Heyy...
Ten eerste wens ik je echt heel veel sterkte met je opa en je moeder...
Heyy,
Ik ben ….. en 14 jaar oud. ik heb een moeder en een vader allebei nog samen en een klein zusje. We hebben ook een teckel en een normaal leven.
Tot een maand ongeveer geleden was er vrij weinig meer aan de hand in mijn leven. Gwn de dagelijkse dingetjes zoals drama met je ex enz je begrijpt t wel.
Ik wist dat er iets was met mn opa want hij viel opeens veel af en droeg vreemde kousen. Dus ik zat thuis op de bank minding my own buisness. En mijn ouders kwamen samen thuis wat heel vreemd was want ze komen nooit samen thuis. Ik was bang en mn moeder huilde. Ze vertelde met tranen in dr ogen dat er in het ziekenhuis kanker bij mijn opa is gevonden. Ik kon het me niet goed beseffen en nog steeds eig niet zo. ik vond het heel erg voor mn moeder en ik knuffelde haar. Ik durfde niet te zeggen alles komt goed, omdat ik dat niet wist.
ok dit moet echt vreselijk zijn voor jullie...
Een week later was ik weer thuis. Mijn moeder was al een aantal weken af en toe naar de dokter en het ziekenhuis geweest voor een onsteking bij haar borst. Ze hadden bij de eerste afspraak al gezegd dat bet geen kanker zou zijn. Dus we waten allemaal heel opgelucht. Ik zat weer op de bank op instagram ofz. En mijn ouders kwamen weer samen thuis wat nog steeds niet normaal was. Dus ik werd bang en onzeker. Ze zeiden in het begin niks. Ik dacht dat er iets met opa was want mn moeder was aan het huilen. Tot ze de moed kreeg om ons te vertellen dat er bij haar borstkanker was geconstateerd. ook dat kon en kan ik me nog steeds niet goed beseffen.
Mijn moeder heeft ook borstkanker gehad toen ik 1 of 2 was. Haar borsten zijn geamputeerd en later is het met plastische chirurgie ofzo weer mooi gemaakt. Op best veel littekens na is ze weer helemaal de oude.
Het is nu iets langer dan een maand geleden dat dit is gebeurt. M’n moeder heeft inmiddels al veel gehuild. Al veel kaarten gekregen. Veel mensen over de vloer gehad om haar beterschap te wensen. Het is heel raar en vreemd. Want ik probeer het te ontkennen of zoiets. Ik wil/kan het me niet beseffen wat er aan de hand is. Dan zie je je moeder met een sjaal om haar hoofd door het huis lopen en je voelt je naar, omdat ik weet hoeveel ze van dr haar hield. En morgen is het gewoon weg.
Wel fijn dat er zo veel mensen zijn die aan jullie denken. Je hoeft het niet te ontkennen hoor. Het is ook heel raar en moeilijk.
mijn opa was een paar dagen geleden nadat hij al een operatie had gehad naar de spoedeisende hulp gebracht. Hij had namelijk last van trillingen. Dit gebeurde op de dag dat we thuiskwamen van vakantie. We zaten in een restaurant en mijn oma belde. Mijn oma vertelde wat er was gebeurt en mijn moeder vertelde het ons. Ze bleef maar het woord spieralisch gebruiken. Dat zijn symptonen spieralisch voorkwamen. Ze ging weer huilen.
weet je wat spieralisch ofzo betekend?
