hi, ik ben een meisje van 17 en dit is mijn eerste keer dat ik hier ga schrijven. ik verwacht geen antwoorden terug, maar ben wanhopig om mijn verhaal ergens los te laten. dus dat doe ik hier.
sinds dat ik klein ben, heb ik moeilijke dingen meegemaakt. mama en papa die af en toe ruzie hebben, gepest op de basisschool, struggelen met zelfbeeld
dat zijn misschien verhalen voor later, maar nu komt het.
ik heb laatst het nieuws tehoren gekregen dat mijn mama kanker heeft, dit heeft me erg verdrietig gemaakt. het maakt me kapot dat een mooi persoon als zij dit op haar bord geschoven krijgt. ik heb een erg jongere broertje waar ik nu voor moet gaan zorgen, meehelpen in het huis, etc etc. dit ben ik natuurlijk niet gewend, maar wat ik nu natuurlijk wel moet gaan doen, wat ik heus niet erg vind! maar goed.
mijn vader zijn moeder heeft ook kanker. en ik merk op dat mijn vader zijn emoties niet vertoond. noch bij zijn moeder noch voor zijn vrouw. (mijn mama).
dit maakt mijn moeder ook verdrietig, want in dit moment heb je een vader nodig. ik zeg het zelf ook, een vader heb ik nu echt nodig, maar hij doet het bare minimum. niet eens eigenlijk.. maar goed.
ik zit zelf al lang in een depressie, en met dit erboven op weet ik gewoon even niet meer wat.
ik ben zo onwijs kapot van het feit dat mijn moeder dit heeft, uit het niets, ik snap niet waarom God dit doet.
