Hallo,

Het is al weer een tijdje geleden dat ik hier nog een bericht heb gepost. Misschien herinneren sommigen zich nog mijn vorige berichten.
Ondertussen weet ik echt niet meer wat ik moet denken. Eerst had ik nog één ding om me aan vast te houden, één ding dat vaststond: ik voelde me slecht. Nu weet ik niet meer of ik me slecht voel. Ik voel me ook niet goed, ik voel me gewoon verschrikkelijk leeg.
Soms lijkt het alsof ik me er heb bij neergelegd, dat ik me maar gewoon slecht moet voelen, dat het dan maar moet zijn zoals het nu is. Dat ik maar gewoon ongelukkig moet zijn. Dan heb ik genoeg van dit alles, zou ik het liefste hebben dat niemand er nog iets over zei.
Op andere momenten zou ik het liefst van al helemaal niets meer zeggen, niets meer. Gewoon voor altijd stil blijven, stilletjes verdwijnen. Maar dat zou weer zo veel gedoe geven, mensen zouden vragen stellen, me niet meer met rust laten. Is het dan niet simpeler om gewoon ja te knikken en antwoord te geven?

Ik ga naar een psycholoog, en naar de dokter, maar ik heb niet het gevoel dat het helpt. Ik wil ook niet dat het helpt, ik wil gewoon dat al dit gedoe ophoud. Ik heb nergens meer zin in, ik doe niets meer dat niet echt moet. Ik leef als een zombie, sta op om dingen te doen die toch geen zin hebben om vervolgens te gaan slapen om alles weer te herhalen.

Alsjeblieft, ik mag het eigenlijk niet van jullie vragen, maar help me, alsjeblieft. Ik herken mezelf niet meer, en weet niet eens meer wie ik was of wie ik wil zijn.

Amey