Heey

Een leerlinge in mijn klas heeft dus zelfmoord gepleegd.  Ik heb het een paar dagen geleden gehoord. Het was echt heel heftig, ik was toevallig op de plek waar het een paar uur geleden was gebeurd en er waren allemaal witte busjes met mannen in witte pakken en daarna had ik gehoord dat ze er dus zelfmoord had gepleegd. Het kwam echt heel hard aan, vooral omdat ik haar een uur van tevoren nog had zien fietsen. Ik kende het meisje niet heel goed maar we hadden een paar keer gepraat en ik heb een paar keer met haar samen gewerkt. 

Ik vind het erg lastig om hiermee om te gaan, want de gedachte dat ze echt dood is en dat ze niet meer terugkomt spookt telkens door mijn hoofd. Ik voel me ook machteloos, omdat ik haar zovaak eerder had gezien maar ik heb niets gemerkt van depressie ofzo (of wat ze dan ook had) en het feit dat zo’n jong meisje van mijn leeftijd gewoon voor die trein is gaan staan, daar schrik ik gewoon een beetje van. 

Heeft iemand tips om dit een beetje te verwerken? Want ik blijf er maar aan denken. Ik heb er al mee gepraat met mijn ouders maar het helpt niet echt. Mijn docenten praten er ook heel veel over maar die zijn ook helemaal van slag. Er is een herdenkingsplekje opgericht, ik heb een kaarsje aangestoken maar het voelt toch niet alsof ik compleet afscheid heb genomen.