Hey al van jongs af aan hebben mijn ouders nooit goed geleerd mij warmte te geven, of geduld te hebben voor me of naar me kunnen luisteren. Dat kunnen ze gewoon niet. Van jongs af aan krijg ik ook een hele hoop commentaar op me van ze. Kan dit een goede aanleiding/reden zijn dat ik heeeel erg gehecht kan raken aan andere volwassenen buiten mijn familie die me deze warmte, liefde, bewondering en geduld etc wel kunnen geven? Is dit gek? En ook als we het even los bekijken van de relatie tussen mij en mijn ouders.... is het dan juist gek? Ik hoop het niet.
Herkent iemand dit misschien? Of ben ik de enige die gehecht raakt aan volwassenen (maakt niet uit wie) buiten de familie (niet vaak maar is me dus wel eens gebeurt)? Want ik ben daar soms zo bang voor dat ik als enige dat gekke heb en dan schaam ik me er heel erg voor.
Bladzijde 1 / 1
Hey,
Schaam je nergens voor! Het zorgt voor stress en is geen goed gevoel. Het gevoel heb je om risico's te voorkomen. Je moet niet te veel met onbekende mensen meegaan. Daar moet je mee uitkijken. Als ze niks verkeerds bij je doen, is het prima.
Het is niet gek om volwassen vrienden te hebben en je relatie met je ouders is een oorzaak. Dat maakt het logisch en je hoeft je daarom niet te schamen.
Mochten je ouders je verwaarlozen, dan kun je contact opnemen met de KinderTelefoon, VeiligThuis of een vertrouwenspersoon op school, bijvoorbeeld je mentor.
Groetjes,
Een Persoon Zonder Naam
Schaam je nergens voor! Het zorgt voor stress en is geen goed gevoel. Het gevoel heb je om risico's te voorkomen. Je moet niet te veel met onbekende mensen meegaan. Daar moet je mee uitkijken. Als ze niks verkeerds bij je doen, is het prima.
Het is niet gek om volwassen vrienden te hebben en je relatie met je ouders is een oorzaak. Dat maakt het logisch en je hoeft je daarom niet te schamen.
Mochten je ouders je verwaarlozen, dan kun je contact opnemen met de KinderTelefoon, VeiligThuis of een vertrouwenspersoon op school, bijvoorbeeld je mentor.
Groetjes,
Een Persoon Zonder Naam
Dank je wel! Nee het zijn zeker geen onbekenden! Ik bedoel meer mensen als een mentor/leraar of een psycholoog. Die je dan wel al lang kent. Zoiets bijv. En daar schaam ik me voor!
Nee, hoor, die mensen zijn er juist om een goede band mee te hebben!
Hoi
Het is heel normaal om een zekere nood aan affectie te hebben. Aan personen die je deze affectie bieden, hecht je veel waarde. Dat hechten lijkt me een vrij natuurlijke reactie, en ik ben blij om te horen dat je in je omgeving bij mensen terecht kan die je steun bieden.
Groetjes
Kenshin
Het is heel normaal om een zekere nood aan affectie te hebben. Aan personen die je deze affectie bieden, hecht je veel waarde. Dat hechten lijkt me een vrij natuurlijke reactie, en ik ben blij om te horen dat je in je omgeving bij mensen terecht kan die je steun bieden.
Groetjes
Kenshin
Ah bedankt, fijn om te horen 🙂 niet meer helaas, maar kon ik wel idd.
Hey voor mij is het enorm herkenbaar. Mijn ouders hadden namelijk hetzelfde. Ik heb ondertussen de emotionele gevoelens van een baksteen. Het is helemaal niet erg dat je je meer hecht aan andere ouders. Ik heb hetzelfde met de ouders van mn vriendje. Ik ben hier een stuk hechter mee dan met mijn eigen ouders. En je hoeft je er zekers niet voor te schamen. Good luck
xx
anoniem
xx
anoniem
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