Toen we nog weg waren op vakantie was ik boos geworsen op mijn moeder. Dat wij wel naar het toilletgebouw moesten en zij niet (omdat als zij besmet raakt met corona ze een probleem heeft want haar weerstand gaat achteruit door de chemo) ik rende hierna de camper uit nadat mijn vader heel boos op me was geworden. Hij rende achter me aan en schreeuwde dingen als dat als ze niet oplette ze dood zo gaan en al dat soort dingen. Ik ben op het toillet gaan zitten huilen daarna. Later zei mn vader sorry maar ol zie nog steeds zijn boze rode gezicht en mijn huilende moeder voor me. En ik heb nog steeds spijt
je weet zelf ook dat je moeder er niks aan kan doen dat ze niet naar het toiletgebouw kan. Maar je zit in de puberteit en je wordt snel geïrriteerd. Vergeet niet dat het voor je vader ook heel moeilijk is omdat het wel z'n vrouw is die kanker heeft. Huilen is niet erg. Gooi alles er gewoon uit. Misschien kan je ook sorry zeggen tegen je ouders?
ik voel me zo naar want ik weet niet met wie ik moet praten hierover. Ik weet niet hoe ik ze kan helpen. Ik wil zo graag dat het weer normaal word maar niks dat normaal voor mij was is er nu. Heeft iemand ook een familielid met kanker waar die heel veel van houd of eie heeft dat gehad. Hoe hebben jullie dit gedaan?
heb je vrienden ofzo waar je mee wilt praten? Ik weet zeker dat ze naar je willen luisteren. Verder kan je behalve er zijn voor je ouders en je opa niet zoveel doen... zoals ik al zei heeft me moeder ook borstkankergehad maar ik was. Toen nog te klein om me er iets van te herinneren. Het spijt me als ik je niet heb kunnen helpen, ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen.
xxx …..
superveel sterkte en ik duim echt voor jullie allemaal dat het allemaal goed komt. Stay strong 
Groetjes Amélie 
Hey,
Ten eerste sterkte en beterschap!
Ik zou hier wel over praten met mensen , ookal is dat moeilijk het helpt wel.
Om op je vraag terug te komen of ik een familielid heb /gehad die ook kanker had.
Ja, ik ken een hele hoop mensen die het hebben, zal ik het zo zeggen , het lijkt wel erfelijk bij ons in de familie. Mijn oma heeft het gehad, mijn tante heeft het gehad , mijn andere tante heeft het, mijn oom heeft het gehad, mijn andere oom heeft het gehad,mijn opa heeft het gehad , alles zussen van mijn oma op 1 na hebben ook het gehad en 2 van haar broers hebben het gehad, bij veel van die mensen is /was het de tweede keer , net als mijn andere tante die ik nog niet heb gezegd, ze heeft 8 jaar gevochten en is onder bij zijn van vrienden en familie rustig in een diepe slaap overleden. Een goede vriend van mij die nu 15 is heeft het 2 x gehad, hij is nu clean, maar hij moet wel elk half jaar op controle. Ik ken nog in totaal 8 familieleden die eraan zijn overleden daar aan.
Wat ik wil zeggen. Gebruik niet de manier waarop ik in eerste instantie heb gedaan, namelijk, niks zeggen en niks doen, het wegstoppen etc. Doe dat niet! Praat er over, ga met die mensen als het het toelaat leuke dingen doen. Ik neem aan dat ze beide een gemo kuur krijgen. Daar worden ze heel erg moe van,maar dat wist je denk ik al. Ik weet ook niet in hoeverre het is etc.
Wat ik kan zeggen is praat er over, hoe je je voelt , en wat je van elles vind.
Ik wens je vast heel veel sterkte en beterschap.
Groetjes Gebruiker c
Heyy
Jah, dat soort dingen zijn altijd moeilijk om over te praten. Toch is het goed dat je dat wel doet. Het is niet aangenaam , zeker niet, maar het helpt wel.
Wat je kunt doen; je ouders een beetje helpen met het huishouden zodat je moeder veel kan slapen, slaap is namelijk de beste medicatie tegen kanker, heb ik altijd gehoord. Probeer dus bv zelf de tafel af te ruimen, af te wassen,... dat soort dingen zodat je moeder dat niet moet doen. Buiten dat denk ik niet dat je veel kunt doen. Je kunt je moeder niet helpen met genezen, zo werkt het jammer genoeg niet.
