hoi, daar ben ik weer na ruim 8 maanden. als je mijn vorige topics hebt gelezen kun je zien dat ik me niet goed voel totaal niet. in die tussen tijd is er een hoop veranderd. Ik zit niet meer op een school. rond begin 2019 overstroomde mijn emmer en gingen ik en mijn moeder naar de huis arts. Ik heb uitgelegd dat als ik vandaag of nog meerdere dagen naar school zou gaan dat het mijn dood zal worden. sinds die dag ben ik niet meer naar school geweest. ik werd ingeschreven bij het GGnet , en er werd een intake gemaakt met een psychiater en een assistent van hem. het duurde even maar toen kwam die vrijdag ochtend zo bang, zo zenuwachtig. het gesprek duurde 2 uur. aan het einde van het gesprek, waren hun 2 allebei een langere tijd weg, het duurde wel eeuwen. uiteindelijk , werd ik gekoppeld aan een psycholoog en kreeg ik antidepressiva voorgeschreven en een kalmeringspilletjes. ik slik de antidepressiva al bijna een half jaar, en het werkt! altans het ondersteunt me. tijden gingen voorbij en ik blijf zitten dus ik ga niet over naar leerjaar 3. door die rot kinderen uit mijn klas (oude klas). ze hebben me verwoest en vernederd. maar goed. ik heb EMDR al geprobeerd heeft nog niks gedaan voor mijn gevoel. dus dat hebben ik en mijn psycholoog even in de koelkast gezet. voor de mensen die geen hulp willen of durven vragen, het helpt!! praten is goed vooral als het iemand is die verder van je afstaat. diegene zal naar je luisteren en je helpen om van je problemen af te komen. ik voel me elke dag nog wel klote en ben mensen kwijtgeraakt door dat ik niet meer naar school ga. het doet me pijn maar ben blij dat hun weg zijn ze waren nooit echte vrienden. ik heb slechte keuzen gemaakt deze tijd en heb misschien ook mensen pijn gedaan maat ik koos nu eindelijk een keer voor mezelf. ik had een vriendschap opgezegd , ik heb spijt naar die gene toe maar ik ben blij dat het klaar is. dan kan ik een stukje achterlaten van die rottijd. er word nog gekeken naar volgend jaar maar het is gezegd dat ik er nog niet klaar voor ben. en dat geeft mij een klein stukje rust want voor mijn gevoel ben ik er nog lang niet klaar voor. ik moet nog vaak huilen omdat ik eigenlijk bijna niemand meer heb , ik heb een beste vriendin, een nicht maar voelt als een zus en mijn moeder. het is niet niemand maar de rest van alle andere mensen is weggevallen schat ik en dat doet mij pijn. morgen ga ik lopen naar een oude verzorg shet van mij en kijken hoe het daar mee is. en owja ik ga afvallen!!!!!!!
kusjes .... xx