Is het mogelijk om een nieuw leven te leiden? Dat is iets wat dagelijks door mijn hoofd speelt. Onlangs heb ik een afschuwelijke uitbarsting van een van mijn dierbaren moeten meemaken, waarbij ik beschuldigd werd van verschillende zaken, zelfs van zaken waarin ik mezelf niet eens herkende. Dit heeft mijn hart gebroken, vooral omdat deze dierbare persoon mij 17 jaar geleden op deze wereld heeft gezet. Dagen later zijn er geen woorden meer uitgewisseld. Langzaam begin je je ongelukkig te voelen in je eigen huis. Voortdurend spelen gedachten door je hoofd om je spullen te pakken en ergens ver weg te vertrekken. 
Ik houd mijn naam liever anoniem om privéredenen. Langzaam begin ik me hulpeloos te voelen. Ik weet gewoon niet meer wat ik het beste kan doen. Ik wil vertrekken, alles en iedereen achterlaten, maar ik ben nog minderjarig. Ik ben momenteel werkloos en heb onlangs het contact verbroken met veel vrienden en kennissen. Als ik nu de kans zou grijpen om te vertrekken, heb ik geen idee waar ik naartoe zou kunnen gaan. Hoe makkelijk het ook klinkt, het achterlaten van dierbaren is iets wat je niet snel wilt doen. Maar je begint te merken dat je opties langzaam maar zeker afnemen. Wat als het zou lukken? Wat als het echt mogelijk is om alles achter te laten en een nieuw leven te beginnen? Een leven waar niemand je kent, waar je gewoon ergens een plekje kunt huren om tot rust te komen en een nieuwe identiteit kunt opbouwen. 
Dit zijn moeilijke beslissingen waar ik als minderjarige mee worstel. Op dit moment voel ik me erg verloren en weet ik niet welke stappen ik moet nemen. Daarom zou ik graag jullie mening en advies willen vragen. Als iemand ervaring heeft met vergelijkbare situaties of suggesties heeft, zou ik het enorm waarderen als je die met mij zou willen delen. Alle hulp en steun zijn welkom. 
