Heey mensen!
De afgelopen weken is het steeds slechter met me aan het gaan. Ik ben al een paar maanden ziek en heb ook al een paar jaar last van chronische hoofdpijn en vermoeidheid (cvs).
In combinatie met mijn depressieve gedachten heb ik geprobeerd een einde aan mijn leven te maken. Vet dom, want het mislukte. Ik wilde voor de trein springen en iemand hield me tegen. Gelukkig is de politie niet gebeld (niet dat ik weet iig).
Ik heb al verschillende vormen van hulp gehad, psychologen, therapieën enzo, maar omdat ik mensen continu wantrouw en omdat ik stemmingswisselingen heb, is het voor anderen heel lastig mij te helpen. En voor mij heel lastig hulp te accepteren.
Thuis wordt er veel van me gevraagd, waardoor mijn lichamelijke klachten niet verminderen en wat dus veel energie kost.
Ik mag van anderen mezelf niet zo haten en moet goed zijn voor mezelf, maar ik kan geen grenzen aangeven als iemand hulp van me vraagt. Ze zijn gewend dat ik altijd voor iedereen klaar sta en dat doe ik allemaal supergraag.
Maar nu is het voor mij genoeg.
Deel van de reactie is aangepast door de Kindertelefoon.
Mijn moeder haat me, omdat ik zo'n slappeling ben en omdat ik haar niet genoeg help.
Ik ben alleen maar moe.
Wat moet ik doen?
Mijn moeder weet niks van mijn zelfmoordplannen (ik wil niet dood, maar heb stemmen in mn hoofd - word ik gek van) en begrijpt me niet en het kan haar niet schelen hoe ik me voel.
Ik wil een stabiel leven, maar heb er nu totaal geen controle over en voel me machteloos tegenover mezelf, met mn stomme gedachten. WAAROM kan ik het nooit alleen oplossen?
Xx Kikker
Bladzijde 1 / 1
hey kikker,
Echt naar dit!
Misschien als je je moeder verteld over dat je zelfmoord hebt geprobeerd te plegen omdat je zo m moe bent enzo dat ze dan begrijpt waarom je haar even niet zo goed kan helpen? En dat je dan je rust krijgt? Daarbij loop je nu ook wel met een heel groot geheim rond (dat zorg denk ik ook voor veel stress) En over jezelf zeggen dat je een slappeling bent maakt het niet beter voor jezelf. Het oplossen van een probleem begint met positief denken.
Stay strong het komt wel goed dat weet ik zeker.
Echt naar dit!
Misschien als je je moeder verteld over dat je zelfmoord hebt geprobeerd te plegen omdat je zo m moe bent enzo dat ze dan begrijpt waarom je haar even niet zo goed kan helpen? En dat je dan je rust krijgt? Daarbij loop je nu ook wel met een heel groot geheim rond (dat zorg denk ik ook voor veel stress) En over jezelf zeggen dat je een slappeling bent maakt het niet beter voor jezelf. Het oplossen van een probleem begint met positief denken.
Stay strong het komt wel goed dat weet ik zeker.
Hoi Kikker,
Vervelend zeg!
Waarom moet je je moeder zoveel helpen? Die weet neem ik aan wel dat dat fysiek niet gaat?
Als je psychologen en dergelijken niet vertrouwt, dan kun je wellicht zelf naar iemand op zoek gaan die je wel vertrouwt. (Op school bijv. maar daar heb je nu niks aan 😞 )
Het is lastig om een psycholoog te vertrouwen, dat herken ik. Ze hebben allemaal het beste met je voor en het is hun beroep, probeer dat te onthouden.
Je moeder lijkt me niet het persoon om je gevoelens bij te kunnen uiten. Waar is je vader? Kan dat bij hem wel?
Ik vind het vaak ook lastig om anderen te weigeren (bij hulpvraag) en eerst aan mezelf te denken. Maar ik weet gewoon dat wanneer ik niet eerst aan mezelf denk, ik die ander niet goed genoeg kan helpen. Soms móét je jezelf gewoon even voorop zetten. Daar kan iemand je mee helpen.
Heb je vrienden waarmee je erover kunt praten?
Dat je stemmen hoort in je hoofd lijkt me erg vervelend. Hier heb je helaas ook hulp voor nodig vrees ik. Zeker als zij jou dood willen hebben... Is het niet stiekem je eigen stem, of is het echt alsof iemand anders tegen je praat? (Ben ik benieuwd naar)
Ik zou ook graag al mijn problemen alleen oplossen, maar dat kan helaas niet. Het is vet frustrerend! Probeer het te accepteren. Ik weet dat dat lastig is, maar wel de eerste stap van je herstel.
Het gaat wel lukken, ik geloof dat je het kan!
Groetjes van Pin
Vervelend zeg!
