Hallo allemaal
Als je mn vorige topic hebt gelezen weet je dat mn ouders een zelfmoordbrief van mij hebben gelezen. Doordat ik zelf niet naar de huisarts wou heeft mn moeder gevraagd of zij naar mij wou komen en dat heeft ze gedaan. Ik vond het vreselijk maar goed. Ze heeft gezegd dat ze een psycholoog voor me ging zoeken en at heeft ze gedaan.
Ik heb morgenochtend samen met mn ouders een intake gesprek. Ik heb er helemaal geen zin in ook omdat mn ouders erbij zijn en ik wil hun er het liefst buiten houden, ik heb nooit een goede band met hun gehad en we vertellen ook geen persoonlijke digen tegen elkaar dus ik hoop niet dat die psychologen van mij verwachten dat ik alles ga vertellen over mezelf terwijl mn ouders erbij zijn.
Het gesprek (of eigenlijk de gesprekken) duren 2,5 uur dus dat is volgens mij best lang. We hebben eerst met zn 6en een gesprek (mn ouders, ik en 3 psychologen) en daarna mn ouders met een psycholoog en ik met een psycholoog. Daarna gaan de psychologen overleggen en daarna krijgen we het behandelplan of hoe dat ook heet.
Ik heb er echt geen zin in. Ik hoop maar dat het helpt.
Bye, Lexy
Bladzijde 1 / 1
Hey,
Ze weten best dat niet iedereen even open over alles is wanneer (1 vd) ouders bij zo'n gesprek is. Daarom nemen ze jou en je ouders ook op een gegeven moment apart, zoals je al aangaf. Tijdens dat moment kun je de dingen vertellen die je niet met je ouders wil delen.
Als er tijdens het gezamenlijke deel iets wordt gevraagd waarvan je niet wil dat je ouders het weten, kun je dat gewoon aangeven. Dan breng je het ter sprak bij het individuele gedeelte. Als je je onder druk gezet voelt, kun je des noods liegen en dit ook weer rechtzetten tijdens het individuele gesprek (heb ik wel eens gedaan, was geen probleem).
Je hebt er geen zin in. Alleen niet in dit gesprek of in therapie in het algemeen? Waarom niet? Denk je niet dat het juist fijn is dat je nu hulp krijgt? Dat je in vertrouwen kan spreken over de dingen die je dwars zitten. Dat je je beter kan gaan voelen...
Succes met het gesprek!
Gr. Pin
Ze weten best dat niet iedereen even open over alles is wanneer (1 vd) ouders bij zo'n gesprek is. Daarom nemen ze jou en je ouders ook op een gegeven moment apart, zoals je al aangaf. Tijdens dat moment kun je de dingen vertellen die je niet met je ouders wil delen.
Als er tijdens het gezamenlijke deel iets wordt gevraagd waarvan je niet wil dat je ouders het weten, kun je dat gewoon aangeven. Dan breng je het ter sprak bij het individuele gedeelte. Als je je onder druk gezet voelt, kun je des noods liegen en dit ook weer rechtzetten tijdens het individuele gesprek (heb ik wel eens gedaan, was geen probleem).
Je hebt er geen zin in. Alleen niet in dit gesprek of in therapie in het algemeen? Waarom niet? Denk je niet dat het juist fijn is dat je nu hulp krijgt? Dat je in vertrouwen kan spreken over de dingen die je dwars zitten. Dat je je beter kan gaan voelen...
Succes met het gesprek!
Gr. Pin
Hoi Pin
Dankje voor je reactie
Dat liegen is wel een goed idee ik zal het onthouden.
Ik heb vooral geen zin in dit gesprek omdat mn ouders er ook bij zijn en er zijn 3 psychologen en dan is alle aandacht op mij gericht en dat haat ik. In de therapie heb ik ook niet zoveel zin maar aan de andere kant kan ik wel mn problemen kwijt en als het helpt is dit het misschien waard.
Dankje
Dankje voor je reactie
Dat liegen is wel een goed idee ik zal het onthouden.
Ik heb vooral geen zin in dit gesprek omdat mn ouders er ook bij zijn en er zijn 3 psychologen en dan is alle aandacht op mij gericht en dat haat ik. In de therapie heb ik ook niet zoveel zin maar aan de andere kant kan ik wel mn problemen kwijt en als het helpt is dit het misschien waard.
Succes met het gesprek
Dankje
Hey,
Dat snap ik wel ja. Dat is niet hel relaxed. Ik kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat het meevalt en dat je ermee geholpen bent.
Laat je weten hoe het gesprek is gegaan?
