Skip to main content

Hoi, dankjewel dat je hier op hebt geklikt!

 

Ik ben 15 jaar oud en een meisje, ik wil graag mijn hart uit luchten. 

Het gaat op dit moment niet goed, ik zie alles donker. Ik ben moe zo zo zo op. Ik schreeuw maar niemand hoort mij, ik huil maar niemand voelt mijn tranen. Ik krijg hoofdpijn omdat mijn tranen zich ophopen en er straks als een waterval uit stromen. Ik heb een plan. Ik zit op dagbehandeling, dus ik dacht daarvoor kom ik niet en kom niet meer thuis, mezelf dood maken is te groot, maar misschien ook wel. Hoor ik hier nog wel hoor ik mezelf zeggen maar mijn andere stem zegt; Ja. Jij bent op de wereld gezet met een reden! Bullshit denk ik, als ik hier met een reden ben gezet, waarom heb ik dan zoveel pijn? Iemand help me zeg ik in een groot hol en leeg gat. Ik weet niet wat ik moet doen, ik ga mezelf pijn doen ik heb het verdiend, morgen ga ik misschien met iemand praten van de dagbehandeling.

Hey, 

Je zit in een moeilijke situatie en je bent boos op alles en iedereen. Weet echter dat er mensen zijn die je wel graag zien. Zelfmoord plegen is ook nooit een oplossing. Onthoud dat. 

Er gaan betere tijden aankomen, wees maar niet bang.

Beginneling 


Hoi

 

Wat vervelend dat je het zo zwaar hebt :confused:  Niet prettig om je zo te voelen. 

 

Je vertelt van plan te zijn om met iemand van de dagbehandeling te praten. Dat lijkt me inderdaad een goed plan. Mag ik vragen waarvoor je dagbegeleiding volgt?

 

Sommigen zijn wat langer op zoek naar de reden waarom ze op deze aarde zijn gezet. Het zou goed kunnen dat jij die reden nog niet kent. Vind je het lastig om zonder doel voor ogen door te zetten?

 

Op moeilijke momenten kan je terecht bij 113. Daar kan je je hart luchten, en kan je gesprekspartner je door de zware gedachten heen gidsen. Ook als je de neiging hebt jezelf te kwetsen kan je er terecht. 

 

Gr. Kenshin


Hee, ik weet hoe je je voelt en misschien denk je nu dat kan helemaal niet. Dat dacht ik ook altijd. En denk ik nog hoor,  schrijf eens op voor jezelf hoe je je voelt. En bedenk daarbij waardoor het zou kunnen ik kwam er nooit uit en toe ben ik mijn levensjaren gaan opschrijven en kwam ik er wel een beetje achter. Probeer dat ook eens xx


Hoi allemaal, als je mijn vorige topics heb gelezen kon je merken dat het even niet goed ging helemaal niet goed zelfs, ik had met iemand gepraat op de dagbehandeling en ik had concrete planenen om mezelf wat aan te doen, het was nog nooit zo erg geweest. Ik kreeg een gesprek met mijn psychiater en ik moest afpraken maken of ik ging naar de HIC. High intensive care ( kliniek) ik wist dat ik het niet kon die afspraken maken dus ging ik naar beneden in het gebouw. Heb allemaal mensen gezien en ik was opgenomen een enorm diepte punt in mijn leven. Ik ben 15 en eigelijk is het een uitzondering dat ik daar ben geweest. Het is vanaf 18 tot 60 volgensmij. Ik was de jongste. Ik had wel een eigen badkamer dus dat was fijn. Volgende dag moest ik bloedprikken en mn bloeddruk laten meten. Had een gesprek met de psychiater daar ( vond hem nog al een apart geval) ik mochg niet naar mijn dagbehandeling vonden ze een risico (die mensen op de dagbehandeling)  ik moest eigenlijk nog een nachtje blijven slapen maar dat kwam  later omdat ik minderjarig ben en mijn moeder moest bij mij slapen. En dat wou ik niet en toen hadden we goeie afspraken gemaakt en kon ik naar huis. Die volgende dag had ik een afspraak met mijn psycholoog en toen ging het nog niet heel goed er was veel gebeurd diezelfde dag had een gesprek met de crisisdienst. Het kwam allemaal goed en nu ben ik hier en het gaat stukken beter. Medicatie is verhoogt. Nu hopen op een betere toekomst!


Fijn dat het beter gaat!

keep fighting, geef niet op!

 


Reageer