zien het als een grap. Ze zien zelfbeschadiging als  emo en zo. Maar ergens wil ik het ook weer wel vertellen. Ik ben zo ongelofelijk in de war. 

Help

Xx me.


5 reacties

Ik heb nog een vraag, zijn er mensen met ervaring met medicatie en zo ja wat is je mening erover en hoe gaat het bij jou?

hey,

ikzelf heb geen ervaring met de medicatie, maar ben wel een tijd depressief geweest.

Eerst en vooral hartelijk bedankt om je verhaal te delen! Meestal weten psychologen en psychiaters echt wat ze doen hoor, ze hebben er immers voor gestudeerd. Natuurlijk snap ik je ongerustheid wel maar veel mensen nemen deze dagen antidepressiva dus je mag je zeker niet alleen voelen. Ikzelf had niet door dat ik in een depressie zat, en ik heb het gevoel dat jij hetzelfde meemaakt.  Hierdoor ga je de uitspraak van anderen in vraag stellen. Het spijt me voor je oma, dat zal vast heel zwaar voor je geweest zijn! Aangezien het in de familie zit, denk ik dat de psycholoog zich vooral op de depressie wil richten vooraleer ze conclusies trekt. Ik snap dat dit beangstigend is voor jou en ik denk dat je je ook een beetje onpersoonlijk benaderd voelt, maar dit is echt niet nodig hoor, zoals ik al eerder zei: deze mensen hebben echt gestudeerd en waarschijnlijk ook al heel veel ervaring! Wat fijn voor je dat je bij je mentor terecht kan.  Deze klasgenoot, is die een goede vriendin van jou of niet? Als het een vriendin is zou ik toch proberen praten met haar maar ik zou haar de stap laten zetten. Dit is natuurlijk helemaal jouw keuze hoor! Je hoeft het niet te doen! Ik snap dat je helemaal in de war bent, het lijkt alsof je gedachten oorlog voeren tegen elkaar in je hoofd, maar je bent echt niet alleen! Je zegt dat ze zelfbeschadiging als emo zien, wat vindt jij daarvan en kan jij deze mensen volgen? Zie je zelfbeschadiging als een oplossing?
 

heel veel succes en je kunt dit he!

groetjes Zon

Hai Zon,

Allereerst, bedankt voor het reageren. 

Nee ik zie zelfbeschadiging niet als een oplossing, alleen ik ben het er niet mee eens dat het emo is en alleen maar om aandacht te krijgen.  

De klasgenoot is een soort van een vriendin, ik ken haar al langer en ik kan het wel goed met haar vinden, alleen heb ik geen idee hoe ze zou reageren.

Ja je zou het wel zo kunnen beschrijven dat mijn gedachten oorlog met elkaar aan het voeren zijn. 

Mijn mentor weet het maar ik heb het er nooit met haar over. Ik kan het ook niet echt heel erg met haar vinden, en ze weet ongeveer wat nodig is maar meer niet.

Xx me.

 

ik snap je volledig, dat je bij je mentor terecht kan betekent niet dat je het goed met haar kunt vinden. 

Over zelfbeschadiging: het is idd niet emo, heel veel mensen doen het! Ik ben al heel opgelucht dat je dit niet als een oplossing ziet, dat betekent dat je gedachten nog op het juiste pad zijn, maar nog niet weten welk pad ze op moeten gaan. 

Wat de klasgenoot betreft, denk ik dat wij je niet kunnen helpen. Je bent een tof persoon en je komt er echt wel uit, dat voel ik gewoon! Als de moment aangekomen is dat je het wil delen, dan voel je het echt en zal je niet meer aarzelen.

Ik ben blij dat je hulp hebt, ookal weet je nog niet waar je mee begonnen bent. Ik denk dat je echt een sterk karakter hebt!

groetjes Zon

Bedankt Zon

Xx me. 

Reageer