Gr. Pin
Dat snap ik wel ja. Dat is niet hel relaxed. Ik kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat het meevalt en dat je ermee geholpen bent.
Laat je weten hoe het gesprek is gegaan?
Gr. Pin
Hoi
Het gesprek ging beter dan ik dacht dat het zou gaan.
Hey gezamelijke gesprek was vooral een beetje globaal over waarom enzo. Het een op een gesprek met de psychiater ging ook goed. Daarna moesten we even wachten. Daarna kregen we het plan. Ik ga vanaf september met een psycholoog praten, in het begin elle week en daarna steeds wat minder als het goed gaat. En ik ga na een tijdje oof met een bewegingstherapeut (of hoe dat ook heet) oefenen. En als de gesprekken goed gaan dan gaan we waarschijnlijk ook gesprekken doen met mn ouders erbij, maar daar heb ik niet zo veel zin in
.
Maar goed, ze zeiden ook dat ik een depressievestoornis heb, en dat ik geen medicijnen nodig heb.
Ik had nooit gedacht dat mn problemen zo heftig waren want ik krijg ook voorrang op de wachtlijst van die psycholoog.
Ik hoop dat die gesprekken gaan helpen.
Ik zou het ook wel aan mn beste vriendin willen vertellen, zij heeft ook het een en ander mee gemaakt dus ze zal me wel begrijpen, maar ik durf het niet echt te vertellen en ik ben ook bang dat ik haar lastig val ofzo met mijn problemen.
Liefs Lexy
Het gesprek ging beter dan ik dacht dat het zou gaan.
Hey gezamelijke gesprek was vooral een beetje globaal over waarom enzo. Het een op een gesprek met de psychiater ging ook goed. Daarna moesten we even wachten. Daarna kregen we het plan. Ik ga vanaf september met een psycholoog praten, in het begin elle week en daarna steeds wat minder als het goed gaat. En ik ga na een tijdje oof met een bewegingstherapeut (of hoe dat ook heet) oefenen. En als de gesprekken goed gaan dan gaan we waarschijnlijk ook gesprekken doen met mn ouders erbij, maar daar heb ik niet zo veel zin in
. Maar goed, ze zeiden ook dat ik een depressievestoornis heb, en dat ik geen medicijnen nodig heb.
Ik had nooit gedacht dat mn problemen zo heftig waren want ik krijg ook voorrang op de wachtlijst van die psycholoog.
Ik hoop dat die gesprekken gaan helpen.
Ik zou het ook wel aan mn beste vriendin willen vertellen, zij heeft ook het een en ander mee gemaakt dus ze zal me wel begrijpen, maar ik durf het niet echt te vertellen en ik ben ook bang dat ik haar lastig val ofzo met mijn problemen.
Liefs Lexy
Hey Lexy,
Wat fijn dat het gesprek beter ging dan je had verwacht!
Ze hebben je voorrang gegeven om met een psycholoog te spreken. Zelf dacht je niet dat het zo slecht ging. Ben je daar erg van geschrokken? Hoe voel je je daar nu onder.
Je krijgt dus in eerste instantie 2 soorten therapie en later misschien met je ouders erbij. Daar zie je een beetje tegenop. Als die tijd komt, doe je er goed aan om dit met je psycholoog te delen. Ze gaan niet zomaar zo'n therapie starten en zeker niet als jij veel bezwaren hebt. Ik zou me daar nu nog niet zo veel zorgen om maken.
Ik denk dat je het je vriendin rustig kan vertellen. Het is normaal om dingen te willen delen met je vrienden. En dat is eigenlijk ook precies wat het is: je wil iets delen. Je vraagt verder niks van haar. Alleen luisteren. Ik denk niet dat ze het zal ervaren als lastigvallen!
Gr. Pin
Wat fijn dat het gesprek beter ging dan je had verwacht!
Ze hebben je voorrang gegeven om met een psycholoog te spreken. Zelf dacht je niet dat het zo slecht ging. Ben je daar erg van geschrokken? Hoe voel je je daar nu onder.
Je krijgt dus in eerste instantie 2 soorten therapie en later misschien met je ouders erbij. Daar zie je een beetje tegenop. Als die tijd komt, doe je er goed aan om dit met je psycholoog te delen. Ze gaan niet zomaar zo'n therapie starten en zeker niet als jij veel bezwaren hebt. Ik zou me daar nu nog niet zo veel zorgen om maken.
Ik denk dat je het je vriendin rustig kan vertellen. Het is normaal om dingen te willen delen met je vrienden. En dat is eigenlijk ook precies wat het is: je wil iets delen. Je vraagt verder niks van haar. Alleen luisteren. Ik denk niet dat ze het zal ervaren als lastigvallen!
