Skip to main content

HeeyHeey, Ik ben een meisje met best wel veel problemen. Niet van dat ik depressief ofs, nee andere problemen. Ik struggle teveel met mezelf. Ik ben altijd degene die mensen blij maakt maar ze vragen nooit eens hoe het nou echt met me gaat.

Hier, op dit forum heb ik het gevoel dat dit de enige plek is waar ik al mijn gevoelens kan uiten, puur omdat mensen je niet kennen, weten wie je bent of hoe je eruit ziet.

Het gaat vooral om thuis. Ik woon samen met mijn Moeder, Vader en mijn zusje. 

MIjn ouders maken veel ruzie en met veel bedoel ik ook echt echt veel. Dit komt omdat mn ouders allebei niet nadenken zegmaar, ja dit klinkt heel raar maar er  komt een voorbeeld.

Als mijn vader iets normaals zegt van; ‘Betaal jij dat nog even?’ dan reageert mijn moeder zeer heftig. Ze haalt er altijd allemaal extra dingen bij die onnodig zijn. Zoals: “Ja je bent altijd laat uit je werk “ etc. Mijn vader maakt dan altijd hele nare opmerkingen en doet alsof hij superieur is. Ik heb het hem al meerdere malen verteld maar hij doet er niks aan.

Mijn moeder roept altijd; ‘Ik zoek wel een ander huis!’ ‘Ik ga echt bij je weg hoor ik ben hier klaarmee.

Op die ruzie's? Daar reageer ik nieteens meer op, ik zit er gewoon gevoelloos bij en zeg niks, omdat ik weet dat het altijd weer hetzelfde liedje is. Maar het hoopt zich wel steeds meer op in mij en soms savonds explodeert die ophoping. 

HIj hoeft niet te exploderen als iemand gewoon aan me vraagt hoe het gaat en hoe het thuis gaat. 

Ik ben heel bang dat ze gaan scheiden, dat zou ik ook echt niet willen aangezien het me heel raar lijkt om mijn ouders met iemand anders te zien. 

Maar ik denk dat ze het echt niet meer lang gaan volhouden, ik heb het gevoel dat ze alleen maar bij elkaar zijn vanwege mij en mijn zusje.. 

 

Nou dit was weer mijn verhaaltje ;0. Maak je hetzelfde mee en hoe vang jij het op? Laat het me weten. 

 

xoxo

Hoi

 

Wat jammer dat je je in een onprettige thuissituatie bevindt. Niet fijn dat het er regelmatig gespannen aan toe gaat, en dat er je daarnaast zelden gevraagd wordt hoe het met je gaat. 

 

Als je bedenkingen hebt rond je thuissituatie, lijkt het me verstandig om deze met (een van) je ouders te bespreken. Je ouders zouden je duidelijkheid kunnen bieden, zodat jij een beter beeld kan krijgen van wat er zoal gaande is. Bespreek je deze situatie weleens met je zusje?

 

Ook als er aan jou niet uitdrukkelijk gevraagd wordt of het goed gaat, mag je initiatief nemen tot een gesprek. Als je iemand in gedachten hebt waar je je hart graag bij zou luchten, zou je deze persoon hier rond gerust kunnen benaderen. 

 

Mijn ouders besloten twee jaar geleden om te scheiden. Het duurde enkele maanden tot mijn vader een eigen plek vond om te verblijven, en toen hij die vond, bleven mijn moeder en ik in het huis wonen waar we oorspronkelijk met z’n allen woonden. Persoonlijk had ik niet zo’n last van de scheiding, met mijn vader kon ik het sowieso niet goed vinden, maar uiteraard zijn spanningen en ingewikkelde gezinssituaties niet fijn. Mijn moeder spreekt daarbij de laatste tijd regelmatig af met een aardige man, wat ik haar absoluut toewens, terwijl mijn vader eerder op zichzelf blijft. 

 

Groetjes

Kenshin


Reageer