Waarom moet je je moeder zoveel helpen? Die weet neem ik aan wel dat dat fysiek niet gaat?
Als je psychologen en dergelijken niet vertrouwt, dan kun je wellicht zelf naar iemand op zoek gaan die je wel vertrouwt. (Op school bijv. maar daar heb je nu niks aan 😞 )
Het is lastig om een psycholoog te vertrouwen, dat herken ik. Ze hebben allemaal het beste met je voor en het is hun beroep, probeer dat te onthouden.
Je moeder lijkt me niet het persoon om je gevoelens bij te kunnen uiten. Waar is je vader? Kan dat bij hem wel?
Ik vind het vaak ook lastig om anderen te weigeren (bij hulpvraag) en eerst aan mezelf te denken. Maar ik weet gewoon dat wanneer ik niet eerst aan mezelf denk, ik die ander niet goed genoeg kan helpen. Soms móét je jezelf gewoon even voorop zetten. Daar kan iemand je mee helpen.
Heb je vrienden waarmee je erover kunt praten?
Dat je stemmen hoort in je hoofd lijkt me erg vervelend. Hier heb je helaas ook hulp voor nodig vrees ik. Zeker als zij jou dood willen hebben... Is het niet stiekem je eigen stem, of is het echt alsof iemand anders tegen je praat? (Ben ik benieuwd naar)
Ik zou ook graag al mijn problemen alleen oplossen, maar dat kan helaas niet. Het is vet frustrerend! Probeer het te accepteren. Ik weet dat dat lastig is, maar wel de eerste stap van je herstel.
Het gaat wel lukken, ik geloof dat je het kan!
Groetjes van Pin
Beste Kikker,
Natuurlijk is het lastig om mensen te vertrouwen, al zeker in jouw situatie, als ik het goed lees.
En jezelf zomaar niet meer haten is onmogelijk. Het is een lange reis, die reis naar liefde voor jezelf. De reis kan ook heel vermoeiend zijn, en je kunt het alleen maar maken als je er echt klaar voor bent.
Helaas moet je echt proberen om mensen iets meer te vertrouwen, wat zeker een moeilijke taak kan zijn! Je hoeft mensen ook nooit meteen alles te vertellen. Probeer eerst om een goede relatie met ze te krijgen, daarna kan je langzaam kleine beetjes vertellen. Maar alleen maar wanneer je ze echt vertrouwd en een goed gevoel over ze hebt! Dan hebben ze een grotere kans om jou te helpen. Máár, als hun te opdringerig gaan doen, lukt het nooit. Opdringerige psychologen en therapeuten zijn bij lange na niet de beste in hun vak.
Ik wens jou heel erg veel succes, en ik hoop echt voor jou dat alles lukt!
Heel veel groetjes van JourneyToAlaska
Natuurlijk is het lastig om mensen te vertrouwen, al zeker in jouw situatie, als ik het goed lees.
En jezelf zomaar niet meer haten is onmogelijk. Het is een lange reis, die reis naar liefde voor jezelf. De reis kan ook heel vermoeiend zijn, en je kunt het alleen maar maken als je er echt klaar voor bent.
Helaas moet je echt proberen om mensen iets meer te vertrouwen, wat zeker een moeilijke taak kan zijn! Je hoeft mensen ook nooit meteen alles te vertellen. Probeer eerst om een goede relatie met ze te krijgen, daarna kan je langzaam kleine beetjes vertellen. Maar alleen maar wanneer je ze echt vertrouwd en een goed gevoel over ze hebt! Dan hebben ze een grotere kans om jou te helpen. Máár, als hun te opdringerig gaan doen, lukt het nooit. Opdringerige psychologen en therapeuten zijn bij lange na niet de beste in hun vak.
Ik wens jou heel erg veel succes, en ik hoop echt voor jou dat alles lukt!
Heel veel groetjes van JourneyToAlaska
Heey!
Thnx voor jullie reacties:)
Hi sportfreak, ik heb vaker zelfmoordpogingen ondernomen, mijn moeder is er 1 x van op de hoogte geweest. Toen ik gezeik had op school heeft een maatschappelijk werker van school mijn moeder daarover ingelicht. Thuis vroeg ze of ik echt dood wilde. Ik zei ja. En toen zei ze 'oké, zeg het voortaan gelijk, dan wil ik erbij zijn(als jij er een eind aan gaat maken).' Wtf. Die snapte ik niet.
Idd, door positief denken kom je ver, maar ik ben nu even liever realistisch, voordat ik mezelf weer teleurstel.
Hee Pin!
