Skip to main content
Heyy,

Ik ben een meisje van 15 jaar .

zit nu in mijn examenjaar.

Ik heb leuke ouders en een mooi huis.

eigenlijk heb ik het ''perfecte'' leven voor een 15 jarige.



Maar ik voel me zo vaak leeg en verdrietig.

het voelt het leven geen nut heeft.

het is zo saai en ik kan nooit doen wat ik zou willen omdat ik moet werken.

Dan bedoel ik werken als ik heb gestudeerd om mijn salaris te krijgen en te overleven.

heet lijkt of niemand (buiten om mijn ouders,opa/oma en mijn 2 beste vriendinnen die ver van me vandaan wonen) niemand me mag.

het lijkt of ik iedereen teleurstel en of ik niets waard ben.

school lijd eronder omdat ik niet meer kan leren.

het voelt nutteloos.

dus ik moet denk al dit jaar over doen maarja...



Dus ik keek of ik misschien last had van een depressie omdat ik het gevoel al 3 maanden heb.

Maar toen kwam ik erachter dat ik ook nog vaak blij/gelukkig ben dus een depressie kan het niet zijn.

maar soms lijkt de dood beter als dit.

niet dat ik vanplan ben on zelfmoord te plegen maar je snap me.



ik twijfelde lang om dit de typen.

maar mijn vraag is is dit normaal of moet ik me zorgen gaan maken.

ben niet vanplan m met mijn ouders of school te praten.

school vertrouw ik niet en mijn ouders zou ik pijn doen.

ze vragen nu al te vaak uit bezorgheid of het gaat.



ik hoop dat iemand mij duidelijkheid kan geven.

of dit maar een puber fase is of niet.



xoxo M
Hey,



wat vervelend voor je.



ik twijfelde lang om dit de typen.




Goed dat je het toch gedaan hebt.





Maar ik voel me zo vaak leeg en verdrietig.




Ga leuke dingen doen, als dit niet kan vanwege werk of iets anders. Stop daar dan mee, je kan altijd nog werken. Maar een heel jaar verspillen omdat je je down voelt is zonden.





het voelt het leven geen nut heeft.




Wat is nou het nut van het leven? Je moet het zelf nut geven!





maar mijn vraag is is dit normaal of moet ik me zorgen gaan maken.




Ik kan moeilijk oordelen of dit normaal is, aangezien mijn leven zeker niet normaal is. Maar ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken. Het komt tegenwoordig heel vaak voor. Probeer je vooral op de goede dingen te focussen.





ben niet vanplan m met mijn ouders of school te praten.

school vertrouw ik niet en mijn ouders zou ik pijn doen.




Er zijn genoeg andere mensen om mee te praten, zoals vriend(in), familielid, kennissen, huisarts, ook kun je voor een gesprek altijd terecht bij de kindertelefoon.





ik hoop dat iemand mij duidelijkheid kan geven.

of dit maar een puber fase is of niet.




Of het een fase is weet ik niet, maar ik hoop dat je hier wel iets aan hebt.





Sterkte!
Ik heb dit zelf ook veel. Mij helpt het om voor wat afwisseling te zorgen. Via hier mensen tips geven, naar buiten de natuur in, met dieren bezig zijn, verdiepen op schoolwerk en zorgen dat ik constant nieuwe dingen leer. Mensen hebben uitdaging nodig, anders gaan we over negatieve dingen nadenken en gaan we ons nutteloos voelen. Maar in de huidige wereld word heel veel voor ons gedaan waardoor we onze eigen uitdagingen moeten zoeken of creƫren.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

Reageer