Een jaar of 10 geleden had mijn oma ook kanker. Ik herinner me er vrijwel niets meer van. Sinds ze genezen is praten we er vrijwel niet over. Ik weet wel nog dat mijn mama toen vooral het huishouden deed.
Veel kun jij vgm niet echt doen, niet om je ouders te helpen.
Je kunt wel jezelf helpen door erover te praten. Je kunt bellen en chatten met de kindertelefoon. Dit is zeker een aanrader. Je verhaal eens kwijt kunnen doet echt veel! Stop het niet weg, het is logisch dat je het moeilijk hebt met dat soort dingen.
Veel sterkte, voor iedereen in je familie!
Ik denk dat ik een beetje laat ben in dit gesprek,
ten eerste wens ik je veel beterschap. Ik kan meeleven met hoe je je voelt. Ik hoorde deze week dat mijn moeder longkanker heeft met uitzaaiingen. We zijn er best laat bij. Ik snap het ook niet, want mijn moeder rookt niet en leeft best wel gezond. Ik dacht in het begin dat het een droom was. Dat ik op ieder moment wakker kan worden.
ik weet ook eigenlijk niet hoe ik mij moet voelen. Het begon met wat rugpijn bij mijn moeder. We gingen eerst naar de huisarts en werden toen naar de fysiotherapeut gestuurd. Ik voel me enorm schuldig want ik dacht soms wel eens van: hee mam stel je niet zo aan. En dan wordt ik ook erg verdrietig . Ik ben ook erg bang, wat dan als mijn moeder er dan niet meer is? Ik probeer er hoop in te houden. Ook help ik mijn moeder met klusjes in huis en geef ik haar extra veel knuffels. Dan voelt het toch nog alsof ik haar help.
heel veel sterkte!!
heyy,
ik ben waarschijnlijk heel laat met een reactie maar als eerste heel veel sterkte met je moeder en opa.
verder weet ik precies hoe je je voelt. mijn vader heeft nu voor de 3de keer kanker. en ja ik weet het, it sucks. maar mijn tip is om veel met ze te praten, en vaak juist over dit onderwerp. het is misschien lastig maar ik heb 8 jaar niks erover gevraagd en ineens kwam toen alles voor de klas bij een presentatie eruit, mijn lichaam kon het niet meer aan en ik ging ineens huilen, uit het niets. dus praat erover en als dat lastig is met je familie dan zijn er altijd heel veel mensen die daarvoor zijn opgeleid. ze hebben mij ook heel goed geholpen. nu nog steeds. maar ga het echt niet voor jezelf houden en het is verleidelijk om dan te zeggen nee, het gaat wel en ik hoef er niet over te praten, maar dan moet je het juist meer. en ja it sucks, heel erg. maar ben daar voor je familie. en je zult er geen spijt van krijgen ook al doet het vreselijk pijn. en als je toch echt niet met mensen erover wil praten raad ik je aan(wat ik ook doe) maak op je laptop of telefoon of in een boekje, een soort dagboek aan voor puur en alleen kanker. schrijf daar alles in over hoe het voelt voor jou, schelt erin, schelt iedereen helemaal kapot, maar zet er ook je tranen in en alles over hoe jij erover denkt. zo krijg je alle gevoelens die erover spelen eruit maar weet niemand ze. en als dat nog steeds niet helpt, sla dan heel hard tegen een kussen en dan komt het altijd goed 
. pak een knuffel of kussen die je heel lelijk vind of juist heel leuk en gebruik die voortaan om al je woede naar te uiten. serieus probeer het.
veel sterkte en succes,
xxx
Heyy, ik heb vandaag ook te horen gekregen dat mijn moeder borstkanker heeft, ze heeft hiervoor 3 jaar een burnout gehad en ze begon net weer op te knappen.. je bent zeker niet alleen! Er zijn altijd mensen om mee te praten. Op een dag is alles weer normaal
Heel erg veel sterke!
Tegenwoordig is de kans groot dat je beter wordt als je kanker krijgt, dus ik hoop dat het goed afloopt.
