Hoi allemaal,
Ik ben 16 jaar. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 8 jaar was. Mijn moeder heeft een nieuwe man. Zij zijn nu getrouwd en mijn vader is nog steeds alleen. Ik heb veel dingen meegemaakt in mijn leven. De scheiding van mijn ouders, mijn vader kreeg prostaatkanker, veel ruzies en gedoe.
Ik voel me af en toe een beetje verloren. Ik zit al sinds een hele lange tijd niet lekker in me vel. Ik weet niet wat ik moet denken, wat ik moet voelen, wat ik wil en wie ik ben. Ik voel me machteloos en ik ben een beetje ten einde raad.
Ik heb dagen gehad dat ik achter elkaar alleen maar verdrietig was en veel aan het huilen ben en dat ik gewoon even niet meer wist wat ik moest doen. Dat ik bang was dat ik nooit meer gelukkig kon zijn. Ik weet op dit moment ook niet hoe ik het moet aanpakken om een gelukkig leven te leiden.
Ik ga sinds een aantal maanden naar een psycholoog omdat ik al voor zo'n lange tijd niet lekker in me vel zit dat ik toch had besloten om deze stap te nemen. Maar nu ga ik bij mijzelf twijfelen of die pyscholoog wel het juiste is dat mij kan helpen om mij goed in me vel te laten voelen. Haar manier van werken ligt me nog niet hellemaal lekker en ben me daar nog niet echt beter van gaan voelen.
Nu gaat het wel iets beter met mijn vader en met de ruzies etc. Maar hoe hard ik ook mijn best doe, maar hart laat het niet toe om gelukkig te zijn. Ik weet ook niet wat ik moet doen. Ik mis het gevoel van gelukkig zijn zo erg. De tijd dat ik geen zorgen had, dat ik me nergens druk om hoefde te maken. Maar die tijd is hellaas voorbij
Ik maak me alleen maar snel druk om dingen, en niet eens om mijzelf. Maar om alle mensen om mijn heen. En niet alleen de mensen die dichtbij me staan maar ook de mensen die ik niet eens ken. Als ik iets op het nieuws zie dat er iets heftigs is gebeurd met mensen of dieren kan ik daar al de hele dag mee zitten. Ik zeg ook altijd dat ik dat soort dingen niet wil weten. Maar dat ik het dan niet weet betekent niet dat het er niet is. Dus dat is niet de juiste manier.
En in ben echt zo iemand die iedereen gelukkig wil maken en ik voel me zo machteloos daarin. Ik kan het gewoon niet hebben dat ik niet de hele wereld gelukkig kan maken.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik wil zo graag met iemand praten over mijn gevoelens en gedachtes over het leven en het universum. Maar de mensen in mijn omgeving zijn leuk om mee te praten over feestjes van de vrijdagavond maar niet over serieuze diepe dingen en problemen. Vandaar dat ik dit maar probeer. Dit is mijn eerste keer hierop en ik hoop dat ik hierbij wat meer inzicht in mijn leven krijg.
Ik hoop dat jullie je een beetje kunnen vinden in mijn situatie en met mij erover willen praten en mij advies kunnen geven.
Liefs Fayenne