Skip to main content

hoi, ik had toen ik net 13 was een vriendje , hij was super lief alleen er kwam veel ruzie en drama bij kijken dus zijn we op een gegeven moment uit elkaar gegaan . na een week besefte we eigenlijk dat we elkaar miste en zouden we gaan afspreken om het uit te praten en weer “verkering” te krijgen om het maar zo te zeggen.

het was nog voordat school begon en we waren in een bos en we begonnen heftig te zoenen maar dat vond ik nog niet zo gek, alleen later begon hij aan mijn billen te zitten en daarna ging hij in mijn broek en ondergoed. ik durfde niet te zeggen dat ik het echt niet chill vond ookal vroeg hij het wel, maar ik kon niks anders zeggen dan ” ja hoor” ookal stond ik te huilen. daarna draaide hij mij om en begon hij aan mijn borsten te voelen en vroeg weer “vind je dit goed” maar ik kon geen nee zeggen want ik bevroor. even later ging z’n hand omlaag en toen kon ik dat nog weg duwen en toen was het ook klaar, want we moesten naar school. ik had op dat moment niet door wat dat met me zou doen want nu 3,5 jaar later zit ik er nog steeds mee. 

nu is alleen m’n vraag is dit aanranding want hij heeft t echt wel vaak gevraagd alleen durfde ik geen nee te zeggen…

 

xx L

Heyy 

Wat vervelend dat je hier nog steeds mee zit,

Ik zie dit zeker als aanranding. Dat je geen nee durfde te zeggen  maakt het niet oke wat hij had gedaan, goede communicatie is erg belangrijk. Het feit dat je moest huilen maar hij toch doorging zegt al genoeg. Dat had niet mogen gebeuren, ik hoop dat je er minder last van zal hebben, en onthoud heel goed dat niks van wat er gebeurde jouw fout was,

Veel liefs Sillie78💕


Wat erg voor jou! Ja dit is aanranding hij moet wel doorgehad hebben als je het niet wil als je weent. Verbreek contact met hem


Hoi, ik denk dat als jij het zo ervaren hebt, het inderdaad te ver ging. Het was ongewenst en jij wou eigenlijk niet. Je zei "ja" onder druk van de situatie denk ik. En hij had zich moeten beheersen natuurlijk. Moeilijk is natuurlijk dat hij dat waarschijnlijk anders heeft gezien en misschien niet door had dat hij te ver ging. Eigenlijk kan er achteraf van alles over gezegd worden en verklaringen worden gezocht, maar ondertussen zit jij er maar mee en dat is het ergste. Hij had dat niet zo mogen doen. Ook al zeg jij ja maar het was gewoon niet gepast en ging te ver en  onder druk. Ik denk dat je er over zou kunnen praten, je ervaring met iemand delen. Je gevoelens verwerken. En eens bedenken wat je zou willen richting hem. Alhoewel de tijd natuurlijk door is gegaan. Wil je dat hij het weet en er van leert alsnog, misschien een excuus of straf? Of zie je hem nooit meer en kun je dan misschien je ervaringen bespreken met iemand zodat je het een plek geeft. Ik noem maar een paar dingen. Ik vind je verhaal daarnaast ook een leerpunt voor ons jongens. Ja betekent niet meteen ja op alles en laat je meisje zelf aangeven wat ze wil, wees lief en laat haar beslissen. Zo doe ik het eig altijd al en nu ik jouw ervaring lees ben ik blij dat ik mij altijd 'ondergeschikt' opstel. Dat kan dan ook nog een klein plusje uit jouw ervaring zijn, dat mensen er van leren. Maar vooral, probeer erover te praten met iemand die je het juiste advies kan geven en je helpt met dit een plaats te geven. Kindertelefoon bellen is bv een mooie eerste stap! En tot slot: jou is niets te verwijten, je kon hier niets aan doen, het overkwam je, overdonderde jou en je hebt echt nergens schuld aan. Hij zat fout, hij ging veel te ver. Sorry voor mijn lange reactie en heel veel sterkte! 

Groetjes liefs Tartan X 


Reageer