Doordat ik drukke broertjes heb, mijn moeder vaak weg moet (naar het ziekenhuis, omdat daar een familielid ligt) en omdat ze zelf niet alles aankan moet ik vaak helpen. En ik vind het (meestal) niet erg :)
Ze weet Idd dat het fysiek slecht gaat en dat ik daarvoor onderzoeken heb gehad. Ze is nooit meegeweest en ze vraagt verder ook nooit hoe het gaat. Dus moet ik het vertellen. En dat doe ik meestal niet, omdat ze al genog aan dr hoofd heeft.
Ik vertrouw sommige mensen wel, maar op lange termijn zijn contacten heel moeilijk goed te houden bij mij. Daarom wil ik er liever niet weer aan beginnen.
Heb wel vrienden met wie ik goed kan, maar ook in vriendschappen ben ik meestal degene tegen wie iedereen z'n ding kwijt kan.
Die stemmen geen gedachten en ook niet direct een stem zoals je iemand in real hoort praten. Meer een continue stem (lastig uit te legen wat voor stem) die je dwingt bepaalde dingen te doen of die zegt wie ik ben.
(Ik heb wel een vader, maar die is er nooit)
Beste JourneyToAlaska!
Heb geen last van opdringerige therapeuten ofzo hoor 🙂 gelukkig niet. Ik heb nu al een poosje geen psych of therapie meer. Daar ben ik mee gestopt, puur omdat ik het nut er niet van in zag. Impulsieve actie^^
Ik wil alleen niet leven. Ik faal in alle opzichten.
Normaal gesproken ben ik iemand die altijd maar doorgaat en nooit opgeeft. Ik ben mezelf kwijt
Thnx voor jullie reacties:)
Hi sportfreak, ik heb vaker zelfmoordpogingen ondernomen, mijn moeder is er 1 x van op de hoogte geweest. Toen ik gezeik had op school heeft een maatschappelijk werker van school mijn moeder daarover ingelicht. Thuis vroeg ze of ik echt dood wilde. Ik zei ja. En toen zei ze 'oké, zeg het voortaan gelijk, dan wil ik erbij zijn(als jij er een eind aan gaat maken).' Wtf. Die snapte ik niet.
Idd, door positief denken kom je ver, maar ik ben nu even liever realistisch, voordat ik mezelf weer teleurstel.
Hee Pin!
Doordat ik drukke broertjes heb, mijn moeder vaak weg moet (naar het ziekenhuis, omdat daar een familielid ligt) en omdat ze zelf niet alles aankan moet ik vaak helpen. En ik vind het (meestal) niet erg :)
Ze weet Idd dat het fysiek slecht gaat en dat ik daarvoor onderzoeken heb gehad. Ze is nooit meegeweest en ze vraagt verder ook nooit hoe het gaat. Dus moet ik het vertellen. En dat doe ik meestal niet, omdat ze al genog aan dr hoofd heeft.
Ik vertrouw sommige mensen wel, maar op lange termijn zijn contacten heel moeilijk goed te houden bij mij. Daarom wil ik er liever niet weer aan beginnen.
Heb wel vrienden met wie ik goed kan, maar ook in vriendschappen ben ik meestal degene tegen wie iedereen z'n ding kwijt kan.
Die stemmen geen gedachten en ook niet direct een stem zoals je iemand in real hoort praten. Meer een continue stem (lastig uit te legen wat voor stem) die je dwingt bepaalde dingen te doen of die zegt wie ik ben.
(Ik heb wel een vader, maar die is er nooit)
Beste JourneyToAlaska!
Heb geen last van opdringerige therapeuten ofzo hoor 🙂 gelukkig niet. Ik heb nu al een poosje geen psych of therapie meer. Daar ben ik mee gestopt, puur omdat ik het nut er niet van in zag. Impulsieve actie^^
Ik wil alleen niet leven. Ik faal in alle opzichten.
Normaal gesproken ben ik iemand die altijd maar doorgaat en nooit opgeeft. Ik ben mezelf kwijt
Hey Kikker,
Als het niet echt een stemmetje is, dan is het misschien wel een dwanggedachte? Ik herkende in je verhaal namelijk wat van wat ik ook had en ik heb OCD (Obsessieve Compulsieve Disorder: dwangstoornis). Ik was als de dood dat ik voor de trein zou springen, want ik had een gevoel en drang het te doen en ik was zóóóó bang dat ik eraan zou toegeven. Ik ging alle treinsporen uit de weg en werd bijna panisch als ik een trein hoorde of een plaatje zag. (I know...)
Mijn psychologe vertelde me dat dat een dwanggedachte was. Hoe ik dat moest oplossen? Ik moest er juist heel erg aan denken. Gewoon de hele tijd herhalen in mijn hoofd. Dan werd het minder en draagbaar. Ik geloofde er niks van, maar het hielp wel.
Ik had ook dwanghandelingen, zoals iets aantikken. Ik had dan ook een soort van stemmetjes, maar dat was wel m'n eigen stem. Gedreven door de dwang. Die pushte mij dan die handeling te doen. Ik werd er zo gek van dat ik het dan deed en dan voelde ik me beter. Langzaam moest ik steeds meer en nou ja, je kunt je wel voorstellen hoe dat dan gaat.
