hey,

aan zelfverwonding doen is niet de beste oplossing, maar ik kan je volledig snappen dat het erg moeilijk is om ermee te stoppen. Zeker als je steeds de moeite moet doen om je littekens/wonden te verstoppen, en je er vaak over aangesproken voelt. De beste tip is om er natuurlijk mee te stoppen, maar omdat dat echt niet makkelijk is, heb ik een paar tips voor jou van toen ik mij nog sneed:

-ik heb mezelf nooit echt diep gesneden, maar wel oppervlakkig. Dit deed ik niet omdat ik te laf was maar omdat ik als ik uit de put kwam, ik niet steeds geconfronteerd wou worden met het snijden. Zo is er geen littekenweefsel ontstaan en kan ik nu met korte mouwen rondlopen zonder mensen weten wat ik gedaan heb.

-Als ik mezelf soms nog snijd, probeer ik het zo miniem mogelijk te houden. In plaats van mijn hele arm vol te krabben, zoals ik vroeger deed, maak ik kleine krassen, en ver uit elkaar. Zodat je kan zeggen dat je een bal in de doornstruiken bent gaan halen, of aan een doornstruik bent blijven hangen. Ook dat je aan het klussen was en je je zo pijn hebt gedaan.

-Ooit heb ik me is gekrast, net voor een optreden met de dans. Dit was geen goed idee, aangezien we met topjes moesten optreden. Ik heb toen mijn wonden veel ontsmet, en geregeld onder water gehouden. Zo blijf mijn huid soepel en geneesden de rapjes/ korstjes veel sneller.

Ik hoop dat ik je toch een klein beetje heb kunnen helpen. Maar wees voorzichtig, en zorg ervoor dat 1 persoon het toch weet, want als je het voor jezelf blijft houden, dan ga je er in stikken. Zo was het toch bij mij het geval…

Super veel succes en je kan dit!💪

groetjes Zon