Ik kan me soms zo ergeren aan twee kinderen uit mijn jaarlaag. Ze zijn zo kinderachtig, hier een aantal voorbeelden uit de afgelopen jaren:

Het begon toen ik voor het eerst gel ging gebruiken. Elke keer als ik langs liep, deden ze hun hand door hun haren en mij aankijkend. Ook spraken ze in de klas met anderen over hoe je je haren doet en opzettelijk hard zodat ik het ook zou horen en op een gegeven moment keken ze me allen aan. Nou toen was het wel duidelijk dat ze het over mij hadden..

We waren met school in Engeland en daar hadden we met onze stamklas een foto gemaakt en een dag later viel het me op dat iemand mijn hoofd als achtergrond had. Toen ik hem daarop aansprak, deed hij alsof het heel onschuldig was en dat andere ook iemand anders als achtergrond hadden. Dit terwijl ik niet in die vriendengroep zat en het dus echt heel willekeurig was.

Vorige week hadden we een filosofie toets en toen waren we daarover aan het chatten waren in een groepsapp op whatsapp stelt ineens een van hun in dat alleen beheerders konden praten en ze hadden mij natuurlijk verwijderd als beheerder. Dus ik vroeg aan een vriend of hij me weer beheerder kon maken en kort daarna werd ik wederom verwijderd als beheerder. Dit bleven ze dit dus doen als een stelletje kleuters totdat we hen eruit gegooid hadden.

Ik snap gewoon niet wat er zo grappig is om iemand te irriteren als die niet eens met je praat. Ik ga al jaren niet meer met ze om en toch blijven ze als kleuters doorgaan. Ze zijn beide 17 jaar en kunnen niet eens zich fatsoenlijk gedragen. Wanneer ik ze erop aanspreek, krijg ik onzin antwoorden als: 'Maar het was echt een grap. We zullen het niet meer doen.' of 'Anderen deden hetzelfde, het was een soort spelletje"

Wat moet ik nou hiermee?