Hi, ik ben een meisje van 17 en een tijd terug ging het niet goed met me: ik sneed mezelf en ik was suïcidaal. Nu heb ik iets beseft en ik vraag me af of dit normaal is of niet.
Voordat ik mezelf voor de eerste keer sneed, had ik al wel wat problemen (de meeste problemen kwamen echter nadat ik was begonnen met mezelf snijden). Ik was daardoor ook depressief, maar ik had nooit neigingen om aan zelfbeschadiging te doen. Het was toen ik erachter kwam dat mijn beste vriendin suïcidaal was dat ik begon met mezelf snijden.
Ik ben toen later redelijk uit de put gekomen, maar ik ben toen ook een keer teruggevallen met snijden. Dat was toen ik erachter kwam dat een andere vriendin van mij suïcidaal was en was begonnen met haarzelf snijden.
Het is dus basically zo dat ik vaak problemen had en het niet goed met me ging, maar dat de directe oorzaak van de zelfbeschadiging was dat het niet goed ging met een ander.
Nu heb ik weer een vriendin waar het niet goed mee gaat. Ongeveer twee weken geleden was er iets naars gebeurd in mijn familie waar ik best wel overstuur van was, en toen ik ook nog erachter kwam dat het heel slecht ging met mijn vriendin had ik weer een hele sterke neiging om mezelf te snijden.
Als ik denk aan dat het niet goed gaat met die vriendin, word ik direct echt kotsmisselijk en krijg ik buikpijn. Toen ze een keer het eerste uur niet op school was raakte ik gelijk zo erg in paniek dat ik heb zitten janken bij de toiletten.
Het is bij mij dus zo dat als het slecht gaat met iemand waar ik om geef en diegene zichzelf beschadigd, ik me daar constant zó slecht en misselijk over voel dat ik soms zelf ga snijden (of neigingen heb om terug te vallen). Ik schaam me hier best wel voor en ik vraag me dan ook af of ik de enige ben die daar zo op kan reageren, en of dit dus een normale reactie is.