Gr. Pin
Hoi
Ja een beetje wel. Tvoelt een beetje alsof ik nu soort van wordt gezoen ofzo, klonkt misschien een beetje raar.
Nee misschien moet ik me er ook niet drik over maken
Ja dat is waar maar tis toch moeilijk, ik weet nooit echt een goed moment te vinden. Maar ik ga het proberen.
Dankjewel
Lexy
Hey Lexy,
Wat fijn dat het gesprek beter ging dan je had verwacht!
Ze hebben je voorrang gegeven om met een psycholoog te spreken. Zelf dacht je niet dat het zo slecht ging. Ben je daar erg van geschrokken? Hoe voel je je daar nu onder.
Ja een beetje wel. Tvoelt een beetje alsof ik nu soort van wordt gezoen ofzo, klonkt misschien een beetje raar.
Je krijgt dus in eerste instantie 2 soorten therapie en later misschien met je ouders erbij. Daar zie je een beetje tegenop. Als die tijd komt, doe je er goed aan om dit met je psycholoog te delen. Ze gaan niet zomaar zo'n therapie starten en zeker niet als jij veel bezwaren hebt. Ik zou me daar nu nog niet zo veel zorgen om maken.
Nee misschien moet ik me er ook niet drik over maken
Ik denk dat je het je vriendin rustig kan vertellen. Het is normaal om dingen te willen delen met je vrienden. En dat is eigenlijk ook precies wat het is: je wil iets delen. Je vraagt verder niks van haar. Alleen luisteren. Ik denk niet dat ze het zal ervaren als lastigvallen!
Ja dat is waar maar tis toch moeilijk, ik weet nooit echt een goed moment te vinden. Maar ik ga het proberen.
Gr. Pin
Dankjewel
Lexy
Hey,
Je hebt nu het gevoel dat je wordt gezien. Dat snap ik wel hoor! Vooral als je dacht dat je problemen minder erg waren dan ze eigenlijk zijn. Misschien dacht je wel dat je je aanstelde? Zo'n bevestging kan dan een hele opluchting zijn.
Je zou je vrienden ook een appje kunnen sturen. Goede momenten zijn er meestal niet toevallig, vaak moet je ze creƫren. WhatsApp kan dan een tool zijn om makkelijk zo'n moment te creƫren. Of een pauze op school (als je vrienden bij jou op school zitten). Je kan ze ook een keer bij jou thuis uitnodigen. Dan bied je ze wat drinken aan en vertel je het dan op een rustig momentje. Er zijn gelukkig genoeg dingen te bedenken!
Als ik moeilijke /gevoelige dingen wou delen met m'n vrienden, heb ik dit tot nu toe altijd via WhatsApp en vroeger via mail gedaan (ik had toen veel mailcontact met vrienden). Dat is bij mij altijd goed gegaan :)
Gr. Pin
Je hebt nu het gevoel dat je wordt gezien. Dat snap ik wel hoor! Vooral als je dacht dat je problemen minder erg waren dan ze eigenlijk zijn. Misschien dacht je wel dat je je aanstelde? Zo'n bevestging kan dan een hele opluchting zijn.
Je zou je vrienden ook een appje kunnen sturen. Goede momenten zijn er meestal niet toevallig, vaak moet je ze creƫren. WhatsApp kan dan een tool zijn om makkelijk zo'n moment te creƫren. Of een pauze op school (als je vrienden bij jou op school zitten). Je kan ze ook een keer bij jou thuis uitnodigen. Dan bied je ze wat drinken aan en vertel je het dan op een rustig momentje. Er zijn gelukkig genoeg dingen te bedenken!
Als ik moeilijke /gevoelige dingen wou delen met m'n vrienden, heb ik dit tot nu toe altijd via WhatsApp en vroeger via mail gedaan (ik had toen veel mailcontact met vrienden). Dat is bij mij altijd goed gegaan :)
Gr. Pin
Hoi
Ja ik had vaak het idee dat ik me aanstelde ik dacht altijd dat er mensen waren die ergere problemen hebben, dat is nu nog steeds wel maar ik heb nu dus ook problemen die erger zijn dan anderen.
Mn vrienden bij me thuis uitnodigen hou ik niet zo van. Maar whatsapp is wel een goed idee. Thnx
Lexy
Ja ik had vaak het idee dat ik me aanstelde ik dacht altijd dat er mensen waren die ergere problemen hebben, dat is nu nog steeds wel maar ik heb nu dus ook problemen die erger zijn dan anderen.
Mn vrienden bij me thuis uitnodigen hou ik niet zo van. Maar whatsapp is wel een goed idee. Thnx
Lexy
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
