Ik ga dus gewoon effe hier opschrijven waar ik dwars mee zit want ik kan tegen niemand iets zeggen
Ik voel mij dus elke dag zo leeg gewoon, het word alleen maar erger met de dag en ik heb niet het gevoel alsof ik met iemand kan praten want sommige mensen hebben het allemaal veel erger. Die paar keer dat mijn vader een mes op mijn kamer heeft gevonden, heeft hij er niet eens iets over gezegd. Nog maar eens een bewijs dat het eigenlijk niemand uitmaakt hoe het nu echt gaat. Ze hebben ook helemaal geen vragen als ik mijn brood in de middag niet opeet of ik de hele dag op mijn kamer zit omdat ik liever alleen ben dan met andere mensen.
Mijn psycholoog helpt helemaal niet mee, want haar kan ik niet alles vertellen want ze gaat sws alles aan mijn ouders vertellen. De drang om te stoppen met eten wordt elke dag erger, de drang om te snjiden ook. K krijg serieus het gevoel alsof er niemand meer voor mij is en alsof ze mij gewoon beschouwen als de super vrolijke persoon die altijd lacht. Ik heb wel weer een paar keer gesneden, nog niemand heeft iets door. mijn ouders begrijpen mij niet en ze zien ook niet dat ik elke dag weer met rode en gezwollen ogen opsta ze denken letterlijk gewoon dat het normaal is omdat ik een puber ben. Het is trouwens ook echt wel kut om te zien dat mijn stief zussen alles krijgen wat ze willen, zonder ook maar het duidelijk aan te geven.
Elke week krijgen ze cadeautjes zonder reden en ik sta daar dan gewoon te kijken hoe ze verwend worden en ik niet. Ik weet het, ik stel me waarschijnlijk gewoon aan enzo maar dit maakt mij toch zo slecht voelen. Neem nu 3 jaar geleden kreeg ik heel erge last van mijn voet, pijn bij het stappen enzo dus ik vroeg of we naar een dokter konden gaan. Ze zeiden altijd dat we binnenkort zullen gaan, nou ja er is dus nog steeds niets van gekomen. In de tussentijd is mijn stiefzus wel al 2 keer geopereerd aan haar voeten zodat haar schoenen beter zitten. Iedereen past altijd alles aan voor die twee maar ze geven gewoon niet om mij heb ik het gevoel. Ook met mijn moeder wordt het moeilijker, mijn moeder en mijn oma zitten elke keer wanneer ik bij hun ben tegen elkaar te schreeuwen over allerlei dingen. Ik wil er niet meer betrokken bij zijn. Ik wil nergens meer betrokken bij zijn.
Gwn_me