Ik zeg niet dat jij dit hebt, maar misschien herken je je er stiekem wel in? Ik ben ook maar aan het meedenken 😃.
Groetjes van Pin
Als het niet echt een stemmetje is, dan is het misschien wel een dwanggedachte? Ik herkende in je verhaal namelijk wat van wat ik ook had en ik heb OCD (Obsessieve Compulsieve Disorder: dwangstoornis). Ik was als de dood dat ik voor de trein zou springen, want ik had een gevoel en drang het te doen en ik was zóóóó bang dat ik eraan zou toegeven. Ik ging alle treinsporen uit de weg en werd bijna panisch als ik een trein hoorde of een plaatje zag. (I know...)
Mijn psychologe vertelde me dat dat een dwanggedachte was. Hoe ik dat moest oplossen? Ik moest er juist heel erg aan denken. Gewoon de hele tijd herhalen in mijn hoofd. Dan werd het minder en draagbaar. Ik geloofde er niks van, maar het hielp wel.
Ik had ook dwanghandelingen, zoals iets aantikken. Ik had dan ook een soort van stemmetjes, maar dat was wel m'n eigen stem. Gedreven door de dwang. Die pushte mij dan die handeling te doen. Ik werd er zo gek van dat ik het dan deed en dan voelde ik me beter. Langzaam moest ik steeds meer en nou ja, je kunt je wel voorstellen hoe dat dan gaat.
Ik zeg niet dat jij dit hebt, maar misschien herken je je er stiekem wel in? Ik ben ook maar aan het meedenken 😃.
Groetjes van Pin
idfk wat er in het hoofd van je moeder omging toen ze zei dat je dood mocht
Ik denk niet dat ze dat meende toch? Wees wel voorzichtig met de realiteit voor dat je het weet word het je fataal
Ik denk niet dat ze dat meende toch? Wees wel voorzichtig met de realiteit voor dat je het weet word het je fataal
Wat was de manier waarop je moede het zei/
daaruit kan je meestal opmaken hoe ze het bedoeld
daaruit kan je meestal opmaken hoe ze het bedoeld
Eey Pin!
Ik heb wel echte stemmen, volgens een psycholoog.
Het zal wel^^
Wat jij zegt herken ik heel erg!
Ik ga proberen die gedachten te herhalen, ben benieuwd of het werkt.
TThnx!
Sportfreak,
Geen idee of ze dat meende..
Ze zei het heel gespannen. Ze zegt wel vaker dingen waarvan ik niet weet hoe serieus ze het bedoelt.
Grtz
Ik heb wel echte stemmen, volgens een psycholoog.
Het zal wel^^
Wat jij zegt herken ik heel erg!
Ik ga proberen die gedachten te herhalen, ben benieuwd of het werkt.
TThnx!
Sportfreak,
Geen idee of ze dat meende..
Ze zei het heel gespannen. Ze zegt wel vaker dingen waarvan ik niet weet hoe serieus ze het bedoelt.
Grtz
(Als je het gaat proberen, doe dat dan wel eerst op een veilige plek. Ik moest het doen op de fiets omdat het daar erg werd, maar ik knalde 1x tegen een boom, reed 2x de bosjes in en bijna aangereden. Niet overal handig dus. ^.^)
Ok
Deed je het in je 1tje of was er iemand bij?
Deed je het in je 1tje of was er iemand bij?
Alleen. Het zit in je hoofd. Je moet gwn de hele tijd het achter elkaar opzeggen. Als je het wilt kan je er iemand bij houden als je het eng vindt, maar dat hoeft niet perse.
Je bent absoluut geen zwakkeling want anders was je niet zo moedig geweest om dit verhaal met ons allen te delen. Het controleren van emoties kan idd erg zwaar & moeilijk z'n als je niet weet hiermee om te gaan, ik kan je van advies voorzien mocht je daar eventueel interesse voor tonen. Luister ik wil dus never nooit niet dat je zelfmoord gaat plegen, het enige dat ik wil is dat je happy bent dus mag ik je helpen?
Jason
Jason
Eey Jason,
Tis meer wanhoop dan moed, kan ik je vertellen.
Ben benieuwd naar je advies =D
Grtz Kikker
Tis meer wanhoop dan moed, kan ik je vertellen.
Ben benieuwd naar je advies =D
Grtz Kikker
hey ik wil even zeggen dat ik je begrijp ik heb zelf cvs en mijn familie vindt het heel erg irritant
maar ik wil even zeggen dat ik weet hoe je je voelt (…)
GR phemya
Bericht aangepast door De Kindertelefoon in verband met regel 6
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
