Hoi, ik ben een meisje van 16. 

Ik ben gewoon zo moe van alles, eigenlijk gaat alles kut. Thuis heb ik veel gedoe, ik heb geen goede band met mijn ouders, dus we praten nooit over persoonlijke dingen. Eigenlijk is er alleen ruzie, vaak tot schreeuwen en agressie toe. Ik word echt gek thuis, maar ik wil ook niet uit huis want ik heb geen idee hoe en waarheen en eerlijk gezegd zal dat ook geen oplossing zijn. 

Ik ben klaar met me vrienden, op echt een of twee na. Soms voelt het alsof we alleen vrienden met elkaar zijn omdat we niemand anders hebben of dat het gewoon makkelijker is zo. Soms denk ik echt van, ik mag jou niet en jij mij volgens mij ook niet, waarom zijn we uberhaupt nog vrienden. Maar goed, liever dan alleen zijn. 

Ik blijf zitten, al vind ik dat geen ramp want als ik over was gegaan had ik al bijna moeten studeren en ik heb letterlijk geen idee wat ik wil gaan doen. Geen idee. Maar goed school gaat dus ook slecht.

Mijn werk is stom.

Ik sport niet.

Ik heb letterlijk geen liefde of iets. 

Ik vergooi men jeugd echt, want ik ga nooit uit of iets dergelijks en dan denk ik van. Na deze jaren begint het echte leven en ik heb totaal geen ervaring met niets niet.

En ik ben ook zo klaar met mezelf want ik moet constant handelingetjes uitvoeren  om gedachtes te verdrijven en ik ben continu angstig en gestresst. 

En ik weet gewoon niet wat ik moet doen want, het gaat al jaren zo, en ik heb al een psycholoog gehad maar dat vond ik ook niet fijn. En ik kan er met niemand over praten want mijn vrienden boeit het nooit zo en ik heb voorderest geen contact met andere mensen. Ik weet gewoon echt inet wat ik moet doen want ik ben ook heel bang voor ouder worden. 

Ik weet niet wat ik wil bereiken hiermee, maar ik ben gewoon even hopeloos.